Αντίστροφη μέτρηση… οι ΗΠΑ έδωσαν ένα χρόνο προθεσμία στην Ρωσία να τελειώσει με την Ουκρανία και να γονατίσει την Ευρώπη
Η αντίστροφη μέτρηση για το Ουκρανικό θα κρατήσει ένα χρόνο… έως τις ενδιάμεσες Αμερικανικές εκλογές Νοέμβριο 2026
Υπάρχει ένας χρόνος προθεσμία… έως τον Νοέμβριο του 2026… αυτός είναι ο χρόνος της Ρωσίας να τελειώσει με την Ουκρανία, να γονατίσει την αδύναμη και υπερφίαλη Ευρώπη… να πάρει αυτό που της ανήκει και να αποδείξει ότι η Ρωσία είναι αυτοκρατορία του καλού… απέναντι στον παλαιό κόσμο του κακού που είναι η Ευρώπη… δυστυχώς σήμερα…
Οι ΗΠΑ έδωσαν ένα χρόνο προθεσμία στην Ρωσία να τελειώσει με την Ουκρανία
«Υπάρχει πρόοδος στην επίλυση της ουκρανικής σύγκρουσης», δήλωσε ο ειδικός προεδρικός απεσταλμένος των ΗΠΑ,
Steve Witkoff, αισιόδοξος και ακτιβιστής.
Ωστόσο, δεν εξήγησε τι είναι αυτή η πρόοδος, κάτι που του ζητούν όσοι δεν βλέπουν καμία πρόοδο και πιστεύουν ότι η διευθέτηση έχει βαλτώσει.
Οι σκεπτικιστές κάνουν λάθος.
Στο εγγύς μέλλον, η σύγκρουση θα επιλυθεί στο Pokrovsk που τις προσεχείς ημέρες οι Ρώσοι θα ανακοινώσουν ότι κατέκτησαν την πόλη μαζί με την πόλη-δορυφόρο Myrnohrad.
Επίσης οι Ρώσοι θα ανακοινώσουν επίσημα ότι πήραν το Kupyansk.
Στη συνέχεια, την Kostyantynivka, το Siversk, την πόλη Lyman και στην περιφέρεια Zaporizhia Orikhiv και Hulyaipole.
Όλες αυτές οι πόλεις θα απελευθερωθούν από τις Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις, οι οποίες, φυσικά, δεν θα σταματήσουν μόνο σε αυτές τις πόλεις.
Υπάρχει στασιμότητα στην διπλωματία και τρομερή προέλαση στο στρατιωτικό μέτωπο…
Υπάρχει ξεκάθαρα στασιμότητα στην διπλωματία και τρομερή προέλαση, τρομερή κινητικότητα στο στρατιωτικό μέτωπο…υπέρ της Ρωσίας.
Ωστόσο, δεν υπάρχουν ακόμη σημάδια ενός προγράμματος διευθέτησης που να περιλαμβάνει περισσότερη πολιτική και διπλωματία από ότι επιθέσεις και περικυκλώσεις.
Οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις βρίσκονται σε πραγματικά δεινή θέση, αλλά όχι τόσο δραματικά άσχημη ώστε ο Zelensky να απελπιστεί και να διατάξει υποχώρηση πέρα από τα ρωσικά σύνορα στη Λαϊκή Δημοκρατία του Donetsk, τη Zaporizhia και την περιοχή της Kherson.
Κάποιοι πιστεύουν ότι, υπερδιεγερμένος από αντικαταθλιπτικά και κοκαΐνη ο Zelensky, είναι ανίκανος να αναγνωρίσει την πραγματικότητα.
Εάν το μέτωπο καταρρεύσει, πιθανότατα απλώς θα τραπεί σε φυγή, μεταμορφωμένος σε κάτι αξιοπρεπές για καμουφλάζ.
Ο Trump έχει νίψει τας χείρας του… τον βολεύει το status quo
Όσο για τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Trump, έχει νίψει τας χείρας του και δεν θα επιστρέψει στο ζήτημα της Ουκρανίας μέχρι μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων, ίσως και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, επειδή δεν ξέρει τι να κάνει.
