Έρχεται το χάος… Η εποχή της ειρήνης τελείωσε – Άρχισαν οι πολεμικές μηχανές της Ευρώπης να δουλεύουν, δεν υπάρχουν λεφτά

owl_wide_1200_0d94e31d604c9f5994c008df95da6a68.jpg


Η Ευρώπη ξοδεύει όλο και περισσότερα για άμυνα και νέα όπλα… Σύντομα θα απειλήσει τη Ρωσία

Οι πολεμικές μηχανές της Ευρώπης έχουν αρχίσει, με τη πίεση των Αμερικανών και την απώλεια της Ουκρανίας να έχουν προσγειώσει την ελίτ της Ένωσης σε μια νέα πραγματικότητα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση προχωρά σε αυξημένα στρατιωτικά κονδύλια και τον εκσυγχρονισμό του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος, επιδιώκοντας να αντιμετωπίσει τις αυξανόμενες γεωπολιτικές απειλές.
Παρά τις προσπάθειες, η στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης ενέχει όμως σοβαρές πολιτικές και οικονομικές προκλήσεις, με την αυξημένη στρατιωτική δαπάνη να έρχεται σε βάρος κοινωνικών υπηρεσιών και να προκαλεί αναταραχή στις χώρες με μεγαλύτερα δημοσιονομικά προβλήματα.
Οι αντιφάσεις στις στρατηγικές επιλογές και ο κατακερματισμός στην ευρωπαϊκή αμυντική πολιτική δημιουργούν περαιτέρω δυσκολίες στην υλοποίηση κοινών στόχων.
Οι ευρωπαϊκές χώρες συζητούν τη στρατηγική τους ενόψει της ρωσικής απειλής, αλλά και της εμπλοκής τους στην Ουκρανία, με το ενδεχόμενο σύγκρουσης να παραμένει αβέβαιο.

Ο ρόλος των ΗΠΑ

Από την επιστροφή του προέδρου των ΗΠΑ Donald Trump στην εξουσία, η Ευρώπη συζητά όλο και περισσότερο την ενίσχυση της δικής της άμυνας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) ζητά αυξημένες στρατιωτικές δαπάνες και εκσυγχρονισμό του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος (MIC) για να διασφαλιστεί η ασφάλεια χωρίς να βασίζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Τα μέσα ενημέρωσης γράφουν για την αυγή μιας νέας εποχής και το τέλος του κράτους πρόνοιας, ενώ οι πολιτικοί και οι ειδικοί της αντιπολίτευσης προειδοποιούν για τις δυσκολίες και τις διφορούμενες συνέπειες της στρατιωτικοποίησης τόσο για τα κράτη μέλη της ΕΕ όσο και για την Ουκρανία.

«Πρέπει να προετοιμαστούμε για τον περιορισμό»

Τα ζητήματα ευρωπαϊκής ασφάλειας συζητούνται ολοένα και περισσότερο.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Donald Trump όχι μόνο απαιτεί απότομη αύξηση των στρατιωτικών δαπανών από τους συμμάχους του ΝΑΤΟ —φτάνοντας τον στόχο του 5% του ΑΕΠ— αλλά τους καλεί επίσης να αναλάβουν την ευθύνη για την βοήθεια προς την Ουκρανία και την άμυνά τους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αποκλείει επίσης μελλοντικές συγκρούσεις, συμπεριλαμβανομένης μιας με τη Ρωσία.
Ο Γερμανός καγκελάριος Friedrich Merz σημείωσε ότι η χώρα δεν βρίσκεται πλέον σε ειρήνη, ενώ ο Πολωνός πρωθυπουργός Donald Tusk τόνισε ότι η Ευρώπη αντιμετωπίζει ένα νέο είδος πολέμου.
Σε αυτό το πλαίσιο, η απόφαση αρκετών μελών της ένωσης – Πολωνίας, Φινλανδίας και των δημοκρατιών της Βαλτικής – να αποσυρθούν από τη Σύμβαση της Οτάβα που απαγορεύει τις νάρκες κατά προσωπικού, και της Λιθουανίας να αποσυρθεί από τη Σύμβαση για τα πυρομαχικά διασποράς, ήταν συμβολική.
Σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, καταρτίζονται κοινά στρατηγικά έγγραφα.
Τον Μάρτιο, παρουσιάστηκε η Λευκή Βίβλος για την Ευρωπαϊκή Άμυνα, με τίτλο «Ετοιμότητα 2030» , στην οποία απαριθμούνται οι βασικές απειλές και τα μέτρα αντιμετώπισης.
owl_wide_1200_4d4c9515a1ab3d37167e3b0f608e3e5f.jpg
Οι απειλές που βλέπει η Ευρώπη

