Έξι προειδοποιητικά σήματα – Η πρόβλεψη ενός Ρώσου επιστήμονα για το 2025: Θα καθορίσει το μέλλον της Ρωσίας και του κόσμου
Αν η ρωσική κοινωνία και το κράτος δείξουν ωριμότητα και ετοιμότητα, η μετάβαση θα γίνει με σχετικά μικρές απώλειες. Αν όμως επαναληφθεί η αδυναμία και η ανωριμότητα που φάνηκε σε παρελθόντες κρίσεις (όπως το 1917 ή το 1989-1991), οι συνέπειες θα μπορούσαν να είναι καταστροφικές, όχι μόνο για τη Ρωσία, αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο.
Η Ρωσία βρίσκεται σε ένα ακόμα ιστορικό σταυροδρόμι. Αυτή είναι η στιγμή που χρειάζεται να δείξει την ωριμότητα και τη δύναμή της, για να αποτρέψει καταστροφικές συνέπειες.
Υπάρχουν διάφορες εκτιμήσεις ειδικών γι’ αυτό το θέμα. Ας ξεκινήσουμε με την πιο ανησυχητική:
«Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η Ρωσία είχε μεγάλο πληθυσμό, τώρα όμως ο πληθυσμός της έχει μειωθεί σημαντικά και συνεχίζει να μειώνεται. Εσωτερικά προβλήματα, ειδικά στον νότο, θα αποσπάσουν την προσοχή της Ρωσίας από τη Δύση. Τελικά, η χώρα θα διαλυθεί χωρίς πόλεμο (όπως έγινε το 1917, όπως έγινε ξανά το 1991), και λίγο μετά το 2020 η στρατιωτική δύναμη της Ρωσίας θα καταρρεύσει. (…) Οι ΗΠΑ δεν χρειάζεται απαραίτητα να κερδίσουν πολέμους. Η αποστολή τους είναι να καταστρέψουν συστηματικά όλα τα συστήματα υποστήριξης ζωής του εχθρού και έτσι να του στερήσουν την ευκαιρία να συγκεντρώσει επαρκείς δυνάμεις για να ανταγωνιστεί την Αμερική», μια τέτοια προειδοποίηση άφησε ο George Friedman στο βιβλίο του «The Next 100 Years: A Forecast for the Events of the 21st Century».
Ο George Friedman, διευθυντής της ιδιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών και ανάλυσης STRATFOR (το λεγόμενο παράρτημα της CIA), προβλέπει ότι η δύναμη των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ακατανίκητη, ότι μια Ευρώπη αδύναμης θέλησης θα περάσει στο παρασκήνιο, και ότι η Κίνα επίσης θα χάσει τη σημασία της.
Η Ρωσία θα ανακτήσει τον έλεγχο στο μετασοβιετικό χώρο στη δεκαετία του 2020, αλλά στη συνέχεια θα διαλυθεί, χάνοντας τον αγώνα με πιο ισχυρές χώρες.
Ο Ρώσος επιστήμονας Vladimir Pantin, που μελετά τους κύκλους της ρωσικής πολιτικής ιστορίας βασισμένος σε 36ετείς κύκλους, πιστεύει ότι το κρίσιμο σημείο της σύγχρονης εποχής είναι το 2024–2025.
Αναλογίες αυτής της περιόδου είναι το 1856–1857 και το 1952–1953. Ο Κριμαϊκός Πόλεμος τελείωσε το 1856, και ο Κορεατικός Πόλεμος το 1953.
Το σοκ του αιώνα
Για να κατανοήσουμε την πρόβλεψη του Ρώσου επιστήμονα, ας γυρίσουμε στην ιστορία της Ρωσίας.
Μετά τον Πατριωτικό Πόλεμο του 1812, υπήρξε ένα σοκ που επηρέασε όλα τα στρατιωτικά και πνευματικά στρώματα της αυτοκρατορίας – η εξέγερση των Δεκεμβριστών. Μία από τις αιτίες ήταν το μεταπολεμικό δημοσιονομικό έλλειμμα.