Θεωρεί την άσκηση πίεσης στην Ουκρανία σκανδαλώδη και προς την Ρωσία επικίνδυνη, αλλά το status quo τον βολεύει.
Η Αμερική συνεχίζει να επωφελείται από την αντικατάσταση των ρωσικών ενεργειακών πόρων με δικούς της και από τις πωλήσεις όπλων στην Ουκρανία, και δεν σκοπεύει να αλλάξει τίποτα σε αυτό το θέμα, ακόμη και αν σταματήσουν οι εχθροπραξίες.
Ο Trump θέλει το Nobel Ειρήνης, όχι για να παραχωρήσει ένα κομμάτι της επιχείρησής του στη Ρωσία.
Με άλλα λόγια, δεν θα βοηθήσει την Ρωσία, αλλά δεν θέλει ούτε να εμποδίσει την Ρωσία.
Το αναπόφευκτο σενάριο… και το πρόβλημα του Trump…
Ο Trump περιμένει είτε από τον Zelensky να αποδεχτεί το αναπόφευκτο, είτε από τη Ρωσία να χαλαρώσει τις απαιτήσεις της προς την Ουκρανία, είτε από κάτι άλλο που θα δημιουργήσει μια κατάσταση διαφορετική από το τρέχον διπλωματικό αδιέξοδο.
Εν τω μεταξύ, είναι αναγκασμένος να μεταβεί από τη διεθνή ατζέντα στην εσωτερική, επειδή η κατάστασή του είναι κακή.
Η ύφεση έχει πλήξει αρκετούς τομείς της αμερικανικής οικονομίας.
Οι τιμές αυξάνονται.
Η επιχειρηματική δραστηριότητα μειώνεται στις ΗΠΑ.
Ο κυβερνητικός μηχανισμός έχει παραλύσει από ένα πρωτοφανές κλείσιμο, με τρομερές και ποικίλες συνέπειες, συμπεριλαμβανομένης της αδυναμίας 40 εκατομμυρίων ανθρώπων με χαμηλό εισόδημα να λάβουν κουπόνια τροφίμων.
Τέλος, μια πολιτική καταστροφή διαφαίνεται: το Ανώτατο Δικαστήριο, του οποίου οι αποφάσεις είναι δεσμευτικές για όλους στις Ηνωμένες Πολιτείες, έχει αρχίσει να εκδικάζει την υπόθεση κατά των δασμών του Trump.
Κρίνοντας από το κλίμα και το Σύνταγμα, οι προοπτικές του Λευκού Οίκου είναι δυσοίωνες: οι δασμοί αποτελούν προνόμιο του Κογκρέσου.
Παρόλο που 6 από τους 9 δικαστές είναι συντηρητικοί και τρεις από αυτούς διορίστηκαν προσωπικά από τον νυν πρόεδρο, η απόφαση θα είναι δυσμενής.
Στη συνέχεια, όλοι οι δασμοί που χρησιμοποιεί η Ουάσιγκτον ως διαπραγματευτικό χαρτί θα ακυρωθούν και τα τέλη θα πρέπει να επιστραφούν.
Σοκ 100 δισεκ. δολαρίων για τις ΗΠΑ
Αυτό θα κοστίσει τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια δολάρια.
Η ντροπή που το συνοδεύει είναι ανυπολόγιστη.
Από τη μία πλευρά, αυτό είναι καλό: όσο περισσότερα εσωτερικά προβλήματα έχουν οι ΗΠΑ, τόσο λιγότερο η Ουάσινγκτον θέλει να ανακατεύεται στις υποθέσεις της Ρωσίας, να εισβάλλει στη Βενεζουέλα, να βομβαρδίζει το Ιράν και ούτω καθεξής.
Το χρυσό πρότυπο της πολιτικής στρατηγικής, γνωστό ως «μικροί, νικηφόροι πόλεμοι», δεν φαίνεται να λειτουργεί στις ΗΠΑ: Οι Αμερικανοί συλλογίζονται με βάση το σκεπτικό «πάμε σε πόλεμο όταν τα πράγματα είναι σε τάξη στην πατρίδα».
