Ελάτε να ερημώσουμε κι άλλο την Ελληνική Περιφέρεια.

Το  σύστημα που αυτονομείται και αντί  να υπηρετεί τον εντολέα Πολίτη, αντιστρέφει τους όρους και μεταχειρίζεται τον Πολίτη ως αναλώσιμο εντολοδόχο, αυτό είναι το «βαθύ Κράτος». Το ΠΔ της 15  Απριλίου 2025 που ορίζει τον «καθορισμό Κριτήριων, Τρόπου και διαδικασιών οριοθέτησης των οικισμών της Χώρας κάτω των 2.000 κατοίκων και των προ του 1923, χρήσεις γης, όρων δόμησης…» είναι ένα ακόμα κίνητρο για να ερημώσει και άλλο η Ελληνική Περιφέρεια.

Βαθύ Κράτος και οικισμοί κάτω των 2000 κατοίκων ως και οικισμοί προ του 1923 Π.Δ. ΦΕΚ 194 15 Απριλίου 2025 Τεύχος Δ

Το «βαθύ Κράτος» έχει σκόπιμα δημιουργήσει την Ελλάδα των Περιφερειακών Ανισοτήτων, ενώ διαχρονικά ενισχύει τους μηχανισμούς που «αναζωπυρώνουν» την ερημοποίηση της Ελληνικής Περιφέρειας και την υπερσυγκέντρωση των Ανθρώπων σε άσχημες συνθήκες Πολεοδομίας και «Χωρο-α-αταξίας». Είναι ένα εντελώς αντιπαραγωγικό «μοντελάκι», -με υψηλά κόστη στις περιοχές ερήμωσης (costs of Sprawl) και υψηλά κόστη στις περιοχές υπερσυγκέντρωσης (Costs of Agglomeration)- που καθιστά την Ελλάδα μη ανταγωνιστική. Είναι ένα καλοραμμένο μοντελάκι (γνωστό «πατρόν»)  που «εξασφαλίζει» την συνεχή κοινωνικοοικονομική συρρίκνωση και την  δημιουργική παρακμή, άρα και την συνεχή παραμονή της Χώρας σέ καθεστώς «εξάρτισης».

Σε αυτό το «μοντέλο» συνεισφέρει  με πάθος και  το Π.Δ. ΦΕΚ 194 15 Απριλίου 2025 Τεύχος Τέταρτο  που ορίζει τον «καθορισμό Κριτήριων, Τρόπου και διαδικασιών οριοθέτησης των οικισμών της Χώρας κάτω των 2.000 κατοίκων και των προ του 1923, χρήσεις γης, όρων δόμησης».

Το Κράτος ως Παράλληλο Σύμπαν

Η δοκιμασία για τους Έλληνες ξεκινάει από το  ότι είμαστε ερωτευμένοι με την Ελλάδα. Και στο Φεγγάρι να έχουμε την μόνιμη  κατοικία μας, ζούμε με το φως της Ελλάδας. Χωρίς την ερωτική/συναισθηματική σχέση με την Ελλάδα, και εάν είμαστε τα άχρωμα κενά περιεχομένου όντα όπως θα μας ήθελε η Παγκοσμιοποίηση, θα είχαμε ρίξει μαύρη πέτρα αφού η σχέση με την Ελλάδα, που είναι -ΕΥΤΥΧΩΣ- μια εντελώς διαφορετική, διακριτή και κεχωρισμένη οντότητα από αυτό που αποκαλείται «Κράτος», προϋποθέτει να ζεις ταυτόχρονα και με το παράλληλο σύμπαν του «συστήματος».

Ενός «συστήματος» εχθρικού προς τον Άνθρωπο, το οποίο ενεργεί πάντα σε αντιπαλότητα με τον Έλληνα, ενός συστήματος «λογοδοσμένου» να τον βασανίζει, να χλευάζει τα όνειρα του,  και να επιδιώκει να τον εξαναγκάσει να αποδεχτεί ότι είναι ένα ασήμαντο ον. Εξάλλου η «θέση» ότι το Κράτος πρέπει να  ανταποκρίνεται  στα όνειρα των Ελλήνων αντιμετωπίζεται από το σύστημα απαξιωτικά ως «λαϊκισμός», ενώ η σκοπιμότητα των ίδιων δυνάμεων να πείσει τους Έλληνες  ότι δεν αξίζουν, είναι «ορθολογισμός». Και στις δυο περιπτώσεις, η χρήση των όρων εμπεριέχει  δόλο.

Η διάκριση, -όχι των εξουσιών που εχει στην πράξη καταργηθεί- , αλλά μεταξύ Ελλάδας και Κράτους, διασφαλίζει -αν μη τι άλλο- την ψυχική και πνευματική υγεία των Ανθρώπων,  αφού γίνεται συνειδητά σαφές ότι δεν τους κακοποίει ο ερωτάς τους, αλλά η….εξουσία… οριοθετούμενη πλέον νοητικά ευχερώς, ως παράλληλο συμπάν το οποίο ενεργεί εχθρικά προς την Ελλάδα και τους Έλληνες

Το «Βαθύ Κράτος»: Έννοια και πρακτική

Αν είναι κάποιος «για πέταμα» δεν είναι οι Άνθρωποι, αλλά η νοοτροπία του συστήματος που αυτονομείται και αντι να υπηρετεί τον εντολέα Πολίτη, αντιστρέφει τους όρους και μεταχειρίζεται τον Πολίτη ως αναλώσιμο εντολοδόχο. Αυτό είναι το βαθύ Κράτος.

Αυτή η αντιστροφή της ιδιότητος, των ρόλων εντολέα-εντολοδόχου είναι ουσιαστικά μία «αντιποίηση αρχής».

Μάλιστα για να μεταλλάξει τον εντολέα Πολίτη σε άβουλο εντολοδόχο, το σύστημα επιχειρεί να του σπάσει το ηθικό διαστρεβλώνοντάς την αρετή του Ελεύθερου πνεύματος του Έλληνα, χαρακτηρίζοντάς το υποτιμητικά σε δισδιοίκητο, ατίθασο και ανυπότακτο, στοιχεία που είναι ακριβώς οι αρετές μας.

Σε πολλές περιπτώσεις αυτό το αυτονομημένο από την δημοκρατική διαδικασία σύστημα δεν υπακούει (τουλάχιστον άμεσα) ούτε στις (υπέρ του Λαού)  εντολές της Πολιτικής Ηγεσίας, ενώ συμπλέει με Πολίτικούς νάνους όπως οι ‘ηγέτες’ της Ε.Ε.