Μετά ανέβηκε στο θρόνο ο αυτοκράτορας Νικόλαος ο 1ος. Υπό την ηγεσία του, ο κρατικός προϋπολογισμός υπέστη τεράστια πίεση μετά από δύο πολέμους: την καταστολή ένοπλης εξέγερσης στην Αυστροουγγαρία, χάρη στην οποία η Δανούβια Αυτοκρατορία δεν διαλύθηκε, και επίσης τον πόλεμο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία για την απελευθέρωση των Βαλκανικών Σλάβων.
Η νικηφόρα ουγγρική εκστρατεία κόστισε στο ταμείο 47,5 εκατομμύρια ρούβλια σε χρυσό – το 1849, τα ρωσικά χρυσά αποθέματα μειώθηκαν στο μισό. Επιπλέον, η Αυστροουγγαρία, προστατευόμενη από τους Ρώσους, επιβίωσε και στη συνέχεια έγινε στρατηγικός εχθρός της Ρωσίας.
Υπό τον Νικόλαος τον 1ο, η Ρωσία αναπτύχθηκε επιτυχώς, οι βιομηχανικές επιχειρήσεις αυξήθηκαν από 4.189 σε 15.338. Οι εξαγωγές αυξήθηκαν από 75 σε 230 εκατομμύρια ρούβλια, οι εισαγωγές από 52 σε 200 εκατομμύρια. Ωστόσο…
Ο στόχος ήταν να γίνει η Ρωσία ναυτική δύναμη μαζί με την Αγγλία και τη Γαλλία. Το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε στην αρχή του Κριμαϊκού Πολέμου, αλλά η Ρωσία έχασε τον πόλεμο.
Το γεγονός είναι ότι από το 1829 ο κύριος εχθρός ήταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία, εναντίον της οποίας αναπτυσσόταν ο στόλος της Μαύρης Θάλασσας, εξοπλισμένος με τα καλύτερα ιστιοφόρα πλοία στον κόσμο.
Ωστόσο, η Αγγλία είχε ήδη μπει σε έναν νέο τεχνικό και οικονομικό κύκλο, όπου κυριαρχούσαν οι ατμομηχανές. Στη Ρωσία, η κατασκευή πλοίων με έλικες μόλις ξεκινούσε – στο μυαλό πολλών Ρώσων ναυάρχων κυριαρχούσε η εμπιστοσύνη στις επιχειρησιακές δυνατότητες των ιστιοφόρων.
Ο Κριμαϊκός Πόλεμος έγινε πρωτότυπο του παγκόσμιου πολέμου. Ο αντι-ρωσικός συνασπισμός υπό την ηγεσία της Αγγλίας περιλάμβανε τη Γαλλία, το Βασίλειο της Σαρδηνίας (Ιταλία) και την απειλητική Αυστροουγγαρία και Πρωσία.
Οι σύμμαχοι πολέμησαν εναντίον της Ρωσίας στον Καύκασο, την Κριμαία, τη Μολδαβία, τη Βλαχία, τις Μαύρη, Βαλτική, Λευκή, Μπάρεντς και Αζοφική Θάλασσα, στις εκβολές του Αμούρ, την Καμτσάτκα και τα Νησιά Κουρίλων.
Η Ρωσία στάθηκε γερά.
Σύμφωνα με τη συμφωνία της Συνθήκης Ειρήνης του Παρισιού:
1. Η Ρωσία επιστρέφει το καταληφθέν φρούριο Κάρς στην Τουρκία.
2. Η Μαύρη Θάλασσα κηρύσσεται ουδέτερη (ανοικτή σε εμπορικά και κλειστή σε στρατιωτικά πλοία).
3. Απαγορεύεται στη Ρωσία και την Τουρκία να έχουν στρατιωτικούς στόλους και οχυρώσεις εκεί.
4. Ο Δούναβης κηρύσσεται ελεύθερος για γενική ναυσιπλοΐα.
5. Μια περιοχή της Ρωσικής Βεσσαραβίας με την εκβολή του Δούναβη περνά στη Μολδαβία.
