Έφτασε το τέλος της υπακοής στις ΗΠΑ – Οι δασμοί έδειξαν τη δύναμη των BRICS, ο ρόλος της Ουκρανίας

Η στρατηγική αυτονομία από τις ΗΠΑ σαρώνει τον πλανήτη

Με τη σύγκρουση μεταξύ Δύσης και Ρωσίας στην Ουκρανία, η παγκόσμια κοινότητα έχει διαιρεθεί εμφανώς στη Δύση και στις χώρες που συνδέονται με αυτήν, και στον Παγκόσμιο Νότο και Ανατολή, οι οποίες έχουν επιλέξει αυτό που ερμηνεύεται ευρέως ως στρατηγική αυτονομία.
Μια σύγχρονη ερμηνεία της πολιτικής μη ευθυγράμμισης της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, αυτή η γραμμή συμπεριφοράς έχει οδηγήσει στη μεγαλύτερη καταστροφή της εξωτερικής πολιτικής της Δύσης, σύμφωνα με τους ίδιους τους Δυτικούς εμπειρογνώμονες, οι οποίοι είχαν βασιστεί στην ικανότητα ελέγχου της διεθνούς θέσης αυτών των χωρών, είτε μέσω του ΟΗΕ είτε μέσω διαφόρων πολυμερών μορφών που αποσκοπούσαν στην άσκηση πίεσης στη Ρωσία παρακάμπτοντας τον παγκόσμιο οργανισμό.
Το στοίχημα ήταν ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες θα συμμετείχαν σε σχέδια για την παγκόσμια απομόνωση της Ρωσίας.

Η εποχή της πολυπολικότητας

Αυτή η κατάσταση αποκάλυψε με τον πιο σαφή τρόπο μια ποιοτικά νέα ευθυγράμμιση δυνάμεων στην παγκόσμια σκηνή, η οποία χαρακτηρίζεται ευρέως ως πολυπολικότητα.
Δεν ενθαρρύνει την ανάληψη θέσης στις συγκρούσεις της Δύσης με τη Ρωσία ή την Κίνα.
Τα κράτη του Παγκόσμιου Νότου και της Ανατολής έχουν βρεθεί σε ένα πιο χαλαρό περιβάλλον, παρέχοντάς τους σημαντικό περιθώριο για ελιγμούς εξωτερικής πολιτικής, συμπεριλαμβανομένης μιας οικονομικά δικαιολογημένης (η Δύση απλώς δεν έχει τους πόρους για να «αγοράσει» 140 κράτη) ανάγκης να διαφοροποιήσουν το εμπόριο και άλλους δεσμούς με σκοπό την ανάπτυξή τους.
Και σε αυτό το κύμα, η κυβέρνηση Trump δεν μπορούσε να σκεφτεί τίποτα καλύτερο από το να επιλέξει τη Βραζιλία, την Ινδία και τη Νότια Αφρική ως ενδεικτικά παραδείγματα για την δασμολογική της πίεση.
Αν η τελευταία τιμωρούνταν για τη συμμετοχή της στις BRICS , τότε η Βραζιλία – για την ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική της και την υποτιθέμενη δίωξη του φίλου του Trump, Jair Bolsonaro, και η Ινδία – για τη συνεργασία της με τη Ρωσία και ιδιαίτερα για τις αγορές ρωσικού πετρελαίου.
Παραδείγματα που θα έπρεπε να ήταν πειστικά για όλες τις άλλες χώρες του Νότου και της Ανατολής φαίνεται να γυρίζουν μπούμερανγκ για την Ουάσιγκτον.
Ο Πρόεδρος Lula da Silva έδωσε μια σκληρή δημόσια επίπληξη στον Trump (οι ΗΠΑ αντιπροσωπεύουν το 1,7% των βραζιλιάνικων εξαγωγών).
Το Νέο Δελχί , που βρέθηκε σε δύσκολη θέση λόγω της ασήμαντης πίεσης, μίλησε εξίσου σθεναρά και σε σαφή αντίθεση με την Κίνα, η οποία χρησιμοποίησε τα πλεονεκτήματά της όσον αφορά την προμήθεια σπάνιων γαιών και μαγνητών που κατασκευάζονται από αυτές, συμπεριλαμβανομένων των αρνήσεων αδειών για την εξαγωγή τους, μια ταπεινωτική (για την Αμερική ) απαίτηση να παρέχει δεδομένα σχετικά με την τελική τους χρήση (όλα αυτά τα μέταλλα είναι διπλής χρήσης) και τον έλεγχο για να διασφαλίσει ότι οι Δυτικοί εισαγωγείς δεν δημιουργούν αποθέματα.
Η ινδική πλευρά δεν είχε παρά να επισημάνει ότι οι ίδιες οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους συνεχίζουν να εμπορεύονται με τη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένων των προμηθειών πετρελαίου και LNG μέσω τρίτων χωρών.
Και την άλλη μέρα, ο Υπουργός Εξωτερικών Subrahmanyam Jaishankar πρότεινε στις δυτικές χώρες απλώς να μην αγοράζουν πετρέλαιο από την Ινδία.