Το «βαθύ Κράτος» ως Πολεοδόμος σε Οικισμούς Κάτω των 2000 κατοίκων

Μεγάλη Τρίτη 15 Απριλίου 2025: Η παραβολή των δέκα παρθένων, σύμφωνα με την οποία και οι δέκα περιμένουν Γαμπρό. Οι πέντε έφεραν αρκετό λάδι για τις λάμπες που θα χρησιμοποιούσαν κατά την αναμονή τους, ενώ οι άλλες πέντε έχασαν τελικά τον Γαμπρό επειδή αυτός αργοπόρησε, και εκείνες έτρεχαν να βρουν περισσότερο λάδι.. Η παραβολή βέβαια σημαίνει ότι άπαντες πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για την Ημέρα της Κρίσης.

Πως να είναι όμως κανείς προετοιμασμένος για την κάθε επίγεια κρίση, σε ένα κράτος που κάθε τόσο αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού, και μάλιστα με αναδρομική ισχύ ζημιώνοντας τόσο τους  Ανθρώπους σε ατομικό επίπεδο, όσο και συνολικά την Κοινωνία. Το βαθύ κράτος κάθε τόσο «σκαρώνει» και από μία «μέρα Κρίσης» σε μορφή «ενέδρας» για την οποία κανένας δεν μπορεί να είναι προετοιμασμένος, οπότε -και μετά βεβαιότητας- να χάσει.

Μεγάλη Τρίτη 15/4/2025 ως συμπληρωματικό δώρο μαζί με την μη πληρωμή των συντάξεων ώστε οι Έλληνες να γιορτάσουν το Πάσχα, η εξουσία προσέφερε στους Έλληνες το ΦΕΚ 194 15 Απριλίου 2025 Τεύχος Τέταρτο , ήτοι Προεδρικό Διάταγμα που ορίζει τον «καθορισμό Κριτήριων, Τρόπου και διαδικασιών οριοθέτησης των οικισμών της Χώρας κάτω των 2.000 κατοίκων και των προ του 1923, χρήσεις γης, όρων δόμησης.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣΤΕ): Γνωμοδότηση ΣΤΕ 254/1985 : Σύννομο το ΠΔ 181/3-5-1985 για τον Ορισμό ορίων οικισμού και όρων δόμησης με ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΟΜΑΡΧΗ. ΣΤΕ 74/2024 αναρμόδιοι οι Νομάρχες για την έκδοση αυτών των αποφάσεών.

Ειδική μνεία για την διαμόρφωση του τελικού κειμένου του Προεδρικού Διατάγματος γίνεται για την συνεισφορά του Συμβουλίου της Επικρατείας με το πρακτικό Επεξεργασίας 74/2024, το οποίο είναι δημοσιευμένο ψηφιακά.

Στο ΠΔ αυτό της Μεγάλης Τρίτης,  συνενωθήκαν  δυο οικιστικά διατάγματα: 1: αυτό που καθορίζει την  οριοθέτηση και τους όρους δόμησης σε οικισμούς τους υφιστάμενους προ του 1923  και 2: αυτό που αφορά τους όρους δόμησης των οικισμών της Χώρας μέχρι 2000 κατοίκων ΦΕΚ 181 ΤΕΥΧΟΣ Δ 3 Μάιου 1985 (Ιστότοπος Εθνικού Τυπογραφείου). Στο Άρθρο 3 αυτού του ΠΔ ορίζεται ότι τα όρια των οικισμών αυτών καθορίζονται με απόφαση του οικείου Νομάρχη. Μελετώντας το ΦΕΚ αυτό, γίνεται σαφές ότι αυτό το Προεδρικό Διάταγμα δεν προέκυψε αυθαίρετα, ούτε εν μιά νυκτί, αλλά στηρίζεται σε διατάξεις συγκεκριμένων Νόμων (ΝΔ).

Το συνταρακτικό στοιχείο είναι ότι το ΠΔ αυτό έλαβε υπόψιν και στηρίχθηκε και στην υπ’ αρ 254/1985 γνωμοδότηση του ΣΤΕ.

Η πρόσφατη όμως επεξεργασία του ΣτΕ 74/2024 έκρινε ότι αναρμοδίως οι Νομάρχες με αποφάσεις τους είχαν προσδιορίσει τα όρια οικισμών ερχόμενο σε αντίθεση με την δική του  254/1985 θέση του ΣτΕ που δεν είχε καμία αντίθεση με το Νόμιμο/σύννομο του Άρθρου 3 του ΠΔ του 1985, που έδινε αρμοδιότητα στους Νομάρχες να καθορίσουν  τα όρια των οικισμών, και αυτών προ του 2023 και εκείνων με πληθυσμό κάτω των 2000 κατοίκων.

Σημειώνω ότι ο καθορισμός ορίων οικισμού και όρων δόμησης με ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΟΜΑΡΧΟΥ συνοδευόταν από χωροταξικό σχέδιο και όλες τις άλλες τεχνικές προδιαγραφές που απαιτούσε το ΠΔ του 1985

Ως πρώην Νομάρχης, έχω προσωπική αντίληψη της λεπτομερούς διαδικασίας και μελέτης αλλά και της ανάλογης τεκμηρίωσης που συνόδευέ την έκδοση της σχετικής ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΝΟΜΑΡΧΗ . Μάλιστα στις περιπτώσεις που οι Νομάρχες είχαμε και ειδικότητα, ή Αρχιτέκτονα, η Πολεοδόμου Χωροτάκτη, ή Πολιτικού Μηχανικού, και δουλέψαμε μαζί με τις υπηρεσίες, και ελέγξαμε και προσωπικά όχι μόνο με την Πολιτική ευθύνη αλλά και την επιστημονική μας ειδικότητα το …«που βάζαμε την υπογραφή μας…». Τόσο ο  υπογράφων -Master City Planning- ως Νομάρχης Ρεθύμνου και αργότερα Θεσπρωτίας, όσον και ο Δρ. Στέργιος Κατηχωρίτης -Αρχιτέκτων Μηχανικός- ως Νομάρχης Αχαΐας , αλλά και η Αγγελική Συνοδινού -Αρχιτέκτων- ως Νομάρχης Δωδεκανήσου και αργότερα Ανατολικής Αττικής,   είχαμε ιδιαίτερη επιμέλεια στο θέμα, και κάναμε και προσωπικές αυτοψίες στους οικισμούς ελέγχοντας και τα σχετικά σχέδια.