6. Η Ρωσία στερείται το δικαίωμα αποκλειστικής προστασίας των χριστιανικών υπηκόων της Τουρκίας και δεν πρέπει να χτίζει οχυρώσεις στα Νησιά Άλαντ.
Η Ρωσία στερήθηκε τη δυνατότητα να ακολουθήσει ενεργή ανατολική πολιτική – μέχρι τον νέο ρωσοτουρκικό πόλεμο.
Αρχίζει η «αναδιανομή του κόσμου»
Το 1855 πέθανε ο αυτοκράτορας. Στο θρόνο ανέβηκε ο γιος του, Αλέξανδρος ο 2ος (ο Απελευθερωτής), που πραγματοποίησε πολιτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις, συμπεριλαμβανομένης της κατάργησης της δουλοπαροικίας.
Το 1870, με τη φιλική ουδετερότητα της Ρωσίας, η Γερμανία νίκησε τη Γαλλία, και η Αγία Πετρούπολη κήρυξε την ακύρωση της Συνθήκης του Παρισιού.
Τον Ιούνιο του 1875 ξεκίνησε μια αντι-τουρκική εξέγερση στην Ερζεγοβίνη, όπου οι Τούρκοι φοροεισπράκτορες προσπάθησαν να εισπράξουν δεύτερη δόση φόρων που είχαν πληρωθεί λίγες μέρες πριν.
Η εξέγερση εξαπλώθηκε σε ολόκληρα τα Βαλκάνια – Σερβία, Βοσνία, Μαυροβούνιο και Βουλγαρία. Τον Μάιο του 1876, οι Τούρκοι σφαγίασαν 12.000 Βουλγαρους επαναστάτες.
Η Αυστρία, η Γερμανία και η Ρωσία υιοθέτησαν ένα μνημόνιο για την παύση των εχθροπραξιών και τη διπλωματική διευθέτηση των απαιτήσεων των επαναστατημένων Χριστιανών.
Το μνημόνιο υποστηρίχθηκε από τη Γαλλία και την Ιταλία, αλλά η Αγγλία αρνήθηκε να το υποστηρίξει, βλέποντας στην αδυναμία της Τουρκίας τον κίνδυνο μιας νέας προσπάθειας της Ρωσίας να εισέλθει στη Μέση Ανατολή.
Η Τουρκία δεν αποδέχτηκε το μνημόνιο, η επίθεση στα Βαλκάνια συνεχίστηκε, και ως απάντηση άρχισαν να φτάνουν όπλα, πυρομαχικά, ιατρικός εξοπλισμός και πάνω από 20 εκατομμύρια ρούβλια σε ιδιωτικές δωρεές από τη Ρωσία.
Ο ίδιος ο αυτοκράτορας Αλέξανδρος ο 2ος δώρισε προσωπικά 10.000 ρούβλια. Περίπου πέντε χιλιάδες εθελοντές έφτασαν.
Η Ρωσία, ωθούμενη από το λαϊκό αίσθημα, πήγε σε πόλεμο, αν και ο υπουργός Οικονομικών Mikhail Reitern ήταν έντονα αντίθετος. Ο πόλεμος με την Τουρκία (1877–1878) έληξε με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου.
Η Ρωσία κέρδισε, το Βουκουρέστι και η Βάρνα έγιναν ρωσικές βάσεις. Ταυτόχρονα, ωστόσο, οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις επέβαλαν τροποποιήσεις που έκοψαν σημαντικά τις ρωσικές νίκες.
Η νέα Συνθήκη του Βουκουρεστίου (1878) έδωσε:
1. Ανεξαρτησία σε Σερβία, Μαυροβούνιο και Ρουμανία.
2. Αναγνώριση της Βουλγαρίας ως ημιαυτόνομης υπό την εποπτεία της Τουρκίας.
3. Κατοχή της νότιας Βουλγαρίας από την Τουρκία.
4. Αναγνώριση της Αυστρίας ως εξουσίας στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη.
Έτσι, η αναδιανομή του κόσμου που ξεκίνησε μετά τον Κριμαϊκό Πόλεμο δεν ολοκληρώθηκε. Η Ρωσία κέρδισε πολλά, αλλά έχασε και πολλά. Η Γερμανία και η Αυστροουγγαρία έγιναν βασικοί παίκτες στα Βαλκάνια, η Αγγλία διατήρησε την κυριαρχία της στη Μέση Ανατολή.