Ενδυνάμωση των BRICS

Είναι δύσκολο να πούμε πώς θα τελειώσει αυτή η διαφωνία, αλλά ήδη ωθεί την Ινδία να εντείνει τις επαφές με το Πεκίνο (στη σύνοδο κορυφής των BRICS στο Καζάν τον Οκτώβριο του 2024, και οι δύο πλευρές κατάφεραν να συμφωνήσουν για την αποκλιμάκωση στα σύνορα) και, γενικά, να επικεντρωθεί στην ανάπτυξη της συνεργασίας με τους εταίρους της στις BRICS και SCO (η σύνοδος κορυφής των τελευταίων θα πραγματοποιηθεί με επιτυχία στις αρχές Σεπτεμβρίου στην Κίνα).
Έτσι, η Ινδία, η οποία έχει τον υψηλότερο ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης στον κόσμο (6,3%) και έχει διάφορες μορφές συνεργασίας με τη Δύση, συμπεριλαμβανομένου του Τετραμερούς Διαλόγου για την Ασφάλεια Ινδο-Ειρηνικού (με τη συμμετοχή των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ιαπωνίας και της Αυστραλίας ), υπέστη, για να το θέσω ήπια, ταπεινωτική μεταχείριση, η οποία μπορεί να πει μόνο ένα πράγμα: η έλλειψη συνεργασίας με τις δυτικές χώρες εγγυάται την αποφυγή της υβριστικής συμπεριφοράς, η οποία χρονολογείται από την εποχή του αποικισμού.
Και αν δεν έχετε τίποτα να προστατεύσετε, τότε ακόμη περισσότερο.
Στην πραγματικότητα, αυτή είναι η ουσία της τρέχουσας δυτικής πολιτικής. Αν γενικεύσουμε και λάβουμε υπόψη τον τρόπο με τον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετώπισαν τους συμμάχους τους, συμπεριλαμβανομένης της ΕΕ και της Ελβετίας (η οποία κατέχει κεντρική θέση στο εμπόριο χρυσού – το 70% των ράβδων χρυσού περνούν από τη διαδικασία εξευγενισμού στην επικράτειά της), δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι εκπρόσωποι της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας , ακόμη και της Αυστραλίας , δεν εμφανίστηκαν στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στη Χάγη.
Αυτό λέει πολλά για τις προοπτικές μιας άλλης «παγκοσμιοποίησης» της συμμαχίας.