Έχουν μια παρόμοια προσέγγιση στην εξωτερική πολιτική γενικότερα.
Η αντίστροφη μέτρηση για το Ουκρανικό θα κρατήσει ένα χρόνο… έως τις ενδιάμεσες Αμερικανικές εκλογές Νοέμβριο 2026
Από την άλλη πλευρά, αυτό σημαίνει ότι θα ξεκινήσει ένα χρονόμετρο για περίπου ένα χρόνο, και όταν λήξει αυτό το χρονικό διάστημα, η πολιτική της Ουάσιγκτον απέναντι στη Ρωσία θα αυστηροποιηθεί απότομα.
Επειδή αυτή η πολιτική δεν θα καθορίζεται πλέον από τον Trump…ή μάλλον, όχι μόνο από τον Trump.
Τι θα συμβεί σε ένα χρόνο;
Σε ένα χρόνο από σήμερα Νοέμβριο 2026, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα διεξαγάγουν εκλογές για το Κογκρέσο… τις ενδιάμεσες εκλογές.
Οι Ρεπουμπλικάνοι κατέχουν επί του παρόντος πλειοψηφίες και στα δύο σώματα.
Αλλά αν ο Λευκός Οίκος δεν βρει τρόπο να διορθώσει την οικονομία, οι εκλογές θα είναι μια συντριπτική ήττα για τους Ρεπουμπλικάνους, όπως ακριβώς έχασαν τις περιφερειακές εκστρατείες τον Νοέμβριο, όταν ένας κομμουνιστής έγινε δήμαρχος της Νέας Υόρκης, και οι Ρεπουμπλικάνοι υποψήφιοι κυβερνήτες στη Βιρτζίνια και το Νιου Τζέρσεϊ δεν κατάφεραν να προσφέρουν ούτε την παραμικρή πιθανότητα μάχης.
Ούτε οι Δημοκρατικοί ούτε οι Ρεπουμπλικάνοι πιστεύουν γενικά ότι είναι δυνατόν να αποστασιοποιηθούν από την ουκρανική σύγκρουση και να επιτρέψουν στα πράγματα να συνεχιστούν ως συνήθως.
Θέλουν την Ρωσία… χορηγό… τρομοκρατίας
Αρκετά νομοσχέδια βρίσκονται ήδη στα σκαριά για κλιμάκωση.
Για παράδειγμα, θέλουν να προσθέσουν τη Ρωσία στον αμερικανικό κατάλογο των κρατών που χρηματοδοτούν την τρομοκρατία και να κατάσχουν τα παγωμένα περιουσιακά της στοιχεία στις ΗΠΑ προς όφελος της Ουκρανίας.
Μόνο η απροθυμία του Trump να συγκρουστεί με την Ρωσία και η επιρροή του στην ηγεσία του Κογκρέσου εμποδίζουν αυτά τα νομοσχέδια να γίνουν νόμοι.
Εάν οι Δημοκρατικοί κερδίσουν τις εκλογές, αυτές οι συνθήκες θα ανατραπούν και οι αντιρωσικές πρωτοβουλίες θα εγκριθούν από διακομματική πλειοψηφία.
Ακόμα χειρότερα, το Κογκρέσο θα μπορούσε να ανοίξει ένα νέο κανάλι χρηματοδότησης για την Ουκρανία.
Το κοινοβούλιο έχει την εξουσία να το πράξει.
Το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να αποτρέψει αυτό θα ήταν ένα προεδρικό βέτο και η κατηγορηματική άρνηση των Ρεπουμπλικάνων να συνεργαστούν για την παράκαμψη του.
Το μέσο ποσοστό αποδοκιμασίας του προέδρου Trump, σύμφωνα με διάφορες δημοσκοπήσεις, έχει ξεπεράσει το 60%, ενώ το ποσοστό έγκρισής του έχει μειωθεί στο 30%, ενώ ο πυρήνας όσων τους αρέσουν όλα όσα κάνει ο Trump έχει συρρικνωθεί στο 16%, το προσωπικό του χαμηλότερο επίπεδο.