Να υπογραμμίσω ότι οι Νομάρχες είμαστε «εκπρόσωποι της Κυβερνήσεως» με βαθμό Πληρεξουσίου Υπουργού, που σημαίνει ότι οι πράξεις μας (ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΝΟΜΑΡΧΟΥ) , είναι πράξεις του Κράτους, «κανονιστικές πράξεις», δεσμευτικές (και υπόλογες) απέναντι στην Κοινωνία και ισχύουν στο διηνεκές (με την σημασία που αυτό έχει για κάθε Νομοθετική Πράξη).

Να προσθέσουμε ότι το ΠΔ του 2011 ΦΕΚ  289  4 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011  που καθορίζει τους όρους και περιορισμούς δόμησης εντός των ορίων οικισμών μέχρι 2000 κατοίκων, (Που Υπογράφει ο Νίκος Σηφουνάκης ως Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και κλιματικής αλλαγής, και ο Κάρολος Παπούλιας ως Προέδρος Δημοκρατίας) , προσθέτει και κάποιες διατάξεις στο Άρθρο 5 του ΠΔ του 1985   ΦΕΚ 181 ΤΕΥΧΟΣ Δ 3 Μάιου 1985.

Αυτό το ΠΔ Σηφουνάκη του 2011 λαμβάνει υπόψιν και τις υπ. αρ 286/2011 και 284/2011 γνωμοδοτήσεις του ΣτΕ, που δεν εχουν καμία αμφισβήτηση για το ΠΔ του 1985 και φυσικά για την αρμοδιότητα των Νομαρχών και την Νομιμότητα και Εγκυρότητα κάθε ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΝΟΜΑΡΧΗ για τα όρια και τους όρους δόμησης των οικισμών μέχρι  2000  κατοίκων.

ΟΜΩΣ το ΣτΕ στην 74/2024 επεξεργασία του, εκτός από το ότι έρχεται 40 ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ να (μας)  θεωρήσει τους τότε Νομάρχες αναρμόδιους για την έκδοση τέτοιων αποφάσεων (ενώ κατά το ΣτΕ του 1985 είμαστε και αρμόδιοι και οι πράξεις μας σύννομες) , ΚΑΙ ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ ότι με τις αποφάσεις αυτές είχαν περιληφθεί εντός ορίου οικισμού εκτάσεις που δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις, ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΡΟΘΕΤΕΙ ότι οι εκτάσεις αυτές αποτελούν επέκταση οικισμού που «είναι δυνατή μόνο κατόπιν προηγούμενης πολεοδόμησης».

Εδώ ξυπνάς ξαφνικά και μπροστά στο κρεββάτι σου βλέπεις ότι είχες αφήσει ανοιχτή την τηλεόραση που παίζει τον «Δράκουλα των Καρπάθιων» και αναρωτιέσαι εάν τα ακούσματα  διαμόρφωσαν τον εφιάλτη που έβλεπες. Τελικά διαπιστώνεις ότι το γεμάτο με ΠΔ και αντιφατικές γνωμοδοτήσεις, δεν ήταν ένα κακό όνειρο, ένας εφιάλτης. Είναι η κακή πραγματικότητα. Η σκέψη που ακολουθεί είναι : Και τώρα τι?.

Και τώρα τι; Καλές οι προθέσεις του ΣτΕ, αλλά….

Το άρθρο αυτό δεν έχει σκοπό την αντιπαράθεση με το ΣτΕ. Το ΣτΕ έχει βγάλει και πολύ καλές αποφάσεις (υπέρ των Ανθρώπων) που είναι τόσο καλές, που το βαθύ κράτος τις αγνοεί και δεν τις εφαρμόζει.

Δεν αμφισβητείται εξάλλου η καλή πρόθεση του ΣτΕ.  Η Ελλάδα είναι μια πανέμορφη χώρα, με προικισμένο Λαό. Όμως οι  πολιτικές επιλογές , οι προτεραιότητες και οι εφαρμογές, που επέβαλε το βαθύ κράτος, «όπου άγγιξαν …λέρωσαν».

Σε μια Ελλάδα όπου μεταπολεμικά ξένα κέντρα αποφάσεων καθόρισαν ότι δεν θα υπάρχει ανάπτυξη δευτερογενούς παραγωγής, υιοθετήθηκε συνειδητά το «μοντέλο των Περιφερειών ανισοτήτων» στο οποίο αναφερθήκαμε στην αρχή. Η ύπαιθρος χώρα έπρεπε να παραμείνει υποβαθμισμένη ώστε να διώξει τον παραγωγικό πληθυσμό είτε ως εργάτη στην Γερμανία, είτε ως …θυρωρό στην Αθήνα… Η διέξοδος αξιοποίησης περιουσίας ήταν για την ύπαιθρο να πουληθεί ή να εγκαταλειφθεί το χωράφι για ένα διαμέρισμα στην Αθήνα, ή για ένα οικόπεδο 5 λεπτά από την Ομόνοια όπως το διακωμώδησε ο Ελληνικός Κινηματογράφος.

Για τις ήδη (τότε) υπάρχουσες ιδιοκτησίες στην Αθήνα, αξιοποίηση και δημιουργία περιουσίας -από το 1955 και κατά την δεκαετία του 1960-. ήταν η αντιπαροχή. Και επειδή η Αθήνα δεν είναι μόνο η Διονυσίου Αρεοπαγίτου ή η περιοχή «πίσω από το Χίλτον» του 1964, η Αθήνα είναι σήμερα  μια πολύ, μα πάρα  πολύ άσχημη πόλη, που με την πάροδο των χρόνων γίνεται όλο και περισσότερο αποκρουστική, αν την δεις όχι σαν μόνιμος κάτοικος  εξωτερικού, ούτε σαν ιδιώτης χωρίς ανησυχίες που ικανοποιείται με το να πίνει το τσάι του στην Μεγάλη Βρετάνια και να ανεβάζει selfies στο  FB.

Το ίδιο λίγο πολύ ισχύει και για τις άλλες πόλεις της Ελλάδας (μας;) που και εκεί ίσχυσαν τα ίδια πράγματα.