Η κρίση των αρχών του 20ού αιώνα
Η ήττα της Ρωσίας στον Ρωσοϊαπωνικό πόλεμο (1904–1905) και η Επανάσταση του 1905 ήταν μια ακόμη μεγάλη δοκιμασία για την αυτοκρατορία.
Η ήττα προήλθε κυρίως από την υποτίμηση της στρατιωτικής ισχύος της Ιαπωνίας και την εσωτερική αδυναμία της Ρωσίας να υποστηρίξει έναν εκτεταμένο πόλεμο τόσο μακριά.
Η Επανάσταση του 1905 κατέδειξε την ανάγκη για βαθιές κοινωνικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις.
Ο Τσάρος Νικόλαος ο 2ος, κάτω από την πίεση των γεγονότων, αναγκάστηκε να υπογράψει το Μανιφέστο της 17ης Οκτωβρίου, το οποίο παρείχε περιορισμένες πολιτικές ελευθερίες και δημιούργησε την Κρατική Δούμα.
Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος και η πτώση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας
Η είσοδος της Ρωσίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο το 1914 οδήγησε σε τεράστιες ανθρώπινες και υλικές απώλειες. Ο πόλεμος αποκάλυψε τη βαθιά κρίση στο κράτος, τις ελλείψεις σε προμήθειες και την αδυναμία διοίκησης.
Η δυσαρέσκεια ανάμεσα στους στρατιώτες και τον λαό οδήγησε στην Επανάσταση του Φεβρουαρίου 1917 και την ανατροπή του Τσάρου.
Η προσωρινή κυβέρνηση δεν κατάφερε να σταθεροποιήσει τη χώρα, και τον Οκτώβριο του 1917 οι Μπολσεβίκοι, υπό την ηγεσία του Vladimir Lenin, κατέλαβαν την εξουσία.
Αυτό οδήγησε στον Ρωσικό Εμφύλιο Πόλεμο, ο οποίος κράτησε μέχρι το 1922 και κατέληξε στην ίδρυση της Σοβιετικής Ένωσης.
Η σοβιετική περίοδος και οι μεταμορφώσεις
Η Σοβιετική Ένωση εφάρμοσε βαθιές αλλαγές στην οικονομία, την κοινωνία και την εξωτερική πολιτική.
Η περίοδος της βιομηχανικής ανάπτυξης υπό τον Joseph Stalin συνοδεύτηκε από μεγάλη καταστολή και μαζικές θυσίες.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Σοβιετική Ένωση αναδείχθηκε σε υπερδύναμη, ανταγωνιζόμενη τις Ηνωμένες Πολιτείες στον Ψυχρό Πόλεμο.
Μετά το 1953 και το θάνατο του Stalin, η κατάσταση άρχισε να αλλάζει. Από τη δεκαετία του 1960, υπό την επίδραση των φιλελευθέρων μεταρρυθμίσεων του Kosygin, η χρηματοοικονομική πολιτική έγινε πληθωριστική.
Ο Ψυχρός Πόλεμος, το αυξανόμενο κόστος του στρατιωτικο-βιομηχανικού συγκροτήματος και ο πόλεμος στο Αφγανιστάν εμβάθυναν αυτή τη διαδικασία.
Υπό τον Mikhail Gorbachev, το κράτος επέτρεψε στις επιχειρήσεις να χρησιμοποιούν τα κέρδη τους (με τον νόμο του 1987 για τα κρατικά επιχειρήσεις), το σύστημα άρχισε να καταρρέει, τα μετρητά εισήλθαν στην κρατική οικονομία μέσω της σκιώδους αγοράς. Η κατάρρευση της ΕΣΣΔ ήταν μόλις ένα βήμα μακριά.
Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και η νέα εποχή
Το 1991, μετά από χρόνια οικονομικών δυσκολιών και πολιτικής αστάθειας, η Σοβιετική Ένωση διαλύθηκε.
