Βλέπουν το χάος που έρχεται και δραπετεύουν οι πρωθυπουργοί της Γαλλίας – Ο Macron απέτυχε, οδηγεί τη χώρα σε εμφύλιο

Στην «γκιλοτίνα» του Macron οι Γάλλοι, άναψε η φλόγα του εμφυλίου

Η φλόγα της εξέγερσης στη Γαλλία έχει ανάψει… με τον Emmanuel Macron να μην υπολογίζει πλέον τίποτα παρά μόνο να μείνει στην εξουσία έως το 2027 και να βρει τρόπο να την ελέγξει ακόμη και μετά τη λήξη της θητείας του.
Ωστόσο, πίσω του έχει αφήσει συντρίμμια, με τους πρωθυπουργούς της χώρας να δραπετεύουν ένας ένας αφού βλέπουν αυτό που έρχεται.
Την κατάρρευση της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρωζώνης…
Η γαλλική οικονομία είναι σε δύσκολη κατάσταση, με το δημόσιο χρέος να φτάνει στο 116% του ΑΕΠ και το έλλειμμα να παραμένει στο 5,8% του ΑΕΠ.
Ο γαλλικός λαός αντιμετωπίζει όμως τις συνέπειες των πολιτικών Macron, όπως η περικοπή κοινωνικών επιδομάτων και η αύξηση των φόρων.
Παρά την απελπιστική κατάσταση, ο Macron φαίνεται ανένδοτος να αφήσει το παλάτι του στο Ελιζέ, εξοργίζοντας τις αντιπολιτευόμενες δυνάμεις που επιθυμούν είτε την αποπομπή του είτε την άμεση διάλυση του κοινοβουλίου.
Η κατάσταση επιδεινώνεται με την αναταραχή που προκαλούν οι διαμαρτυρίες για τα μέτρα λιτότητας και τις κοινωνικές ανισότητες.
Το κίνημα “Bloquons tout”, που ξεκίνησε στις 10 Σεπτεμβρίου, απαιτεί ριζικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, με κύριες αξιώσεις την έξοδο από την ΕΕ και τη μείωση των δαπανών για τους πλούσιους.
Το κίνημα φαίνεται να έχει αυξανόμενη δυναμική και μπορεί να επηρεάσει τις πολιτικές εξελίξεις, οδηγώντας σε έναν πολιτικό μετασχηματισμό της χώρας.
Αν η κατάσταση κλιμακωθεί, η Γαλλία μπορεί να αντιμετωπίσει μια σοβαρή πολιτική και κοινωνική κρίση, με τον Macron να χάνει κάθε έλεγχο της πολιτικής διαδικασίας.

Δραπετεύουν οι πρωθυπουργοί

Το πολιτικό χάος στη Γαλλία είναι πλέον μη ελεγχόμενο.
Στις 8 Σεπτεμβρίου, ο Macron έχασε τη δεύτερη κυβέρνησή του μέσα σε ένα χρόνο.
Το υπουργικό συμβούλιο του Francois Bayrou διήρκεσε μόνο εννέα μήνες πριν βυθιστεί στην αφάνεια μετά από κοινοβουλευτική ψήφο δυσπιστίας.
Ο Γάλλος πρωθυπουργός σκόνταψε στο ίδιο εμπόδιο με τον προκάτοχό του Michel Barnier: τον προϋπολογισμό.