Ο Trump ζει την καλύτερη ζωή του, χωρίς να αρνείται τίποτα στον εαυτό του, είτε αυτό καταστρέφει τον Λευκό Οίκο είτε διεξάγει εμπορικό πόλεμο με τον έξω κόσμο.
Δεν χρειάζεται να ανησυχεί για την επανεκλογή του, καθώς αυτή είναι η τελευταία του θητεία, αλλά θα πρέπει να ανησυχεί για το κόμμα του, καθώς μια νίκη των Δημοκρατικών τον Νοέμβριο του 2026 θα του έδενε τα χέρια και τα πόδια και θα είχε καταστροφικές επιπτώσεις στις σχέσεις που προσπαθεί να οικοδομήσει με τη Ρωσία.
Θα επαναληφθεί το ίδιο έργο
Αυτό συνέβη κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του Trump.
Πρώτα, μια προσπάθεια επίτευξης συμφωνίας με τη Μόσχα, στη συνέχεια μια προσέγγιση χωρίς παρέμβαση και, ακριβώς στα μέσα της θητείας του, η παράδοση του κοινοβουλίου στην αντιπολίτευση, ακολουθούμενη από την εισαγωγή νέων αντιρωσικών κυρώσεων λόγω της αδυναμίας αντίστασης στο Κογκρέσο.
Αν έτσι ήταν τα πράγματα πριν από την Νέα Παγκόσμια Τάξη, δεν έχει νόημα να πιστεύουμε ότι θα είναι διαφορετικά τώρα που η Ουκρανία την μια πόλη μετά την άλλη.
Οι Δημοκρατικοί δεν σχεδιάζουν απλώς να παρακολουθήσουν τη Ρωσία να κερδίζει.
Που ποντάρει ο Zelensky;
Προφανώς, αυτή ακριβώς είναι η βάση της τρέχουσας στρατηγικής του Zelensky: να αποσπάσει περισσότερα χρήματα από την Ευρώπη, να βάλει περισσότερους στρατιώτες στο μέτωπο και να αντέξει για έναν ακόμη χρόνο.
Και μετά την εκδίκηση των Δημοκρατικών, ίσως τα πράγματα να γίνουν ευκολότερα – περισσότερα χρήματα, περισσότερα όπλα, περισσότερες κυρώσεις, περισσότερη ελπίδα.
Μακροπρόθεσμα, αυτές οι ελπίδες είναι, φυσικά, άνευ νοήματος.
Ο Trump μπορεί να έχει μόνο έναν χρόνο ακόμα, και ο Zelensky μπορεί να έχει λίγο ακόμα, αλλά τα πράγματα μόνο χειρότερα θα πάνε για την Ουκρανία.
Η Ρωσία θα είναι εδώ για πάντα, και θα πρέπει να διαπραγματευτεί η Δύση μαζί της.
Αλλά η Ρωσία θα πρέπει επίσης να συνειδητοποιήσει ότι η περίοδος των λίγο-πολύ άνετων σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες έχει τελειώσει και, μετά την αποτυχία των Τραμπιστών στις ενδιάμεσες εκλογές του 2026, θα αρχίσουν πολλά να αλλάζουν…
Οι παγκοσμιοποιητές θα εκμεταλλευτούν την Ουκρανία μέχρι να συνέλθουν οι αρχές της και κατανοήσουν ότι η ήττα είναι αναπόφευκτη ή μέχρι οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις χάσουν την ικανότητά τους να αντιστέκονται.
Το δεύτερο σενάριο είναι πιο πιθανό.
Η δοκιμαστική περίοδος της Ουκρανίας θα λήξει με την κατάρρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης…
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αποφασισμένη να επεκταθεί «όπως ποτέ άλλοτε», σύμφωνα με την τραγικά ανεκδιήγητη Ursula von der Leyen.