Και ας μην αναφερθούμε στα Τουριστικά μας νησιά, όπου παρά το ΠΔ Σηφουνάκη έχουμε το κακό δείγμα της Σαντορίνης. Όσοι έχουν θεοποιήσει τον Adam Smith και το Χρήμα ως οδηγό, θα ξυπνήσουν ένα πρωί -όχι στην άλλη ζωή αλλά στην παρούσα- όπου η «αξιοποίηση και η ανάπτυξη» θα έχει απαξιώσει τον Τουριστικό προορισμό, είτε γιατί το τοπίο θα έχει γίνει άσχημο,  είτε γιατί αυτό που αποτελούσε την ταυτότητα του προορισμού έχει γίνει ένα άχρωμο αστικό τοπίο κακής ποιότητας. Όποιος δεν προβλέπει, τελικά βλέπει και το αποκαλεί υπερτουρισμό.

Καθ ’ον χρόνο οι Πόλεις της Ελλάδας «εξελίσσονταν»  και «εξελίσσονται» σε   όλο και περισσότερο άσχημες  ανάλογα με την πυκνότητα δόμησης, -και ενώ συν τω χρόνω στην επι τα χείρω εξέλιξη, προστίθενται και άλλοι αρνητικοί παράγοντες-, η ύπαιθρος ερημώνει.

Αυτή την Ελλάδα, την άσχημη και σε παρακμιακή δυναμική (και) από πλευράς πολεοδομίας και χωροταξίας Ελλάδα, την γνωρίζει καλά -αφού την ζει- το Συμβούλιο Επικρατείας. Και πιστεύω ότι η πρόθεσή του είναι να δημιουργηθούν οι βάσεις για κάτι καλύτερο με την σύνταξη πολεοδομικών σχεδίων. ΟΜΩΣ. Ο τρόπος που επιδιώκεται αυτό με το ΦΕΚ της 15 Απριλίου 2025  δημιουργεί προβλήματα χωρίς να λύνει το Ουσιαστικό πρόβλημα της Χώρας. Την Ερήμωση της Ελλάδας.

Το βαθύ κράτος πιστεύει στην αθανασία….

Αυτό τεκμαίρεται από το γεγονός ότι οι απαιτήσεις του Κράτους για την πραγματοποίηση ενός σκοπού. για να ικανοποιηθούν,( είναι γενική αρχή για την Ελληνική Πραγματικότητα) , χρειάζονται  χρόνο πολύ μεγαλύτερο από το «προσδόκιμο ζωής» των 98 ετών…

Το να έρθει το «Κράτος» μετα  40 χρόνια και να ορίσει ότι χρειάζονται 2 στρέμματα για να οικοδομήσει κάποιος σε οικισμούς μέχρι 2.000 όπως και να απαιτείται πολεοδομική μελέτη για να νομιμοποιηθούν (ξανά) τα όρια των οικισμών που προσδιορίστηκαν με ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΟΜΑΡΧΗ την όποια ως ΣτΕ την θεώρησες Νόμιμη το 1985 και το 2011 αλλά μη Νόμιμη το 2024 ως αναρμοδίως εκδοθείσα,  κλονίζει κάθε σοβαρότητα όσον αφορά την Πολιτεία.

Κάνεις δεν υποστηρίζει την ασχήμια και την πολεοδομική αναρχία. Όμως στο όλο εγχείρημα θα πρέπει να συνυπολογισθεί και το αξίωμα ότι κάποτε αυτός που απέκτησε το οικοπεδάκι με απόλυτα σύννομες πράξεις και που έχτισε το όνειρό του πάνω σε κανονιστικές πράξεις του Κράτους, κάποτε πρέπει αυτό το όνειρό του να το πραγματοποιήσει, να το ζήσει, να το χαρεί.

Θα πρέπει επίσης να συνυπολογισθεί ότι οι απαιτήσεις του Κράτους δεν μπορεί να είναι τέτοιες που απαξιώνουν τον επιθυμητό στόχο-όνειρο. Ας μην εκπλήσσεται το βαθύ Κράτος από τον αριθμό των ακινήτων αγνώστου ιδιοκτήτη. Όταν η απόκτηση/αξιοποίηση ενός ακινήτου απαιτεί κόπο, προσπάθεια χρήμα και τριβές, και συνολική ταλαιπωρία που κάνει το όνειρο εφιάλτη,  ο στόχος της δημιουργίας εγκαταλείπεται, αφού η προσδοκώμενη χαρά γίνεται ζώσα λύπη, και ο άλλος «παίρνει των οματιών του…».

Κάποτε το βαθύ κράτος θα πρέπει να αποδεχθεί ότι ο Έλληνας πρέπει να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Και ότι αυτό δεν είναι Λαϊκισμός.

Η Ερήμωση της Ελλάδας

Το πάθος για την κάθε τόσο ενίσχυση των μέτρων ερήμωσης της Ελληνικής Περιφέρειας είναι τόσο προφανές ώστε να αναρωτηθεί κάποιος εάν πρόκειται για ένα καλά σχεδιασμένο μεσο-μακροπροθεσμο στόχο μιας ειδικής μορφής «γενοκτονίας»,

Δεν είναι δύσκολο να ερημώσεις ένα χωριό:

Καταργείς την διοικητική διαίρεση της Κοινότητας και το Κοινοτικό Γραφείο πχ στα Θαρουνια Ευβοίας, και τους κόβεις και  την λεωφορειακή σύνδεση με το Αλιβέρι, οι παραγωγικές ηλικίες φεύγουν,  το χωριό μένει με 15 γέροντες στο Καφενείο, για τους οποίους οι ορθολογιστές τύπου «Σπραου» προσεύχονται να πεθάνουν ώστε να μην «επιβαρύνουν» το Ασφαληστεικο (δεν είναι ορθογραφικό λάθος) σύστημα.

Αλλάζεις την Διοικητική διαίρεση της Χώρας…Σχέδια Καλλικράτης και Καποδίστριας: η έννοια της αναπτυξιακής «κοινότητας» με πρότυπο τα Αμπελάκια των Τεμπών χάνεται.

Τα Χωριά που ομαδοποιούνται πχ ως Δήμος Τριφυλίας, αισθάνονται απομονωμένα και χωρίς άμεσο συνεκτικό ιστό με τον «Δήμο». Το Δώριο, Ο Αετός, το Κοπανάκι, το Καλό Νερό και τόσα άλλα,  αισθάνονται πλέον ασύνδετα και από την ιδια την Ελλάδα.