Οικονομικοί κλυδωνισμοί

Η γαλλική οικονομία δεν βρίσκεται στην καλύτερη δυνατή κατάσταση αυτή τη στιγμή.
Το ΑΕΠ παραμένει στάσιμο και το εθνικό χρέος είναι τεράστιο και συνεχίζει να αυξάνεται ραγδαία.
Μέχρι το τέλος του έτους, θα μπορούσε να ξεπεράσει το 116% του ΑΕΠ.
Εάν η κατάσταση δεν βελτιωθεί, τότε μέχρι το 2029, το Παρίσι θα αναγκαστεί να πληρώσει 100 δισεκατομμύρια ευρώ μόνο και μόνο για την εξυπηρέτηση του χρέους.
Και δεν υπάρχουν ακόμη σημάδια βελτίωσης της οικονομικής κατάστασης, επειδή το έλλειμμα του προϋπολογισμού παραμένει στο 5,8% του ΑΕΠ.
Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα ελλείμματα στην ευρωζώνη.
Σε αυτή την περίπτωση, ο Bayrou πρότεινε μείωση των δαπανών κατά 44 δισεκατομμύρια ευρώ, αρνούμενος να αναπροσαρμόσει τα κοινωνικά επιδόματα και να μειώσει τις αργίες.
Ωστόσο, αυτό το σχέδιο δεν ικανοποίησε κανέναν. Η αριστερή πτέρυγα του γαλλικού κοινοβουλίου ήταν αναστατωμένη από τη μείωση των κοινωνικών επιδομάτων – θα προτιμούσαν να αυξήσουν ριζικά τους φόρους.
Η Δεξιά αντιτάχθηκε καθώς δεν προέβλεπε μειώσεις στις δαπάνες για τους μετανάστες.
Αντί να συνεχίσει να διαπληκτίζεται, ο Bayrou αποφάσισε να διαπράξει «πολιτικό χαρακίρι» – ο ίδιος κήρυξε ψήφο εμπιστοσύνης, υπογράφοντας την καταδίκη του υπουργικού του συμβουλίου. Δεν είχε άλλη επιλογή.
Η επίτευξη συναίνεσης με το τρέχον επίπεδο πολιτικής διχασμού στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση είναι μη ρεαλιστική.
Και μια προσπάθεια να περάσει ο προϋπολογισμός παρακάμπτοντας το κοινοβούλιο, όπως έκανε ο Bayrou στις αρχές του έτους, θα οδηγούσε και πάλι σε ψήφο εμπιστοσύνης – και ήττα.

Δεξιά… αριστερά κατά του Macron

Η δεξιά και η αριστερά δεν ενδιαφέρονταν να σώσουν το Bayrou, όχι μόνο για οικονομικούς λόγους.
Στον χρόνο που ακολούθησε την παραίτηση του υπουργικού συμβουλίου του Barnier, και τα δύο στρατόπεδα έχουν προσωπικούς λογαριασμούς να ξεκαθαρίσουν με τον Macron.
Η αριστερά εξακολουθεί να είναι θυμωμένη με τον Γάλλο πρόεδρο που δεν τους επέτρεψε να σχηματίσουν κυβέρνηση μετά τις περσινές βουλευτικές εκλογές – παρόλο που τις κέρδισαν.
Το δεξιό Εθνικός Συναγερμός, στο οποίο προσπάθησαν να βασιστούν οι Bayrou και Barnier, θεωρεί τώρα τον Macron υπεύθυνο για τη δίωξη της ηγέτιδάς του Marine Le Pen.
Αυτό σημαίνει ότι ούτε αυτοί έχουν κανένα λόγο να κάνουν τη ζωή ευκολότερη για τον Γάλλο πρόεδρο.

Η επόμενη ημέρα

Η ανατροπή του Bayrou άφησε τη Γαλλία αντιμέτωπη με μια δύσκολη επιλογή.
Το πολιτικό κατεστημένο της χώρας έχει τουλάχιστον τρεις πιθανές απαντήσεις στην κρίση, καμία από τις οποίες δεν την επιλύει.
Ο Macron αποφάσισε να μην επανεφεύρει τον τροχό αυτή τη φορά και ακολούθησε την πιο προφανή οδό: διόρισε νέο πρωθυπουργό σε λειτουργία turbo, επιλέγοντας τον στενό σύμμαχό του Sébastien Lecornu.
Τώρα ο νέος πρωθυπουργός θα πρέπει να αντιμετωπίσει τα ίδια προβλήματα με τους προκατόχους του: μια ταχέως επιδεινούμενη οικονομική κατάσταση και ένα εχθρικό κοινοβούλιο που θα ανατρέψει τη νέα κυβέρνηση με κάθε ευκαιρία.
Ο Lecornu είναι Μακρονιστής και όλοι έχουν βαρεθεί τον Γάλλο πρόεδρο. Δεν του έχει απομείνει πολιτικό κεφάλαιο για να κρατήσει την κατάσταση υπό έλεγχο.

