Ένα άστεγο παιδί ζήτησε φαγητό από έναν άγνωστο. Εκείνος του απάντησε με μια ερώτηση που του άλλαξε τη ζωή για πάντα
Ένα βράδυ του 1988 στην Καμπάλα της Ουγκάντας, ένα παιδί του δρόμου πλησιάζει έναν καλοντυμένο άγνωστο με σκοπό να κλέψει. Αντί για φωνές ή ξυλοδαρμό, εκείνος του απευθύνει μια ερώτηση που θα αλλάξει τα πάντα: «Πώς σε λένε;».
Από εκείνη τη στιγμή, η ζωή του Πίτερ Μουταμπάζι παίρνει πορεία που κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί. Το CNN παρουσιάζει πώς έφτασε να γίνει ο πιο διάσημος θετός πατέρας της Αμερικής.
Πώς άρχισαν όλα
Ο Πίτερ Μουταμπάζι γεννιέται σε ένα χωριό κοντά στα σύνορα Ουγκάντας – Ρουάντας, σε μια οικογένεια που ζει σε καλύβα με άχυρο. Φτώχεια, κακοποίηση και απελπισία σφραγίζουν τα παιδικά του χρόνια. Ο πατέρας του, βίαιος και αδιάφορος, του επαναλαμβάνει συχνά: «Εύχομαι να μην είχες γεννηθεί».
Στα 10 του χρόνια το αγόρι το σκάει. Οι δρόμοι της Καμπάλα γίνονται το σπίτι του. Ζει σε σκουπιδότοπους, μυρίζει σαν τα απορρίμματα που τον περιβάλλουν, γι’ αυτό και αυτοαποκαλείται «Garbage Boy». Κλέβει, ζητιανεύει, κουβαλά σακούλες με ψώνια μόνο και μόνο για να αρπάξει λίγο φαγητό.
Η μοιραία συνάντηση
Στο παζάρι της πόλης, στα 15 του, εντοπίζει έναν άντρα – κομψό, με γυαλιά, χαμένο στις σκέψεις του. Σίγουρη λεία. Όμως, πριν προλάβει, ο ξένος γυρίζει και χαμογελά. Η ερώτηση που ακολουθεί ξαφνιάζει τον Πίτερ: «Πώς σε λένε;».
Το παιδί διστάζει. Κανείς ενήλικας δεν είχε δείξει ποτέ ενδιαφέρον για το όνομά του. Ο ξένος – ο Ζακ Μασίκο – του δίνει δυο μπανάνες. Ένα μικρό δώρο, που γίνεται η αρχή ενός μεγάλου δεσμού.
Ο άνθρωπος που του έμαθε να ονειρεύεται
Ο Ζακ Μασίκο, τότε διευθυντής της χριστιανικής οργάνωσης Compassion International στην Ουγκάντα, βλέπει στο παιδί κάτι παραπάνω από έναν «άστεγο». Το παίρνει υπό την προστασία του, το στέλνει σχολείο, το καλεί στο οικογενειακό τραπέζι.
Για τον Πίτερ, που είχε μάθει να τρώει όρθιος και έτοιμος να δραπετεύσει, η οικογενειακή θαλπωρή μοιάζει με θέατρο. Μέχρι που ο Μασίκο του δείχνει μια καρέκλα στο τραπέζι και του λέει: «Αυτή είναι η θέση σου». Εκείνη τη στιγμή ο Πίτερ νιώθει για πρώτη φορά ότι ανήκει κάπου.
Jacques Masiko
Από την Ουγκάντα στη Βόρεια Καρολίνα
Με τη στήριξη του Μασίκο, ο Μουταμπάζι σπουδάζει στο πανεπιστήμιο της Ουγκάντας, συνεχίζει τις σπουδές του στο Λονδίνο και τελικά μετακομίζει στις ΗΠΑ το 2002.
Σήμερα είναι ανώτερο στέλεχος της οργάνωσης World Vision και, πάνω απ’ όλα, ένας από τους πιο γνωστούς θετούς πατέρες της Αμερικής.
Έχει φιλοξενήσει 47 παιδιά και υιοθετήσει τρία. Το σπίτι του στη Σάρλοτ, με την ταμπέλα στον τοίχο «Be bold, gracious, fearless, determined», είναι γεμάτο παιχνίδια, φωτογραφίες και γέλια παιδιών.
Πίτερ Μουταμπάζι
Δύο ζωές που ενώθηκαν
Ο Μουταμπάζι δεν ξεχνά ποτέ τον άνθρωπο που του έδειξε ότι «το μεγαλύτερο επενδυτικό κεφάλαιο είναι οι άνθρωποι». Ο Μασίκο, στα 77 του σήμερα, παλεύει με τον καρκίνο, αλλά βλέπει γύρω του δεκάδες «παιδιά» που βοήθησε – γιατρούς, μηχανικούς, δασκάλους – να του επιστρέφουν την αγάπη.
«Η μεγαλύτερη χαρά μου είναι ότι ο κόπος μου δεν πήγε χαμένος», λέει. Κι όταν διαβάζει τα μηνύματα του Πίτερ, που τον αποκαλεί «ήρωα, μέντορα, ελπίδα», η φωνή του τρέμει από συγκίνηση.
Ο Πίτερ κάποτε φοβόταν ότι θα γίνει σαν τον βίαιο πατέρα του. Τελικά έγινε σαν τον άνθρωπο που τον έσωσε: τον Ζακ Μασίκο. Και ίσως, όπως εκείνος, να δει κάποια μέρα τα δικά του θετά παιδιά να συνεχίζουν την αλυσίδα καλοσύνης.
«Όλη μου η ζωή εξαρτάται από μια απρόσμενη καλοσύνη», γράφει ο Μουταμπάζι στα απομνημονεύματά του. Κι αυτή η καλοσύνη συνεχίζει να αλλάζει ζωές.
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.