Η Ελληνική Περιφέρεια αποψιλώνεται από ανθρώπινο δυναμικό και ειδικότητες που θα μπορούσαν να «τραβήξουν» το όχημα της ανάπτυξης.

Όλο και περισσότεροι από τους ικανούς Ανθρώπους που μένουν, δεν ασχολούνται με τα κοινά, ακολουθώντας την δυναμική όπου οι ιδεολόγου παραγκωνίζονται από τους μη.

Οι τελευταίοι που θα κλείσουν την πόρτα… φεύγοντας από την Περιφέρεια, θα είναι οι φαρμακοποιοί, που λόγω και της γήρανσης του πληθυσμού είναι ακόμα παρόντες, απαραίτητοι και ενεργοί.

Καταργείς  τον Σιδηρόδρομο: Δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ένα πρωινό καταργείς τον Σιδηρόδρομο Πελοποννήσου. Ακόμα και την εξόφθαλμα κερδοφόρα γραμμή Προαστιακού για Ναύπλιο.

Εάν θέλεις Περιφερειακή ανάπτυξη, κρατάς το τραίνο που έχεις και σιγά σιγά το αναβαθμίζεις σε επίπεδο Προαστιακού. Κρατάς ζωντανό όλο το κορμί της Ελλάδας ώστε να αξιοποιείς όλες τις δυνατότητες του, και δεν το αφαιρείς κομμάτι κομμάτι σαν τους άστεγους της Νέας Υόρκης που πουλάνε το ένα τους νεφρό για να ζήσουν.

Οι Ορθολογιστές θα επιχειρηματολογήσουν ότι το τραίνο στην Πελοπόννησο δεν ήταν κερδοφόρο. Αυτή η θέση είναι απολύτως κοντόφθαλμη και προϊόν είτε  άγνοιας, είτε  ενδεχόμενου δόλου συγκάλυψης άλλων σκοπιμοτήτων. Οι δημόσιες υποδομές αξιολογούνται με Μακροοικονομική λογιστική, δηλ. με το συνολικό όφελος που προκαλεί ένα τραίνο στην Πελοπόννησο, και στην Κοινωνία, και στο ΑΕΠ, και στον Δημοσιονομικό Τομέα,  και δεν αξιολογούνται ως ταμείο εσόδων εξόδων.

Υπάρχει όμως και μια νέα δυναμική κατά της Περιφερειακής ανάπτυξης της Ελλάδος. Η αποψίλωση της Περιφέρειας από ανθρώπινο δυναμικό έχει δημιουργήσει πολιτικές σκοπιμότητες που εμποδίζουν συνδέσεις προαστιακού μεταξύ Αθήνας και κοντινών Πόλεων. Οι Τοπικοί άρχοντες που έχουν εξασφαλίσει την εκλογιμότητά τους μέσα από μια συγκεκριμένη εκλογική βάση δεν θα ήθελαν αυτή η βάση να εμπλουτισθεί με νέο πληθυσμό που θα διαμένει στην κοντινή πόλη και θα ταξιδεύει κάθε πρωί για την εργασιακή του έδρα στην Αθήνα. Ένας τέτοιος νέος  πληθυσμός -σκέπτονται ότι-  ίσως  θα ανέτρεπε την εκλογιμότητά τους…. Για αυτό δεν θέλουν το τραίνο…..

Αλλάζεις τον Δικαστικό χάρτη της Χώρας : Κλείνεις ή  «Συγχωνεύεις» Δικαστήρια. Έτσι δημιουργείς περισσότερη φυγή από την περιφέρεια και αποψίλωση ικανών ανθρώπων. Θα φύγουν από την πόλη – Έδρα δικαστηρίου της Περιφέρειας οι δικηγόροι, οι συμβολαιογράφοι και φυσικά οι δικαστικοί υπάλληλοι  και το δικαστικό σώμα. Μένουν όλο και λιγότεροι κάτοικοι, όλο και λιγότερες θέσεις εργασίας, όλο και λιγότεροι λόγοι να μένει κανείς στην πόλη της Περιφέρειας που δεν είναι πλέον έδρα δικαστηρίου. Και κυρίως φεύγουν από την πόλη και άλλοι εγγράμματοι Άνθρωποι…

Κλείνεις ή «Συγχωνεύεις»  Νοσοκομεία. Τα κάνεις πχ Β τάξεως, και αυτό είναι ένα «καλό κίνητρο» να φύγουν και οι μεγάλες ηλικίες από την Περιφέρεια και να μετακομίσουν στην Αθήνα… νομίζοντας (πάλι πχ)  ότι ο Ευαγγελισμός εξακολουθεί να είναι το στελεχωμένο Νοσοκομείο που ήταν κάποτε..

Κλείνεις ή «Συγχωνεύεις»  Σχολεία : Μία αυτοψία στον Νομό Φλώρινας (κατά κόσμο ΠΕ) θα εντόπιζε έρημα χωριά, και άλλα με λίγους κατοίκους: Φλάμπουρο κάτοικοι 347, Ακρίτας κάτοικοι 86,  Ανταρτικό κάτοικοι 43 : Και τα 3 χωριά είναι οικισμοί  με ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά στοιχεία και κάποιοι χαρακτηρισμένοι παραδοσιακοί. Παντού στο Νομό Σχολικά κτήρια κενά με τα φώτα αναμμένα και τα φαξ στην πρίζα. Νέος  Καύκασος κάτοικοι 229, Νίκη 273 ! Εκτός από την πόλη της Φλώρινας που εχει πληθυσμό 17.900 ολοι οι άλλοι οικισμοί είναι πολύ κάτω από 2.000. ! Τι κάτω,  3ψηφια νούμερα, όλοι εκτός από δυο….

Κλείνεις ή «Συγχωνεύεις»: Το βαθύ κράτος Υποχωρεί, αποσύρεται και εγκαταλείπει. Συγχωνεύει και επιταχύνει την παρακμή. Την απολαμβάνει. Για το βαθύ Κράτος Ελλάδα είναι μόνο η Αθήνα και του είναι αδιάφορο που η προσέγγισή αυτή την κάνει πόλη-«εμφραγματική και πόλη-παρακμιακή. Για το βαθύ Κράτος η υπόλοιπη Ελλάδα πρέπει να σβήσει, είναι «βάρος», και σε τελευταία ανάλυση δεν μας ενδιαφέρει. Ο όρος «Συγχώνευση» στην στρατιωτική γλώσσα λέγεται «σύμπτυξη» που σημαίνει ότι υποχωρούμε, ότι  χάνουμε τον πόλεμο, ότι το μέτωπο έσπασε, ότι υπάρχει υπαρξιακή απειλή,….