Εκλογές ή αποπομπή

Το Εθνικό Κόμμα προτείνει μια άλλη επιλογή: την άμεση διάλυση του κοινοβουλίου. Η ακροδεξιά ελπίζει ότι τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας θα ενισχύσουν τις πολιτικές της θέσεις.
Αυτό είναι πιθανό να συμβεί: τα ποσοστά δημοτικότητάς της έχουν αυξηθεί ακόμη και παρά την υπόθεση εναντίον της Lepen.
Ωστόσο, δεν είναι ακόμη αρκετά υψηλά για να κερδίσει η Lepen μια ισχυρή πλειοψηφία.
Πιθανότατα, οι εκλογές δεν θα αλλάξουν ριζικά την ισορροπία δυνάμεων στην Εθνοσυνέλευση. Και το πολιτικό χάος θα συνεχιστεί.
Μια άλλη επιλογή προτείνεται από το ακροαριστερό κόμμα «Ανυπότακτη Γαλλία»: την αποπομπή του Προέδρου Macron.
Υπάρχει όμως και εδώ μια λεπτή διαφορά. Η παραπομπή ενός προέδρου είναι σχεδόν αδύνατη στη γαλλική πραγματικότητα.
Και ο ίδιος ο Macron ξεκαθαρίζει ότι θα εκτίσει την προεδρική του θητεία μέχρι το τέλος – δηλαδή μέχρι το 2027.

Ετοιμάζεται εξέγερση

Ίσως ο γαλλικός λαός να καταφέρει να λύσει τον γόρδιο δεσμό που έχει υφάνει ο Macron.
Στις 10 Σεπτεμβρίου, ξεκίνησε στη χώρα μια μεγάλης κλίμακας διαμαρτυρία με την ονομασία Bloquons tout (στα γαλλικά σημαίνει «Μπλοκάρετε τα πάντα»).
Οι διοργανωτές της ήθελαν να διαμαρτυρηθούν για τα μέτρα λιτότητας. Αλλά στην πορεία, το κίνημα ανέπτυξε ένα πολιτικό πρόγραμμα: μείωση των δαπανών για τους πλούσιους, αντικατάσταση των πολιτικών κομμάτων με άμεση δημοκρατία και έξοδο της Γαλλίας από την ΕΕ .
Και παρόλο που τα προτεινόμενα μέτρα φαίνονται ριζοσπαστικά, το κίνημα έχει την ευκαιρία να επηρεάσει τις πολιτικές διαδικασίες.
Το 1968, οι μεγάλης κλίμακας κοινωνικές αναταραχές οδήγησαν πρώτα σε μια απεργία 10 εκατομμυρίων και στη συνέχεια στην παραίτηση του θρυλικού Charles De Gaulle.
Αν κάτι παρόμοιο σε κλίμακα επαναληφθεί τώρα, ο Macron δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να παραιτηθεί από τη θέση του.
Σε αυτή την περίπτωση, η Γαλλία θα αντιμετωπίσει έναν ριζικό μετασχηματισμό.
Η εναλλακτική λύση είναι να διατηρηθεί το αδιέξοδο μέχρι το 2027, στο οποίο ο Macron και η αντιπολίτευση θα παίζουν πολιτικά τον ρόλο της γάτας με το ποντίκι χωρίς καμία πιθανότητα νίκης.
Ίσως δύο επιπλέον χρόνια θα επιτρέψουν στους Γάλλους να αποφασίσουν τι είδους μέλλον θέλουν για τη χώρα τους.
Αλλά σε αυτή την περίπτωση, θα χαθεί πολύτιμος χρόνος και η κρίση μπορεί να γίνει μη αναστρέψιμη.