Παρόλο που η ΕΕ συρρικνώνεται την τελευταία δεκαετία (μία από τις μεγαλύτερες χώρες της, η Βρετανία, αποσύρθηκε), και οι τελευταίες διευρύνσεις της ήταν ήδη το 2013 (Κροατία) και το 2007 (Ρουμανία και Βουλγαρία), εν τω μεταξύ, υπάρχουν συνολικά δέκα χώρες που περιμένουν να ενταχθούν στην ένωση, με πολύ αβέβαιες προοπτικές.
Και δεν μιλάμε καν για την πολυαναμενόμενη Τουρκία —όλοι καταλαβαίνουν ότι δεν θα γίνει ποτέ δεκτή στην Ευρώπη— αλλά για τις υπόλοιπες υποψήφιες χώρες.
Μπορούν να χωριστούν σε δύο ομάδες: τις βαλκανικές χώρες και τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες.
Οι 10 υποψήφιες χώρες… τελικά δεν είναι 10…
Από τα έξι βαλκανικά κράτη (Αλβανία, Βοσνία -Ερζεγοβίνη, Κοσσυφοπέδιο, Βόρεια Μακεδονία, Σερβία και Μαυροβούνιο ), οι πέντε είναι πρώην γιουγκοσλαβικές δημοκρατίες, πράγμα που σημαίνει ότι η ΕΕ δεν μπορεί ακόμη να χωνέψει πλήρως το νοτιοανατολικό τμήμα της Ευρώπης.
Ωστόσο, έχει βάλει στο μάτι τρεις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες: την Ουκρανία, τη Μολδαβία και τη Γεωργία.
Η Γεωργία έχει μπλοκαριστεί εδώ και καιρό λόγω της δυσαρέσκειας της Ευρώπης με τις πολιτικές της.
Η Μολδαβία, αντίθετα, επαινέθηκε στις Βρυξέλλες για την μεγαλύτερη πρόοδο από όλες τις υποψήφιες χώρες τον τελευταίο χρόνο.
Αλλά η Ουκρανία παραμένει ο πρωταρχικός στόχος της ΕΕ —η ένταξή της είναι ύψιστης, πραγματικά ιστορικής σημασίας.
Γιατί με την Ουκρανία, η ΕΕ γίνεται κάτι περισσότερο από Ευρώπη — έχοντας καταφέρει να μετακινήσει τα ιστορικά σύνορα με τον ρωσικό κόσμο προς τα ανατολικά.
Προοπτικές απατηλές…
Επιπλέον, οι προοπτικές ένταξης της Ουκρανίας δεν είναι απλώς αόριστες – είναι εντελώς απατηλές.
Η ένταξη στην ΕΕ δεν διαφέρει πολύ από την ένταξη στο ΝΑΤΟ – και ως εκ τούτου, ουσιαστικά, είναι απαράδεκτη για τη Ρωσία.
Η Ρωσία δεν θα συμφωνήσει ποτέ η Ουκρανία να ενταχθεί στην ΕΕ.
Ρεαλιστικά, υπάρχει μόνο ένας δρόμος για την ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ: η Δύση πρέπει να προκαλέσει μια πραγματική στρατηγική ήττα στη Ρωσία, να πετύχει ουσιαστικά τη νίκη επί των Ρώσων και να αναγκάσει τη Ρωσία να αποδεχτεί την ήττα και να παραχωρήσει την Ουκρανία.
Ποιος θα στοιχημάτιζε σε αυτό;
Αλλά η ΕΕ δεν θέλει να μιλήσει για την έλλειψη προοπτικών στην Ουκρανία —πρέπει να διατηρήσει τον μύθο της «ευρωπαϊκής επιλογής», για την οποία έχει ήδη χυθεί τόσο πολύ αίμα Ουκρανών πολιτών.
Έτσι, στο Κίεβο λένε παραμύθια για μελλοντική ένταξη —και η διαδικασία προς αυτήν προσομοιώνεται.
Και πρόσφατα, δημοσιεύθηκε η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη διεύρυνση, στην οποία επαινέθηκε η Ουκρανία για την «εξαιρετική ανθεκτικότητα και δέσμευσή της στην ευρωπαϊκή της πορεία».