Οι Τράπεζες στην υπηρεσία της Ερήμωσης της Ελλάδας: Στην προσπάθεια του να μείνουν στην Ελληνική Περιφέρεια μόνον οι λύκοι και τα αγριογούρουνα, το βαθύ κράτος συνεπικουρείται και από τις Τράπεζες. Κάποτε οι Τράπεζες, όταν  ήταν Ελληνικές, με τα Κτίριά τους και την παρουσία τους στην Περιφέρεια ήταν ένα εργαλείο Περιφερειακής ανάπτυξης. Τώρα εξαφανίζονται αφήνοντας «στο πόδι  τους»  ένα ΑΤΜ και ένα ακόμα καφενείο στο χώρο που λειτουργούσε ως Τράπεζα.

Εκποιείς  σε ξένα συμφέροντα μαζί με τα λιμάνια, ολόκληρες τις λιμενικές ζώνες και μαζί τους και τα αλιευτικά καταφύγια και τις μικρές μαρίνες, πχ Σαγιάδα Θεσπρωτίας με ένα λιμάνι που έγινε με ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΟΜΑΡΧΗ (1981) . Σήμερα η Σαγιάδα Θεσπρωτίας έχει πληθυσμό 515 κατοίκων (από τους 1136 που είχε το 1951 και 674 που είχε το 1981 όταν έγινε το λιμάνι)

Η Ελλάδα της Ερημιάς και το ΠΔ της 15/4/2025

Το ΠΔ της 15/4/2025 μπορεί να αφορά οικισμούς μέχρι 2000 κατοίκων, αλλά αυτοί δεν υπάρχουν «εν κενώ» . Για αυτό είναι σημαντικό το Συμβούλιο της Επικρατείας να εχει γνώση για την όλη δυναμική που περιβάλει, αλλά και δημιουργεί τους οικισμούς κάτω των 2000 κατοίκων. Οι οικισμοί αυτοί θα γίνονται όλο και περισσότεροι, καθότι το βαθύ κράτος αντίθετα με τις φραστικές εξαγγελίες και διαβεβαιώσεις όλων των μεταπολεμικών Κυβερνήσεων της Ελλάδος για Περιφερειακή ανάπτυξη, οργανώνει τα πάντα έτσι ώστε να εξασφαλίζεται το αντίθετο αποτέλεσμα.

Η Περιφερειακή Ανάπτυξη (Regional Science) και η Πολεοδομία και Χωροταξία (City Planning) είναι η κάθε μια διακριτός επιστημονικός κλάδος και χωριστές εξειδικεύσεις. Σύμφωνα με αυτές υπάρχουν δυο επιστημονικές προσεγγίσεις ανάπτυξής. Η μια της οποίας πατέρας είναι ο Alonso (O αντίστοιχος Adam Smith για την Περιφερειακή ανάπτυξη και την Πολεοδομία) ο οποίος υποστηρίζει -θεωρητικά πάντα- ότι η αρχική «ανάπτυξη» των πόλεων που θα προκαλέσει η/και θα στηριχθεί στην υπερσυγκέντρωση στο χώρο, θα διαχυθεί από μόνη της στην Περιφέρεια διασφαλίζοντας την ισόρροπη Περιφερειακή Ανάπτυξη, Ο Άνθρωπος, ο Alonso, είναι εμμονικός όπως ο τελωνιακός Adam Smith που υποστηρίζει ότι όλα γίνονται αυτόματα εξασφαλίζοντας το καλύτερο αποτέλεσμα (Για ποιον τάχα)

Στην πράξη η Διεθνής βιβλιογραφία τεκμηριώνει ότι η «ανάπτυξη» που προκαλεί η/και  στηρίζεται σε υπερσυγκέντρωση σε μια περιοχή και ερήμωσή στις άλλες , δημιουργεί τεράστια κόστη λειτουργίας στην πόλη της υπερσυγκέντρωσης, αλλά και υψηλά κόστη παραγωγής στην οικονομική δραστηριότητα στην πόλη της υπερσυγκέντρωσης, καθιστώντας την μη βιώσιμη ως πόλη και μη ανταγωνιστική με την υψηλού κόστους παραγωγή της. Από την άλλη πλευρά στις περιοχές ερήμωσης, το κόστος της όποιας παραγωγής είναι υψηλό αλλά και η παραγωγή αδύνατη έστω και εάν υπάρχουν οι πρώτες ύλες, λόγω απουσίας εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού αλλά και κόστους μεταφοράς της όποιας παραγωγής στα κέντρα διάθεσης. Σε αυτό το μοντέλο ουσιαστικά δεν υπάρχει ούτε παραγωγικός ιστός, ούτε κοινωνικός ιστός.  Το μοντέλο αυτό δεν είναι βιώσιμο, και η χώρα στην οποία εχουν φορέσει με το ζόρι αυτό το Straitjacket περιορίζοντας κινήσεις και δυνατότητες, θα περάσει από την παρακμή στην υπαρξιακή απειλή.

Το υγιές αναπτυξιακό μοντέλο της ισόρροπης Περιφερειακής ανάπτυξής που αξιοποιεί το σύνολο των δημιουργικών δυνατοτήτων μιας χώρας  δεν συμβαίνει ποτέ μόνο του αλλά εξασφαλίζεται από μέτρα και πολιτικές  που πραγματικά το επιδιώκουν.

Για κάθε νοήμονα Άνθρωπο είναι ευχερές να συσχετίσει  την Ελλάδα και τις ψηφίδες του «μοντέλου» που της έχουν επιβάλει  ως Σιδηρούν Προσωπείο, με το μοντέλο των Περιφερειακών ανισοτήτων όπως και να προσδιορίσει, να ερμηνεύσει και να εντοπίσει μέσα στο μοντέλο αυτό, την γενεσιουργό αιτία, για κάθε ένα από τα αδιέξοδα και τα προβλήματά αυτού του τόπου, που βρίσκεται ήδη στην φάση της παρακμής με ορατή την υπαρξιακή απειλή.