Η Ευρώπη αντιμετωπίζει μια οξεία και αυξανόμενη απειλή (…).
Ο μόνος τρόπος για να διασφαλιστεί η ειρήνη είναι να είμαστε προετοιμασμένοι να αποτρέψουμε όσους θέλουν να μας βλάψουν, ανέφερε στον πρόλογο η Λευκή Βίβλος για την Ευρωπαϊκή Άμυνα.
Το έγγραφο περιγράφει ένα «ταχέως επιδεινούμενο στρατηγικό περιβάλλον» που προκαλείται από έναν συνδυασμό παραγόντων: την συνεχώς αναφερόμενη απειλή από τη Ρωσία, την κινεζική πρόκληση, την εξάπλωση των πολέμων και της μετανάστευσης από τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και τη φθίνουσα εστίαση των ΗΠΑ στην Ευρώπη.
Για να ανταποκριθεί, το πρόγραμμα Readiness 2030 προτείνει, μεταξύ άλλων:
– αύξηση των αμυντικών δαπανών από τα κράτη μέλη της ΕΕ κατά 1,5% του ΑΕΠ, η οποία θα διαθέσει 650 δισ. ευρώ για την αύξηση της στρατιωτικής παραγωγής (προτεραιότητα: συστήματα αεράμυνας και πυραυλικής άμυνας, πυρομαχικά, τεχνητή νοημοσύνη)
– ένα επιπλέον δάνειο ύψους 150 δισ. ευρώ, συμπεριλαμβανομένης της αγοράς στρατιωτικού εξοπλισμού για τις ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας (AFU)
– αύξηση του μέγιστου επιτρεπόμενου ελλείμματος των κρατικών προϋπολογισμών των κρατών μελών της ΕΕ
– μέτρα για την προσέλκυση ιδιωτικών κεφαλαίων για τις ανάγκες του επανεξοπλισμού της Ευρώπης.
Η Ευρώπη πρέπει να τοποθετηθεί ως μια υπολογίσιμη δύναμη.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι και να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη την ασφάλεια και την ανταγωνιστικότητά μας, ανέφερε η Roberta Metsola, Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
owl_wide_1200_bef4eea6d202e9519209539392d5fcbb.jpg
Το επενδυτικό σχέδιο