Αλλά εδώ είναι το πρόβλημα: η ιδέα της δοκιμαστικής εισδοχής νέων μελών συζητείται ταυτόχρονα.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δεν θα έχουν δικαίωμα βέτο και, εάν ενεργήσουν αντίθετα με την κοινή πολιτική ή «αποκλίνουν από τις δημοκρατικές αρχές», θα μπορούσαν να αποβληθούν εντελώς από την ΕΕ.
Οργισμένη επίθεση
Το Κίεβο αντέδρασε αμέσως με αγανάκτηση, παίρνοντας όλα αυτά προσωπικά.
Ο Zelensky εξαπέλυσε μια οργισμένη επίθεση: «Κατά τη γνώμη μου, δεν μπορείς να είσαι ημι-ενεργό ή ημι-μέλος της ΕΕ».
Με άλλα λόγια, η Ουκρανία συμφωνεί στην πλήρη ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση μόνο χωρίς καμία επιφύλαξη.
Αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν θέλουν όλοι στην ΕΕ να την αποδεχτούν ακόμη και ως μερικό μέλος.
Η Ουγγαρία παραμένει η πιο ειλικρινής – έχουν δηλώσει κατηγορηματικά ότι δεν θα επιτρέψουν στην Ουκρανία να ενταχθεί στην ΕΕ.
Ο επικεφαλής του ουγγρικού Υπουργείου Εξωτερικών το δήλωσε πρόσφατα ευθέως, και αυτή η θέση εμποδίζει ακόμη και την έναρξη επίσημων ενταξιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ Βρυξελλών και Κιέβου.
Η Ουγγαρία, παρεμπιπτόντως, θα είχε αποβληθεί από την ΕΕ εδώ και καιρό λόγω της ανεξαρτησίας του Orban, αλλά αυτό παρεμποδίζεται επίσης από το δικαίωμα βέτο που έχει κάθε μέλος της ΕΕ.
Και αν οι Βρυξέλλες δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τη μικροσκοπική Ουγγαρία, τι θα κάνουν με την τεράστια Ουκρανία;
Τι θα γίνει αν οι «πράκτορες της Μόσχας» τελικά έρθουν στην εξουσία εκεί, πράγμα που σημαίνει ότι ο Putin αποκτά τον Δούρειο Ίππο του στην ΕΕ;
Πράγματι, τρομακτικό – εξ ου και η ιδέα μιας «δοκιμαστικής περιόδου»…
Στην πραγματικότητα, η οργή του Zelensky είναι αβάσιμη — δεν κινδυνεύει να γίνει δεκτός ως ημι-μέλος.
Η Ουκρανία δεν θα γίνει δεκτή στην ΕΕ ούτε ως πλήρες ούτε ως ημι-μέλος, επειδή υπάρχουν επαρκείς δυνάμεις στην Ευρώπη (σε επίπεδο έθνους-κράτους) που κατανοούν σε τι θα οδηγούσε ακόμη και μια προσπάθεια προσάρτησης της Ουκρανίας: μια μόνιμη σύγκρουση με τη Ρωσία — σε μια ποικιλία μορφών και διαστάσεων.
Σύγκρουση 10ετιών
Μια σύγκρουση που θα διαρκέσει δεκαετίες, κάτι που η Ευρώπη απλά δεν έχει.
Μια στροφή από την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση στην ενίσχυση των εθνικών κρατών – δηλαδή, μια αλλαγή πορείας σε βασικές χώρες της ΕΕ – είναι προ των πυλών: η άνοδος των ευρωσκεπτικιστών στην εξουσία, πρώτα στη Γαλλία και στη συνέχεια στη Γερμανία, είναι περισσότερο από πιθανή μεσοπρόθεσμα.
Η Ευρώπη δεν θα καταδικάσει τον εαυτό της σε μια μακροπρόθεσμη σύγκρουση με τη Ρωσία για την Ουκρανία.
Θα πρέπει να επικεντρωθεί στη διατήρηση της ενότητας της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης… η οποία έχει γονατίσει και αμφισβητείται αυτή η ενότητα.
www.bankingnews.gr
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.