Η τοποθέτησή μου –με όλο τον σεβασμό στο ΣτΕ αλλά και στην επιστήμη της οποίας είμαι «Λειτουργός»– είναι ότι το ΠΔ της 15/4/2025 με την οριζόντια εφαρμογή του σε ολόκληρη την Επικράτεια,  τροφοδοτεί την δυναμική των Περιφερειακών ανισοτήτων και  της ερήμωσης της Ελλάδας. Ας θεωρήσει το ΣτΕ την τοποθέτηση αυτή ως συνεισφορά μου στην θεσμική του αποστολή και στην όποια νέα αναθεώρηση του ΠΔ  της Μεγάλης Τρίτης η οποία ήδη απαιτείται ομοθυμαδόν

Αυτονόητο ότι η επιστημονική ανάλυση αυτή γίνεται έχοντας τον Ανθρωπο ως υπέρτερο Αγαθό, και με άπειρη αγάπη για την Ελλάδα.

…Επι του πιεστηρίου: «Εκτροφείο Λερναίας Ύδρας «

Διαβάζοντας την τελευταία εξέλιξη στο θέμα στην Ναυτεμπορικη αναρωτήθηκα εάν οι λύσεις αναζητούνται «εν κενω» και για αυτό αντί λύσεων εκτρέφεται κάθε φορά και μια Λερναία Ύδρα.

Το «παράθυρο λύσης» που «ετοιμάζεται» (κλωτσάει το Μωρό της κυοφορούμενης Λερναίας Ύδρας) λέει ότι οι περιοχές που βάσει  ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΝΟΜΑΡΧΟΥ ήταν εντός σχεδίου (και τώρα  μετα 40 χρόνια τις βγαζουν έξω)  «ενδέχεται» (προσέξτε το ‘ενδέχεται’ δηλ. σίγουρα πράγματα…) να αποκτήσουν καθεστώς «Περιοχών Ελέγχου Χρήσεων» εφοσον το επιτρέψει το ΣτΕ.

Και εάν και εφόσον …(εδώ ο Παπαφλέσσας βάζει τις φωνές) και εφόσον το επιτρέψει το ΣτΕ αυτές οι «Νομαρχιακές.» περιοχές δεν θα θεωρούνται πλήρως εκτός σχεδίου (εδώ μπαίνει πάλι το «ολίγον έγκυος))   αλλά υπό προϋποθέσεις θα μπορούν  να αποκτήσουν την δυνατότητα οικοδόμησης μεταξύ 2 και 4 στρεμμάτων και να λάβουν συγκεκριμένες χρήσεις γης που θα προσδιορίζονται στα Τοπικά Πολεοδομικά Σχέδια.

Προφανώς αυτό το έργο εάν παιχτεί ως μυθοπλασία στην Τηλεόραση θα είναι αργά το βράδυ που κοιμούνται τα παιδιά και θα υπάρχουν επισημάνσεις …. κλπ.….

Στο έργο αυτό οι Ήρωές μας ύστερα από την πρώτη τους χαρά  ότι «να βρε παιδιά τους κακολογήσατε τους Ανθρωπους, να που βρήκαν λύση» ξεκινάνε να πάνε στο (κατά τους προ 40 ετών Νομάρχες) οικόπεδό τους στο χωριό, ενώ στην διαδρομή ταλαιπωρούν εκείνο το γουρουνάκι «κουμπαρά»,  ψάχνοντας να βρουν πως θα μπορούσαν να αγοράσουν και άλλη γη ώστε να φθάσουν από τα 500τμ στα 2 στρέμματα, και καθώς ταλαιπωρούν το γουρουνάκι…σκέπτονται…

1: Ότι η προτεινόμενη λύση μάλλον προϋποθέτει ότι γύρω από το 500τμ οικόπεδό τους έχουν οι ίδιοι χωράφια, και ότι απλώς έρχεται το κράτος μετα 40 χρόνια και τους λέει «στην μεγάλη σας φάρμα που μοιάζει με εκείνες του John Wayne στην άγρια Δύση, μην κάνετε τσιγγουνιές και βάλτε κι άλλη από την γη σας και χτίστε.

Έλα μου όμως που δεν είμαστε στο Hollywood αλλά στο χωριό ΑΚΡΙΤΑΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ. Και οι Ήρωές μας δεν έχουν φάρμα.

2. «Ας αγοράσετε περισσότερη γη» λέει το γεμάτο αγάπη για τους Έλληνες βαθύ Κράτος. (Εδώ όμως παρεμβαίνει το «γουρουνάκι» και λέει ότι τα χρήματα τα εχει δώσει ήδη στο «Υπερπλεόνασμα» στην εξόφληση του αφηγήματος του δήθεν χρέους κλπ. (Έχουμε εξηγήσει σε παλαιότερή ας αρθρογραφία)

3. Επειδή όμως θα έρθει ο αδερφός του Φανούρη από την Αμερική με Ντόλαρς, αναπτερώνονται οι ελπίδες και συνεχίζουν την διαδρομή και φθάνουν στο χωριό. Εκεί διαπιστώνουν πως τα «διπλανά οικόπεδά» (αριστερά δεξιά  και πίσω) είναι χτισμένα βάση ακριβώς των πράξεων του Κράτους, των Κρατικών Νομαρχών,, και τα κτίσματα είναι απόλυτα Νόμιμα.

Έτσι πρώτού απογοητευτούν από τον αδελφό του Φανούρη που έχοντας γίνει λάτρης του χρήματος στο Γιουνάιτεντ Στέιτ όχι μόνο δεν θα δώσει αλλά έρχεται και να πάρει, βλέπουν ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα γιατί δεν υπάρχει περίπτωση ΠΟΤΕ , έστω και εάν ο αδελφός του Φανούρη εχει μείνει καλός Άνθρωπος και δώσει όλα τα δολάρια του Κόσμου, δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ το οικόπεδό τους να γίνει «Τιραμόλας» και να ξεχειλώσει ούτε ένα τ.μ.

Έτσι οι ήρωες της Ιστορίας μας μένουν με το οικόπεδό των 500τμ «στο χέρι»… και φυσικά με την υποχρέωση να το καθαρίζουν μεσα στην άνοιξη διώχνοντας τις μέλισσες και να αποτελεί μια ωραία δήλωση στην ψηφιακή πλατφόρμα.