Η αύξηση των δαπανών υποστηρίζεται από τη δημιουργία μέσων για επενδύσεις στο στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα: το Ευρωπαϊκό Ταμείο Άμυνας, το Ταμείο Εσωτερικής Ασφάλειας, καθώς και περιφερειακά και εξειδικευμένα έργα – την Πρωτοβουλία Ασφάλειας της Βαλτικής, το πανευρωπαϊκό σύστημα αεράμυνας “Sky Shield” και άλλα.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι οι συνολικές αμυντικές δαπάνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυξήθηκαν την περίοδο 2021-2024 κατά 31%.
Ταυτόχρονα, το στρατιωτικοβιομηχανικό συγκρότημα, το οποίο δεν είχε λάβει ιδιαίτερη προσοχή για δεκαετίες, επεκτείνει τη χωρητικότητά του.
Μεταξύ 2023 και 2025, τέθηκαν σε λειτουργία πάνω από εκατό χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα νέου χώρου παραγωγής σε χώρες της ΕΕ.
Πρόσφατα έργα:
– επέκταση του εργοστασίου Huta Stalowa Wola για την παραγωγή ΤΟΜΑ Borsuk και καννών πυροβολικού οβιδοβόλων AHS Krab στην Πολωνία
– κατασκευή ενός νέου εργοστασίου Excalibur του Στρατού για την παραγωγή τροχοφόρων και ερπυστριοφόρων αυτοκινούμενων πυροβόλων στην Τσεχική Δημοκρατία
– οργάνωση της παραγωγής τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού Patria 6×6 στη Λετονία και Patria 8×8 στη Σλοβακία
– κατασκευή νέου τμήματος του εργοστασίου ΤΟΜΑ στη Σουηδία
– ανασυγκρότηση της επιχείρησης παραγωγής SILAM MLRS στην Ισπανία
– εντοπισμός της συναρμολόγησης γερμανικού στρατιωτικού εξοπλισμού, συμπεριλαμβανομένων των αρμάτων μάχης Leopard 2, στη Νορβηγία
– επανέναρξη της παραγωγής ρυμουλκούμενων οβιδοβόλων M777 των 155 χιλιοστών στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Η ανάπτυξη του κλάδου αντικατοπτρίζεται στην κεφαλαιοποίηση της αγοράς των αμυντικών εταιρειών.
Κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους, το ευρωπαϊκό χαρτοφυλάκιο αμυντικών μετοχών του Ομίλου Goldman Sachs αυξήθηκε κατά 120%, σημειώνοντας νέα ρεκόρ.
Η γερμανική εταιρεία Rheinmetall ξεχωρίζει, καθώς οι μετοχές της έχουν αυξηθεί 11 φορές σε αξία μέσα σε λίγα μόνο χρόνια και το βιβλίο παραγγελιών της έφτασε τα 63 δισ. δολάρια μέχρι το καλοκαίρι του τρέχοντος έτους.
Μεταξύ των πρόσφατων πρωτοβουλιών της εταιρείας:
– αύξηση της παραγωγής κελυφών σε ένα εργοστάσιο κοντά στη Μαδρίτη σε 450 χιλιάδες ετησίως.
– άνοιγμα εργοστασίου στην Ουγγαρία για την παραγωγή πυρομαχικών για το μαχητικό όχημα πεζικού KF41 Lynx και, στο μέλλον, για τα άρματα μάχης Leopard 2 και Panther
– σχεδιάζει να ανοίξει ένα εργοστάσιο πυρίτιδας στη ρουμανική Βικτώρια και ένα εργοστάσιο για την παραγωγή 350 χιλιάδων βλημάτων στη Βουλγαρία.
– ένα μνημόνιο σχετικά με την κατασκευή εργοστασίου πυρομαχικών στη Λιθουανία και διαπραγματεύσεις για την έναρξη της παραγωγής στη Λετονία.

Η προπαγάνδα

Οι πρωτοβουλίες υποστηρίζονται γενικά από την κοινή γνώμη.
Σύμφωνα με στοιχεία του Ευρωβαρόμετρου από τον Μάρτιο, τα δύο τρίτα των πολιτών της ΕΕ επιθυμούν η ένωση να διαδραματίσει πιο εξέχοντα ρόλο στην αντιμετώπιση των παγκόσμιων κρίσεων και των απειλών για την ασφάλεια.
Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι θεωρούν την ασφάλεια και την άμυνα τομείς στους οποίους η ΕΕ θα πρέπει να επικεντρωθεί περισσότερο από την κλιματική αλλαγή ή την κοινωνική ανισότητα.
Και αυτό παρά το ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση εξακολουθεί να αντιμετωπίζει σοβαρές προκλήσεις.
Η κυριότερη είναι η εξεύρεση των υποσχεθέντων επενδυτικών κεφαλαίων εν μέσω αυξανόμενων δημοσιονομικών ελλειμμάτων.
Στη Γαλλία, η χρηματοπιστωτική κρίση έχει ήδη αναγκάσει την κυβέρνηση να συζητήσει το πάγωμα των κοινωνικών παροχών, την αύξηση ορισμένων φόρων και τη μείωση των παροχών για τους συνταξιούχους και τις θέσεις εργασίας στον δημόσιο τομέα, ενώ παράλληλα οι στρατιωτικές δαπάνες συνεχίζουν να αυξάνονται.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο στρατιωτικός προϋπολογισμός της Γαλλίας αναμένεται να διπλασιαστεί σε σχέση με το 2017 έως το 2027.
Ο Alexey Chikhachev, Αναπληρωτής Καθηγητής του Τμήματος Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης (SPbU) και κορυφαίος εμπειρογνώμονας στο Ινστιτούτο Στρατιωτικής Παγκόσμιας Οικονομίας και Στρατηγικής (IMWES) στην Ανώτατη Σχολή Οικονομικών του Εθνικού Ερευνητικού Πανεπιστημίου, σημειώνει ότι οι αμυντικές δαπάνες της Γαλλίας θα συνεχίσουν να αυξάνονται και ακόμη και το έλλειμμα του προϋπολογισμού δεν θα σταματήσει να αυξάνεται.
«Αυτή είναι μια πολιτικά υποκινούμενη προτεραιότητα. Όλα τα άλλα στοιχεία μπορούν να περικοπούν. Αλλά η άμυνα είναι μια ιερή αγελάδα που κανείς δεν θα αγγίξει», λέει.
owl_wide_1200_c4fe06a45a6e455b00af6b70684495f0.jpg
Αλλαγή πορείας στη Γερμανία