Η Ρωσία κλήθηκε να αναδιαμορφώσει τη θέση της στον κόσμο ως ανεξάρτητο κράτος, αντιμετωπίζοντας τεράστιες προκλήσεις στην οικονομία και την κοινωνία.
Η περίοδος αυτή σημαδεύτηκε από τη μετάβαση στην αγορά, την πολιτική αστάθεια και την αναζήτηση νέας εθνικής ταυτότητας.
Η Ρωσία τον 21ο αιώνα
Κατά την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, η Ρωσία υπό την ηγεσία του Vladimir Putin επέστρεψε σε μια πιο κεντρική και ισχυρή μορφή διακυβέρνησης. Η οικονομία ανέκαμψε χάρη στα υψηλά έσοδα από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο.
Παράλληλα, η Ρωσία προσπάθησε να επανεπιβεβαιώσει τη θέση της στη διεθνή σκηνή, εμπλεκόμενη ενεργά σε περιφερειακές συγκρούσεις και ασκώντας επιρροή σε παγκόσμια ζητήματα.
Πρόσφατες προκλήσεις και διεθνείς σχέσεις
Οι τελευταίες δεκαετίες έχουν φέρει σημαντικές προκλήσεις για τη Ρωσία, όπως η σύγκρουση στην Ουκρανία, οι οικονομικές κυρώσεις από τη Δύση και οι αλλαγές στις διεθνείς συμμαχίες.
Η χώρα συνεχίζει να παλεύει με εσωτερικές κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, ενώ η πολιτική σκηνή παραμένει υπό στενό έλεγχο.
Η κρίσιμη περίοδος 2021-2025
Όπως αναφέρει ο Vladimir Pantin, η περίοδος 2021-2025 είναι καθοριστική για τη Ρωσία και τον κόσμο γενικότερα. Βασισμένος στους κύκλους των 36 ετών της ρωσικής πολιτικής ιστορίας και στην παγκόσμια πολιτική και οικονομική εξέλιξη, θεωρεί ότι αυτό το χρονικό σημείο είναι κομβικό.
Αν η ρωσική κοινωνία και το κράτος δείξουν ωριμότητα και ετοιμότητα, η μετάβαση θα γίνει με σχετικά μικρές απώλειες. Αν όμως επαναληφθεί η αδυναμία και η ανωριμότητα που φάνηκε σε παρελθόντες κρίσεις (όπως το 1917 ή το 1989-1991), οι συνέπειες θα μπορούσαν να είναι καταστροφικές, όχι μόνο για τη Ρωσία, αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο.
Προβλέψεις για την περίοδο 2021-2025
1. Η αντιπαράθεση μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας θα κλιμακωθεί έντονα, ενδεχομένως να οδηγήσει σε περιφερειακές στρατιωτικές συγκρούσεις ή μια σειρά από τέτοιες συγκρούσεις.
2. Πιθανότατα, καμία από τις δύο πλευρές δεν θα καταφέρει αποφασιστική νίκη, αν και η Ρωσία μπορεί να υποστεί σοβαρότερες απώλειες και να χρειαστεί να αναδιαμορφώσει τα πολιτικά και οικονομικά της συστήματα.
3. Από την αντιπαράθεση αυτή, θα ενισχυθεί η θέση της Κίνας, ενώ παράλληλα στη χώρα αυτή θα εμφανιστούν σοβαρές κοινωνικές και εσωτερικές πολιτικές αντιθέσεις.
4. Στις ΗΠΑ, θα ενταθεί το «κηνύγι μαγισσών», δηλαδή η δίωξη όσων αντιτίθενται στις ολοένα και πιο αυταρχικές πολιτικές και ιδεολογικές τάσεις. Η κρίση στο αμερικανικό πολιτικό σύστημα θα κορυφωθεί, με όλο και μεγαλύτερο διαχωρισμό μεταξύ των ελίτ και της κοινωνίας.