Η «Αναπτυξιακή Κοράκιανης»: Το Κιλελέρ Ζει

Στο δρόμο για την Επιστροφή σταματούν σε ένα άλλο χωριό, όπου  κατά εντελώς μαγικό τρόπο, σε μια χώρα όπου υπάρχει ανάπτυξη ακόμα και στο τελευταίο χωριό,  στην φανταστική μας «Κοράκιανη», τα «Νομαρχιακά» Οικόπεδα έχουν μείνει χωρίς να εχει χτίσει κάνεις. Σκέτο Τέξας από όπου μόλις το Ιππικοί εχει διώξει τους Ιθαγενείς. Στο Καφενείο της «Κοράκιανης» έχουν ανάψει τα αίματα. Κανείς δεν θέλει να πουλήσει το όνειρό του (και σωστά) ώστε οι διπλανοί να «φθάσουν» τα 2 στρέμματα  ενώ υπάρχουν και κάτι περίεργοι τύποι που κάθονται στην γωνία και παρακολουθούν σιωπηλά. Κάποια στιγμή σηκώνονται και προτείνουν  να αγοράσουν αυτοί την γη από όλους μια και είναι πλέον απαξιωμένη ως οικόπεδα…. ενώ ο «ξένος επενδυτής»  κάτι θα δώσει. Οι Κορακιανιώτες έχουν ολοι δει πρόσφατα την Ελληνική Ταινία την σχετική με το Κιλελέρ (Το Καφενείο έχει Cosmote TV και θερμάστρα με Πέλετς) και ο αντίστοιχος Χορμοβας εκδιώκεται…

Ο ψυχη του γράφοντος εχει εκ γενετής προτιμήσει το Χιούμορ ως έκφραση αντιρρήσεων και προσφοράς ενναλακτικών προτάσεων πάντα με την καλοπροαίρετη πρόθεση της εξεύρεσης λύσεων.  Είναι και εδώ η επι του πιεστηρίου διατύπωσή ότι η κυοφορούμενη λύση, δεν είναι λύση, αλλά θα περιπλέξει την κατάσταση.

ΠΡΟΤΑΣΗ :

Με την πεποίθηση ότι το παρόν πόνημα θα βοηθήσει τον κ Παπασταύρου να λύσει το Θέμα παραθέτουμε τα ακόλουθα :

Κατ’ αρχήν «το παρόν πόνημα» τεκμηριώνει ότι το ΣτΕ με συγκεκριμένες αποφάσεις ή γνωμοδοτήσεις του (αναφέρονται και ανωτέρω)  δεν είχε καμία αντίρρηση η ενδοιασμό για τις Οριοθετήσεις Οικισμών με Απόφαση Νομάρχη.   Συγκεκριμένα το ΠΔ του 1985 ΦΕΚ 181 ΤΕΥΧΟΣ Δ 3 Μάιου 1985  το Άρθρο 3 του οποίου οργίζει ότι τα όρια των εν θέματι οικισμών ορίζονται με ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΟΜΑΡΧΗ έχει την σύμφωνη γνωμοδότηση του ΣτΕ.  Το ιδιο και το ΠΔ Σηφουνάκη ΦΕΚ  289  4 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011  που είχε δυο γνωμοδοτήσεις του ΣτΕ, την 284/2011 και 286/2011, που ουδέποτε αμφισβήτησαν την Αρμοδιότητα του Νομάρχη για τον ορισμό των ορίων των εν θέματι οικισμών. Μάλιστα οι 284/2011 και 286/2011 είναι μεταγενέστερες γνωμοδοτήσεις του ΣτΕ εκείνης του 2005 που ανησυχεί το ΥΠΕΝ. Ενημέρωσαν οι υπηρεσίες τον κ Παπασταύρου για τις σύμφωνες γνωμοδοτήσεις του ΣτΕ,  εκείνης του 1985 και των δυο του 2011 που συμφωνούν και δεν έχουν κανένα ενδοιασμό για τον ορισμό  ορίων των εν λόγω οικισμών με ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΟΜΑΡΧΗ?

Οι  αποφάσεις του ΣτΕ που θεωρούν σύννομες τις ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΝΟΜΑΡΧΟΥ για τον ορισμό ορίων οικισμού και η  βάση αυτών έκδοση των ΠΔ του 1985 και του 2011 με την εφαρμογή τους δημιούργησαν δίκαιο όχι μόνο τυπικά αλλά και εφραμοστικα.  Γιατί να εχει  τόση  σημασία η μετα 40 Χρονια διαφορετική θέση  σε επίπεδο Πρακτικού Επεξεργασίας του ιδίου Οργάνου (του ΣτΕ) και μάλιστα με αποτέλεσμα ζημιογόνο για την Κοινωνία.

ΝΟΜΟΣ ΜΕ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΙΣΧΥ

Η  Ελληνική Πολιτεία εχει πολλές φορές Νομοθετήσει δίνοντας σε Νόμους Αναδρομική Ισχύ. Για ένα τόσο σημαντικό θέμα, είναι «Νόμιμο και Ηθικό» να Ψηφισθεί ενας Νόμος με αναδρομική ισχύ που θα επιβεβαιώνει τα ΠΔ 1985 και 2011 και έτσι δεν θα υπάρχει θέμα αμφισβήτησης, που ούτως η άλλως δεν νομιμοποιείται.

Κε. Παπασταύρου, Καλή Επιτυχία, Ειλικρινώς και  Ολοψύχως

ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

*Ο Ανδρέας Αθηναίος είναι Καθηγητής Πανεπιστημίου – American Association of University Professors (1977) – Αριστείο Ακαδημαϊκής Διδασκαλίας Η.Π.Α. (1987) και πρώην Νομάρχης.

**Η Φωτογραφία είναι του Ιωάννη Π Βέλλη: Κεραμίτσα Φιλιατών Θεσπρωτίας Απογραφή 1981: Κάτοικοι 302 –  Απογραφή 2011: κάτοικοι 149,  Απογραφή 2021: κάτοικοι 107.  Έτσι για  να γίνεται συνειδητό για ποιους οικισμούς «συζητάμε».

Σχετικά άρθρα:

4 περίεργα σημάδια ότι γερνάμε Εννέα Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν από ισραηλινό πλήγμα στη Γάζα Συρία: Τρεις νεκροί και 12 τραυματίες από έκρηξη στη Λαττάκεια Ισραήλ: Ξήλωσε τον αρχηγό της Σιν Μπετ ο Νετανιάχου