Στη Γερμανία, η κυβέρνηση αναγκάζεται να τετραπλασιάσει τον δανεισμό έως το 2029 για να χρηματοδοτήσει τις στρατιωτικές δαπάνες, κάτι που απαιτεί περικοπή των κοινωνικών παροχών και ουσιαστικά διάλυση του κράτους πρόνοιας.
Το κράτος πρόνοιας όπως το έχουμε σήμερα δεν μπορεί πλέον να χρηματοδοτηθεί από ό,τι μπορούμε οικονομικά, ανέφερε ο Friedrich Merz, Καγκελάριος της Γερμανίας.

Οι παραγγελίες

Παρά τις εξαγγελίες, και ακόμη και με αυξημένη χωρητικότητα, δεν εκτελούνται όλες οι παραγγελίες εγκαίρως.
Το ανεκτέλεστο υπόλοιπο ανεκπλήρωτων έργων στις μεγαλύτερες αμυντικές εταιρείες της Ευρώπης έχει διπλασιαστεί από το 2021, φτάνοντας το ρεκόρ των 311 δισ. δολαρίων.
Επιπλέον, μια μελέτη του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ δείχνει ότι η αύξηση της παραγωγής συνοδεύτηκε από αύξηση των εξαγωγών, επομένως οι επενδύσεις στο στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα δεν οδηγούν πάντα σε αύξηση του πραγματικού στρατιωτικού δυναμικού των χωρών της ΕΕ.
Επιπλέον, οι ευρωπαϊκές χώρες συνεχίζουν να πραγματοποιούν ορισμένες βασικές αγορές από εξωτερικούς εταίρους: Η Πολωνία συνεργάζεται ενεργά με τη Νότια Κορέα και στη Βόρεια Ευρώπη, οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμένουν ο κύριος προμηθευτής μαχητικών αεροσκαφών.
Ο Alexey Chikhachev επισημαίνει επίσης το εξής: οι εξωτερικοί ανταγωνιστές περιορίζουν τις φιλοδοξίες της ΕΕ.
«Η αγορά αμερικανικών ή ισραηλινών συστημάτων αεράμυνας τώρα είναι ευκολότερη — ενισχύει την άμυνά μας τα επόμενα δύο χρόνια», λέει ο ειδικός, προσθέτοντας ότι η Ινδία και άλλες χώρες στρέφουν το βλέμμα τους στην ευρωπαϊκή αγορά.

