Από τον θρόνο, κρεμασμένος σε ένα βενζινάδικο: Ο Ντούτσε και το τέλος που του άξιζε
Ο ήλιος της 27ης Απριλίου 1945 δύει πάνω από μια Ιταλία που μόλις έχει αρχίσει να ξυπνά από τον φασιστικό της εφιάλτη.
Στην όχθη της λίμνης Κόμο, κοντά στο χωριό Τζιουλίνο ντι Μετσέγκρα, ένας εξουθενωμένος Μπενίτο Μουσολίνι στέκεται αβοήθητος μπροστά σε έναν πέτρινο τοίχο.
Πλάι του, η ερωμένη του Κλάρα Πετάτσι. Πολύ σύντομα ο άνθρωπος που ήθελε να τον λατρεύουν σαν θεό, θα γίνει απλώς άλλη μία άψυχη σορός, χαμένη στο χωνευτήρι της Ιστορίας.
Η πορεία ξεκινά δεκαετίες νωρίτερα.
Η εξουσία, οι φιλοδοξίες, ο πόλεμος
Ο Μουσολίνι ανεβαίνει στην εξουσία το 1922, εκμεταλλευόμενος τη σύγχυση και τη μιζέρια της μεταπολεμικής Ιταλίας. Χτίζει γύρω του έναν ολόκληρο μύθο: ο άνθρωπος που ενώνει, που κυβερνά, που δεν κάνει λάθος. Ο Ντούτσε φωτογραφίζεται σε κάθε δυνατή στιγμή ισχύος: ιππεύοντας άλογα, οδηγώντας αγωνιστικά αυτοκίνητα, μιλώντας με τους αγρότες στα χωράφια.
Η φιλοδοξία του είναι απεριόριστη. Θέλει να αναστήσει τη δόξα της Ρώμης, να κυριαρχήσει στη Μεσόγειο, να γίνει ένας νέος Καίσαρας.
Το 1940, βιαστικά και επιπόλαια, σύρει την Ιταλία στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δίπλα στον Χίτλερ, πιστεύοντας ότι η νίκη θα είναι εύκολη.
Αλλά αντί για δόξα, έρχεται η καταστροφή: ήττες στη Γαλλία, στην Ελλάδα, στη Βόρεια Αφρική. Η άλλοτε περήφανη Ιταλία μετατρέπεται σε αποικία της Γερμανίας.
Από αρχηγός, μαριονέτα
Το 1943, ο Μουσολίνι ανατρέπεται και φυλακίζεται. Ο Χίτλερ τον διασώζει μέσω μιας θεαματικής αποστολής κομάντος, μόνο για να τον τοποθετήσει επικεφαλής ενός θλιβερού μορφώματος: της Ιταλικής Κοινωνικής Δημοκρατίας ή Δημοκρατίας του Σαλό, μιας κυβέρνησης πλήρως υποταγμένης στη Βέρμαχτ.
Ο Ντούτσε του 1944 δεν έχει πια τίποτα από το μεγαλείο του παρελθόντος. Είναι μαριονέτα σε μια παράσταση που τελειώνει με βία και αίμα.
Τον Απρίλιο του 1945, με τα συμμαχικά στρατεύματα να πλησιάζουν και τους παρτιζάνους να ελέγχουν τις πόλεις, ο Μουσολίνι αποφασίζει να δραπετεύσει. Στις 25 Απριλίου εγκαταλείπει το Μιλάνο και κατευθύνεται βόρεια, μεταμφιεσμένος σε Γερμανό στρατιώτη.
Ελπίζει να περάσει τα ελβετικά σύνορα και να σωθεί. Μα η μοίρα έχει άλλα σχέδια.
Η εκτέλεση
Στις 27 Απριλίου, κοντά στο χωριό Ντόνγκο, εντοπίζεται από παρτιζάνους. Καταρρακωμένος και βουβός, δεν αντιστέκεται. Ο άλλοτε Ντούτσε μοιάζει ήδη νεκρός — ένα άδειο κέλυφος χωρίς ίχνος περηφάνιας.
Η απόφαση για την εκτέλεσή του είναι άμεση. Την επόμενη μέρα, 28 Απριλίου, ο Μουσολίνι και η Πετάτσι οδηγούνται στη βίλα Μπελμόντε. Εκεί, μπροστά σε έναν τοίχο, ο παρτιζάνος Βάλτερ Αουντίζιο υψώνει το υποπολυβόλο του. Μια πρώτη εμπλοκή του όπλου καθυστερεί το αναπόφευκτο. Το δεύτερο όπλο δεν αστοχεί. Ο Μουσολίνι πέφτει χωρίς λέξη, χωρίς αντίσταση. Μαζί και η Κλάρα Πετάτσι.
Κλάρα Πετάτσι, ερωμένη Μουσολίνι/Wikipedia
Το βράδυ της ίδιας μέρας, οι σοροί τους φορτώνονται σε ένα φορτηγό και μεταφέρονται στο Μιλάνο. Τα ξημερώματα της 29ης Απριλίου, πετιούνται στο Πιατσάλε Λορέτο — το ίδιο μέρος όπου, το προηγούμενο καλοκαίρι, οι φασίστες άφησαν να σαπίσουν τα σώματα 15 εκτελεσμένων παρτιζάνων.
Ο όχλος δεν συγχωρεί. Χτυπά, φτύνει πάνω στα πτώματα. Μια γυναίκα πυροβολεί το σώμα του Μουσολίνι πέντε φορές, φωνάζοντας: «Για τους πέντε γιους μου». Τελικά τα πτώματα κρεμιούνται ανάποδα από μια σιδερένια δοκό σε ένα ημιτελές βενζινάδικο.
«Ένα ταιριαστό τέλος σε μια άθλια ζωή»
Οι εικόνες σοκάρουν τον κόσμο. Την επομένη, οι New York Times γράφουν:
«Ο θάνατος του Μπενίτο Μουσολίνι στις 28 Απριλίου 1945 ήταν μία από εκείνες τις στιγμές. Ένα ταιριαστό τέλος για μια άθλια ζωή.»
Και συνεχίζουν: «Ο άνθρωπος που κάποτε καυχιόταν ότι θα αποκαθιστούσε τις δόξες της αρχαίας Ρώμης, τώρα κείτεται νεκρός σε μια δημόσια πλατεία του Μιλάνου, ενώ ένα μαινόμενο πλήθος τον καταριέται, τον κλωτσά και τον φτύνει.»
Ήταν ένα φινάλε σκληρό, αλλά αναπόφευκτο. Ο άνδρας που έχτισε έναν κόσμο γύρω από το είδωλό του, κατέληξε να γίνει τρόπαιο στα χέρια αυτών που κάποτε τον λάτρεψαν.
Ο Μπενίτο Μουσολίνι, ο Ντούτσε που ονειρεύτηκε θρόνους και αυτοκρατορίες, έζησε το τέλος που του άξιζε — έρμαιο της ίδιας του της Ιστορίας.
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.