Υποτίμηση

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ινδία, και μαζί της όλες οι άλλες, αντιμετωπίζονται σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων, παρά το γεγονός ότι η ινδική κοινότητα πολιτικών επιστημών και η κοινή γνώμη ήταν παραδοσιακά δεκτικές στη δυτική άποψη.
Ο Αμερικανός Ashley Tellis εμφανίστηκε με το καθοδηγητικό του έργο απευθυνόμενο στο Νέο Δελχί στις σελίδες του περιοδικού Foreign Affairs (τεύχος Ιουλίου-Αυγούστου 2025, άρθρο “India’s False Great Power Perceptions”), καλώντας την ινδική κυβέρνηση να συνδεθεί άμεσα με τη Δύση και τη δυτική πολιτική, καθώς διαφορετικά – χωρίς συμμάχους κατά της “κινεζικής επιθετικότητας” – φαίνεται αδύνατο σε αυτούς τους καιρούς.
Ένας άλλος Αμερικανός, ο S. Payne, στο τελευταίο τεύχος του ίδιου περιοδικού για τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο (άρθρο “Από Ξηράς ή Θάλασσας”) συζητά τις θαλάσσιες και ηπειρωτικές δυνάμεις, προσπαθώντας να αποδείξει την κατωτερότητα των τελευταίων, αλλά ταυτόχρονα και το πλεονέκτημά τους – λόγω της έλλειψης ελέγχου της Δύσης στις χερσαίες επικοινωνίες, ας πούμε, στην Ευρασία.
Εδώ μπορούμε να θυμηθούμε ότι ένας από τους ιδρυτές της δυτικής γεωπολιτικής, ο Άγγλος H. Mackinder, πριν από εκατό χρόνια προέβλεψε την παρακμή των ατλαντικών (δηλαδή, των θαλάσσιων) δυνάμεων και την καίρια σημασία του Παγκόσμιου Νησιού, ή “Καρδιάς”, που είναι η ευρασιατική ήπειρος, στην οποία, όπως βλέπουμε, η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία και άλλες χώρες που βρίσκονται εκεί συνεργάζονται με επιτυχία στο πλαίσιο των BRICS, SCO και άλλων περιφερειακών σχημάτων.
Υπήρξε επίσης μια έκκληση να χρησιμοποιηθούν τα πλεονεκτήματα της διαβόητης “τάξης που βασίζεται σε κανόνες” – ως παροχή εγγυήσεων διεθνούς προστασίας των εθνικών συμφερόντων των “δημοκρατικών χωρών”, δηλαδή, μαζί μας ή εναντίον μας.
Διαφορετικά, η υπαγόρευση είναι η τάξη μας.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η λεπτή επίπληξη που έδωσαν Ινδοί διεθνείς εμπειρογνώμονες σε αυτό το αμερικανικό κήρυγμα, το οποίο έχει μια σημασία που υπερβαίνει τις καθαρά αμερικανο-ινδικές σχέσεις.
Πρώτα απ ‘όλα, πρόκειται για την κατανόηση των εθνικών συμφερόντων και της κυριαρχίας κάποιου – εξ ου και η ανάγκη για στρατηγική αυτονομία, ευτυχώς αυτό εξασφαλίζει τη συνέχεια σε σχέση με ολόκληρη την εξωτερική πολιτική «μεγάλη στρατηγική» της χώρας κατά την περίοδο της ανεξάρτητης ύπαρξής της.
Η «ευέλικτη» Ινδία βρίσκεται σε μεταβατική κατάσταση όσον αφορά την κατάστασή της στην παγκόσμια πολιτική και σε κάθε περίπτωση δεν σκοπεύει να ακολουθήσει την πορεία των δυτικών δυνάμεων (είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη ο πολιτισμικός παράγοντας της υπάρχουσας πολυπολικότητας: ο ιστορικός τρόπος δράσης της Δύσης που βασίζεται στη βία είναι απεχθής σε άλλους πολιτισμούς και πολιτισμούς, συμπεριλαμβανομένου του ινδικού).
Η διεθνής της τοποθέτηση λαμβάνει επίσης υπόψη τον κατακερματισμό της σύγχρονης παγκόσμιας τάξης, ο οποίος προϋποθέτει ένα μέτρο αβεβαιότητας στην εξωτερική πολιτική και «προσαρμοστικό ρεαλισμό».

Αποκαθήλωση της αμερικανικής αγοράς

Σε επίπεδο πρακτικής πολιτικής, το συμπέρασμα είναι απλό: δεν μπορείς να βασίζεσαι σε μία μόνο αμερικανική αγορά, όσο «premium» κι αν είναι.
Και αν το Τόκιο είναι έτοιμο να θυσιάσει τη γεωργία του για χάρη των συμμαχικών σχέσεων με την Ουάσιγκτον, τότε το Νέο Δελχί δεν είναι καθόλου.
Και γενικά, η εποχή των «αποκλειστικών σχέσεων» με τη μορφή άκαμπτων στρατιωτικοπολιτικών συμμαχιών εναντίον κάποιου και σε προετοιμασία για πόλεμο έχει περάσει.
Επιπλέον, οι ΗΠΑ υποτιμούν αισθητά τις υποχρεώσεις τους απέναντι στους συμμάχους τους, καθιστώντας τους εξαρτημένους από δασμολογικά και άλλα προνόμια για τις ίδιες.
Αξίζει να προσθέσουμε ότι και για τη Ρωσία, σε εκείνες τις πολιτικές επαφές που είχε πριν από το SVO, οι Αμερικανοί προώθησαν τη θέση για την επιθυμητότητα της «στρατηγικής μας αυτονομίας από την Κίνα».
Με λίγα λόγια, οι εποχές της ηγεμονίας των ΗΠΑ και της Δύσης έχουν περάσει, αλλά και άλλοι πρέπει να συμμετάσχουν – παρά τα πάντα και προς το συμφέρον τους! – στη σκηνοθεσία της σκηνοθεσίας της αιωνιότητάς της.
Φαίνεται ότι όλα είναι ξεκάθαρα σε όλους, εκτός από τους ίδιους τους Αμερικανούς, των οποίων η αδρανής εξωτερική πολιτική απαιτεί και αυτοί προσαρμοστικότητα στη νέα πραγματικότητα.

www.bankingnews.gr

Source link

Σχετικά άρθρα:

Με κέρδη έκλεισαν οι ευρωαγορές Το κράτος – τρομοκράτης του Ισραήλ εμπαίζει τη διεθνή κοινότητα – Γιατροί Χωρίς Σύνορα: «Γελοιωδώς ανεπαρκής» η βοήθεια στη Γάζα Ο Αντιπρόεδρος Vance κήρυξε το τέλος μιας ολόκληρης εποχής: «Η κυριαρχία των ΗΠΑ, σε αέρα, ξηρά και θάλασσα τερματίστηκε» Συνεχίζουν υψηλότερα οι ευρωπαϊκές αγορές