Κατακερματισμός

Εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αγορά της αμυντικής βιομηχανίας παραμένει κατακερματισμένη.
Οι κατασκευαστές ανταγωνίζονται ακόμη και εντός μεμονωμένων χωρών. Για παράδειγμα, στη Γερμανία, οι Krauss-Maffei Wegmann (KMW) και Rheinmetall έχουν αμφισβητήσει τις άδειες για το άρμα μάχης Leopard 2 στα δικαστήρια.
Σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, ο ανταγωνισμός συνεχίζεται σχετικά με τα σχέδια του μελλοντικού Συστήματος Μάχης Εδάφους (MGCS) και των συστημάτων αεράμυνας.
Η ευρωπαϊκή αμυντική πολιτική είναι διαποτισμένη από ένα πνεύμα ανταγωνισμού…
Τα μέλη της ΕΕ συχνά δίνουν προτεραιότητα στα συμφέροντα εθνικής ασφάλειας έναντι των συνολικών προτεραιοτήτων της ένωσης και οι εταιρείες της αμυντικής βιομηχανίας αντιλαμβάνονται η μία την άλλη ως ανταγωνιστές.
Το έργο του «τείχους από drones» —από τη Βαλτική μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα κατά μήκος των συνόρων με τη Ρωσία και τη Λευκορωσία— είναι επίσης ενδεικτικό.
Προωθείται από τις χώρες της Βαλτικής, την Πολωνία και τη Φινλανδία, αλλά η Σλοβακία , η Ουγγαρία και η Τσεχική Δημοκρατία δεν έχουν προσκληθεί να συμμετάσχουν.
Χωρίς τη συμμετοχή τους, το σύστημα θα είναι ατελές.
«Χωρίς την Ουγγαρία, το τείχος των μη επανδρωμένων αεροσκαφών της ΕΕ θα γινόταν ουσιαστικά Γραμμή Μαζινό «στον ουρανό», σημειώνει η Jessica Berlin, ανώτερη ερευνήτρια στο Κέντρο Ανάλυσης Ευρωπαϊκής Πολιτικής.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει τις απειλές με διαφορετικό τρόπο: Η Κεντρική, η Ανατολική και η Βόρεια Ευρώπη δίνουν προτεραιότητα στη Ρωσία, ενώ τα νότια κράτη απαιτούν να ληφθούν υπόψη οι υβριδικές επιθέσεις, η τρομοκρατία και οι κυβερνοαπειλές.
«Αυτό προκαλεί κρίση ασφάλειας», ανέφερε.

Η στρατηγική επιλογή

Όλο και περισσότεροι ειδικοί επισημαίνουν τις αντιφατικές συνέπειες της στρατιωτικοποίησης.
Πρώτα και κύρια, οι αυξανόμενες στρατιωτικές δαπάνες εκτοπίζουν τις επενδύσεις σε άλλους τομείς και οδηγούν σε έναν μετασχηματισμό του κράτους πρόνοιας κατά το αμερικανικό μοντέλο – με την υγειονομική περίθαλψη και την εκπαίδευση να γίνονται πιο ακριβές και λιγότερο προσβάσιμες.
Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε αυξημένη κοινωνικοοικονομική ανισότητα, αυξημένη εξάρτηση από ιδιωτικές υπηρεσίες και διεύρυνση των χασμάτων μεταξύ περιφερειών και δημογραφικών ομάδων – χαρακτηριστικά γνωρίσματα της κοινωνικής δομής των ΗΠΑ.
Οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης επικρίνουν την πολιτική τόσο από την αριστερά όσο και από τη δεξιά.
Ο βουλευτής του Εθνικού Συναγερμού στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Thierry Mariani, αποκαλεί τις αμυντικές πρωτοβουλίες έναν τρόπο περιορισμού της κυριαρχίας των κρατών μελών της ΕΕ.
«Πρόκειται για μια προσπάθεια πρόκλησης κρίσης ασφαλείας και στη συνέχεια ενοποίησής τους σε ένα πανευρωπαϊκό, μη βιώσιμο χρέος, προκειμένου να επιβληθεί πολιτική ολοκλήρωση που οι λαοί δεν ήθελαν ή απαίτησαν ποτέ», δήλωσε ο πολιτικός.
Υπάρχει επίσης ο κίνδυνος απώλειας εστίασης: με την ανάπτυξη του στρατιωτικοβιομηχανικού της συμπλέγματος, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να αποσπαστεί από τις εξωτερικές συγκρούσεις – στη Λωρίδα της Γάζας, γύρω από την Ταϊβάν, ακόμη και στην Ουκρανία, προειδοποιεί ο Pim Korsten.