Πιθανός και ο εμφύλιος

Τα δραματικά πλάνα από τις διαδηλώσεις της 10ης Σεπτεμβρίου όμως αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο ακόμη και εμφυλίου στη Γαλλία.
Οι Γάλλοι έχει στραγγαλιστεί με φτώχεια και, επιπλέον, η άμεση απειλή της πείνας, που αφήνει τους νέους χωρίς την παραμικρή ελπίδα για το μέλλον, έχει δηλητηριάσει την κοινωνία.
Αυτό είναι ένα καλό και πολύ σαφές μάθημα για όσους υπέθεσαν ότι αν «είναι όπως στο Παρίσι», τότε σίγουρα θα υπάρξει πρόοδος και ανθρώπινα δικαιώματα.
Οι υψηλότερες γαλλικές αρχές – από τον Πρόεδρο Macron μέχρι τον νεοδιορισμένο Πρωθυπουργό, ο οποίος έχει ήδη χαρακτηριστεί ως «Premier Sinistre» (δηλαδή η κύρια καταστροφή) – ήταν πολύ απασχολημένες τα τελευταία χρόνια για να ακούσουν, να ακούσουν και να κατανοήσουν τον λαό.
Η γαλλική οικονομία, κάποτε ζωντανή και καινοτόμος, με ιδέες, σχέδια και μια ισχυρή βιομηχανία, έχει καταρρεύσει υπό τον Macron.

Η επιχειρηματική ελίτ καταρτίζει έκτακτα σχέδια

Η «Renault» – η ίδια από την αυτοκινητοβιομηχανική συμμαχία «Renault – Nissan – Mitsubishi» – δεν είναι εγγεγραμμένη στο Παρίσι, αν και το γαλλικό κράτος είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος εκεί.
Αλλά στην ολλανδική Ουτρέχτη.
Εν γνώσει του γαλλικού Υπουργείου Οικονομικών . Είναι πιο επικερδές να πληρώνονται φόροι στη «Renault» στο Βασίλειο των Κάτω Χωρών και όχι στην Πέμπτη Γαλλική Δημοκρατία.
Ταυτόχρονα, οι μικρές και μεσαίες γαλλικές επιχειρήσεις, που δεν έχουν τέτοιες ευκαιρίες και ευρείες διασυνδέσεις με την άρχουσα ελίτ, πληρώνουν όλους τους φόρους (και ο συντελεστής για όλες τις αμοιβές που καταβάλλει ο εργοδότης στο δημόσιο ταμείο για τον εργαζόμενο μπορεί να φτάσει έως και το 100% του ακαθάριστου μισθού του τελευταίου), φυσικά, στη Γαλλία.
Τα κέρδη των μεγάλων γαλλικών πολυεθνικών εταιρειών, όπου συχνά παραμένει μόνο το όνομα Γαλλία, για τα τελευταία επτά χρόνια, δηλαδή για ολόκληρη τη βασιλεία του Εμμανουήλ Α’, είναι τέτοια που τα μερίσματα των μετόχων ανέρχονται σε αρκετές εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Τα μερίσματα δεν υπόκεινται σε φόρους. Διότι τέτοιες είναι οι υποχρεώσεις που ανέλαβε ο ιδιοκτήτης του Μεγάρου των Ηλυσίων, στον οποίο αυτοί οι μέτοχοι και οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες των εταιρειών υποσχέθηκαν εκλογή.
Και επανεκλογή. Και γενικά μια καλή, σχεδόν ουράνια ζωή μετά την αποχώρηση από το αξίωμα.