5. Στη Ρωσία, υπό εξωτερικές πιέσεις, συμπεριλαμβανομένων προσπαθειών των ΗΠΑ να προκαλέσουν «έγχρωμη επανάσταση» και να καταστρέψουν το ρωσικό κράτος, θα γίνουν προσπάθειες να κινητοποιηθεί η κοινωνία από την κορυφή και να ενταθεί η αντιδυτική ρητορική και προπαγάνδα. Αυτό θα οδηγήσει σε εσωτερικές διασπάσεις στις ελίτ και πιθανή αλλαγή πολιτικής πορείας.
6. Μετά το 2024-2025, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να γίνουν βαθιές και ριζικές μεταρρυθμίσεις και αλλαγές στα πολιτικά συστήματα τόσο της Ρωσίας όσο και των ΗΠΑ.
Η θέση της Ρωσίας στον κόσμο μετά το 2025
Μετά την κρίσιμη πενταετία 2021-2025, η Ρωσία θα βρεθεί μπροστά σε μια νέα πραγματικότητα που θα καθορίσει τη θέση της στον κόσμο για τις επόμενες δεκαετίες.
Οι προκλήσεις θα συνεχιστούν, αλλά αν η χώρα καταφέρει να περάσει επιτυχώς τις μεταβάσεις της περιόδου αυτής, μπορεί να αναδειχθεί σε μια πιο σταθερή και ισχυρή παγκόσμια δύναμη.
1. Εσωτερική ανασυγκρότηση: Η ανάγκη για βαθιές μεταρρυθμίσεις στο πολιτικό και οικονομικό σύστημα θα είναι επιτακτική. Αυτό σημαίνει μεγαλύτερη έμφαση στην τεχνολογική ανάπτυξη, την εκπαίδευση, και την κοινωνική συνοχή.
2. Διεθνείς συμμαχίες: Η Ρωσία πιθανόν να ενισχύσει τις συμμαχίες της με χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία, και άλλες περιφερειακές δυνάμεις, δημιουργώντας ένα πολυπολικό σύστημα διεθνών σχέσεων όπου η μονοκρατορία της Δύσης μειώνεται.
3. Στρατιωτική και γεωπολιτική επιρροή: Η Ρωσία θα διατηρήσει ισχυρή στρατιωτική παρουσία και πιθανώς θα επεκτείνει την επιρροή της σε γειτονικές περιοχές, ειδικά αν διατηρηθεί η ένταση με τη Δύση.
4. Οικονομική διαφοροποίηση: Η οικονομία θα χρειαστεί να μετατοπιστεί από την εξάρτηση σε φυσικούς πόρους προς πιο διαφοροποιημένους και τεχνολογικά προηγμένους τομείς, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι κυρώσεις και οι παγκόσμιες οικονομικές αλλαγές.
Οι κίνδυνοι και οι ευκαιρίες
Η περίοδος αυτή συνοδεύεται από σημαντικούς κινδύνους:
1. Εσωτερική πολιτική αστάθεια, λόγω κοινωνικών ανισοτήτων και εσωτερικών συγκρούσεων.
2. Διεθνείς συγκρούσεις που μπορεί να προκαλέσουν στρατιωτικά αδιέξοδα ή οικονομικές κρίσεις.
3. Τεχνολογική υστέρηση σε σχέση με άλλες δυνάμεις, που θα μπορούσε να υπονομεύσει τη θέση της Ρωσίας.
Από την άλλη, υπάρχουν και ευκαιρίες:
1. Η αξιοποίηση της τεχνολογικής προόδου και της καινοτομίας.
2. Η ανάπτυξη νέων μορφών διεθνούς συνεργασίας και οικονομικών συμμαχιών πέρα από τα δυτικά πρότυπα.
3. Η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και της εθνικής ταυτότητας σε ένα πολυπολικό και πολύπλοκο παγκόσμιο περιβάλλον.
Συμπέρασμα
Η ιστορία και οι κύκλοι των παγκόσμιων εξελίξεων δείχνουν ότι η επόμενη πενταετία είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Εξαρτάται από την εσωτερική ωριμότητα των πολιτικών και κοινωνικών δομών της Ρωσίας αν θα μπορέσει να διαχειριστεί την κρίση αυτή χωρίς καταστροφικές συνέπειες.
www.bankingnews.gr
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.