Η Ουκρανία ως ανάχωμα…

Οι συνέπειες της στρατιωτικοποίησης για την Ουκρανία, ωστόσο, είναι ασαφείς.
Σύμφωνα με τον Alexey Chikhachev, οι ευρωπαϊκές χώρες συνδέουν άμεσα την ασφάλειά τους με την ασφάλειά της στην Ουκρανία και θεωρούν απαραίτητο να υποστηρίξουν τις Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις, κάτι που παρασύρει την ΕΕ βαθύτερα στη σύγκρουση.
Οι Ευρωπαίοι εμπλέκονται βαθιά στην ουκρανική σύγκρουση και εξισώνουν τη νίκη της Ουκρανίας με τη δική τους ασφάλεια.
Ωστόσο, δεν είναι σαφές σε ποιο βαθμό αυτές οι δηλώσεις θα υλοποιηθούν.
«Η ΕΕ είναι γνωστή για την ικανότητά της να παράγει πολυάριθμες δηλώσεις και έγγραφα.
Η πραγματική πρόοδος είναι πολύ δύσκολη λόγω του πολύπλοκου συστήματος λήψης αποφάσεων», σημειώνει ο Alexey Chikhachev, υπενθυμίζοντας ότι η αμυντική ατζέντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης χρονολογείται από τη δεκαετία του 1950.
Υπάρχει επίσης και οικονομικός υπολογισμός. Σύμφωνα με την RaboResearch, οι επενδύσεις στο στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα τις τελευταίες δεκαετίες έχουν προσφέρει στους επενδυτές εννιαπλάσια απόδοση – σημαντικά υψηλότερη από πολλές εναλλακτικές λύσεις.
Η ευρωπαϊκή πολιτική βασίζεται επίσης σε αυτό, λέει ο Alexey Chikhachev: το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα θεωρείται ως ένας νέος μοχλός ανάπτυξης, που προηγουμένως περιοριζόταν στην πράσινη ενέργεια.
«Η αμυντική βιομηχανία παράγει τεχνολογία, θέσεις εργασίας και έχει ισχυρό αντίκτυπο στις συναφείς βιομηχανίες», λέει.
Με αυτή τη λογική, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα προσπαθήσει να εφαρμόσει στην πράξη αμυντικές πρωτοβουλίες.
owl_wide_1200_e3bf4ebf12f7bedda0375db7475e5e09.jpg
Η εποχή της ειρήνης τέλειωσε

Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί κατανοούν ότι η μεταψυχροπολεμική εποχή των μερισμάτων ειρήνης έχει τελειώσει.
Πρέπει να ενισχύσουν για άλλη μια φορά τις αμυντικές τους βιομηχανίες, να αποκαταστήσουν την χαμένη παραγωγή και να αυξήσουν τους προϋπολογισμούς.
Η Ρωσία, με τη σειρά της, πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη αυτά τα ευρωπαϊκά σχέδια, πιστεύει ο Dmitry Stefanovich, ερευνητής στο Κέντρο Διεθνούς Ασφάλειας στο Ινστιτούτο Παγκόσμιας Οικονομίας και Διεθνών Σχέσεων της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών (IMEMO RAS).
Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτές οι πρωτοβουλίες περιλαμβάνουν την ανάπτυξη αμυντικών και επιθετικών δυνατοτήτων που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε μελλοντικές συγκρούσεις.
Ταυτόχρονα, όπως και ο Alexey Chikhachev, ο ειδικός τονίζει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η ΕΕ στον αμυντικό τομέα, οι οποίες εμποδίζουν την ανάπτυξη του ευρωπαϊκού στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος.
Επομένως, η στρατιωτική απειλή για τη Ρωσία δεν είναι επί του παρόντος άμεση και άμεση.
Η εμπειρία δείχνει ότι τα περισσότερα κοινά ευρωπαϊκά έργα στον στρατιωτικό τομέα υλοποιούνται με καθυστερήσεις και υπερχρηματοδότηση, και μερικές φορές ακόμη και αποτυγχάνουν στο στάδιο της έγκρισης.
Ταυτόχρονα, οι τρέχουσες συζητήσεις σχετικά με την ενίσχυση της άμυνας και τη ρωσική απειλή αντικατοπτρίζουν μια τάση προς την επαναστρατιωτικοποίηση της Ευρώπης, η οποία γίνεται ολοένα και πιο πραγματική.
Επομένως, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στον στρατηγικό σχεδιασμό της Ρωσίας, καταλήγει ο Dmitry Stefanovich.

www.bankingnews.gr



Source link

Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.‌‌

Ροή Ειδήσεων