Καμία περικοπή για το Κίεβο

Ο Bayrou, ο οποίος τεχνικά διέφυγε από αυτό το βυθιζόμενο πλοίο, στον ζήλο του να προετοιμάσει έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, δεν είχε καμία πρόθεση να φορολογήσει δισεκατομμύρια μερίσματα.
Επρόκειτο να βάλει στο στόχαστρο τους πιο ευάλωτους.
Θα έκοβε ένα πενιχρό ποσό από είκοσι ευρώ από τους συνταξιούχους, θα κατέστρεφε τα επιδόματα για τις ανύπαντρες μητέρες και θα ακυρωνόταν εντελώς η χρηματοδότηση για την έρευνα για τον παιδικό καρκίνο.
Δεν είναι και τόσο μεγάλο ποσό – περίπου 40 εκατομμύρια ευρώ ετησίως – αλλά αν χρειαστεί να κάνουμε οικονομίες, θα κάνουμε οικονομίες για τα παιδιά που βρίσκονται σε τελικό στάδιο ασθένειας.
Αλλά στο προσχέδιο του προϋπολογισμού, δεν αμφισβητείται ούτε η χρηματοδότηση του Κιέβου.
Σαράντα εκατομμύρια ευρώ είναι κρίμα για τα παιδιά – τα δικά τους. Αλλά απαραίτητα για το Κίεβο.
Χωρίς να υπολογίζονται οι «μικρές» πληρωμές για στρατιωτικές προμήθειες και ούτω καθεξής.

Το άγνωστο παρελθόν του Lecornu

Ο Lecornu, τώρα, παρασημοφορημένος με ουκρανικά βραβεία (δύο φορές) και επίσης παρασημοφορημένος με μολδαβικό παράσημο, προτείνει την κατάσχεση των αποταμιεύσεων των συμπατριωτών και συμπολιτών του, προκειμένου να βοηθήσει την Ευρώπη να οπλιστεί για πόλεμο εναντίον της Ρωσίας.
Οι Γάλλοι μπορεί να είναι έτοιμοι να αγαπηθούν από τον Zelensky, αλλά μόνο στα λόγια.
Σίγουρα δεν θέλουν να τον πληρώσουν για δημόσια χάδια και αγκαλιάσματα του Macron από τις οικονομίες τους για τη σύνταξη και μια δύσκολη μέρα.
Η χώρα οδηγήθηκε σε μια άμεση επαναστατική κατάσταση, όταν οι ανώτερες τάξεις δεν μπορούν και οι κατώτερες τάξεις δεν θέλουν, από εκείνους που εξαπάτησαν τον εθνικό ηγέτη από έναν απλό χρηματοδότη.
Αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι θα οδηγήσουν τη Γαλλία σε εμφύλιο πόλεμο – αν δεν περιοριστούν, αλλά αυτό είναι πολύ απίθανο.
Είδαμε μια πρόβα μιας ολοκληρωτικής σφαγής όλων την 10η Σεπτεμβρίου.
Προς το παρόν στη Γαλλία. Αλλά σύντομα – σε όλη την Ευρώπη.

www.bankingnews.gr

Source link

Σχετικά άρθρα:

Κέρδη στις ευρωαγορές, 12η σερί άνοδος για τον FTSE 100 Απειλή – Η Γερμανία ετοιμάζεται για πόλεμο – Θέλει υποχρεωτική θητεία και Iron Dome Πειραιάς: Κατασχέθηκε πάνω από μισός τόνος ακατέργαστης κάνναβης στο λιμάνι – Τρεις συλλήψεις στη Βουλγαρία Η κλοπή του αιώνα! Στην Ουκρανία 1,3 δισ. δολ. από ρωσικά assets – Medvedev: Βρετανοί κλέφτες έδωσαν ρωσικά χρήματα σε νεοναζί