Η εποχή των ελικοπτέρων τελείωσε – Τα drones αλλάζουν για πάντα τον σύγχρονο πόλεμο

Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και η τεχνολογία μετασχηματίζει σιωπηλά την τέχνη του πολέμου

Οι αεροπορικές επιθέσεις με ελικόπτερα κάποτε συμβόλιζαν το αποφασιστικό πλήγμα πίσω από τις εχθρικές γραμμές.
Σήμερα, ο ρόλος τους φθίνει καθώς μικρά, φθηνά drones παραλύουν την εφοδιαστική αλυσίδα του εχθρού με ένα κλάσμα του κόστους και του ρίσκου.

Η αερομεταφερόμενη επίθεση με ελικόπτερα: ακριβό, κεραυνοβόλο χτύπημα

Η αερομεταφερόμενη επίθεση με ελικόπτερα έγινε έμβλημα στο πεδίο της μάχης στα τέλη του 20ού αιώνα.
Ο σκοπός της ήταν απλός αλλά φιλόδοξος: να προωθηθούν δυνάμεις βαθιά πίσω από τις εχθρικές γραμμές, να διαταραχθεί η διοίκηση, να κοπούν οι γραμμές ανεφοδιασμού και να σπείρεται πανικός.
Ωστόσο, αυτή η προσέγγιση απαιτεί δεκάδες αεροσκάφη, εκατοντάδες στρατιώτες, την ουδετεροποίηση πολυστρωματικών επιπέδων αεράμυνας και μια προσεκτικά συγχρονισμένη χερσαία επίθεση.
Συνδέεται επίσης με υψηλό κίνδυνο ανθρώπινων απωλειών και μεγάλα έξοδα.
Για την ανάπτυξη ακόμη και μιας τακτικής ομάδας τάγματος — περίπου 600 αλεξιπτωτιστών — χρειάζονται 20–40 μεταφορικά ελικόπτερα όπως Mi-8 ή UH-60, υποστηριζόμενα από έντονα οπλισμένα ελικόπτερα συνοδείας όπως Ka-52, Mi-24 ή AH-64 Apache.
Η αποστολή απαιτεί προηγούμενη καταστολή της εχθρικής αεράμυνας με πυροβολικό, μαχητικά αεροσκάφη και ηλεκτρονικό πόλεμο.
Το κόστος είναι συντριπτικό. Μια μόνο τέτοια επιχείρηση μπορεί να κοστίσει $20–40 εκατομμύρια, συμπεριλαμβανομένης κατανάλωσης καυσίμων, πυρομαχικών, φθοράς μηχανών και προετοιμασίας προσωπικού.
Οι κίνδυνοι είναι εξίσου σοβαροί: σύγχρονα MANPADS και ραντάρ-κατευθυνόμενα πυροβόλα μπορούν να προκαλέσουν απώλειες έως και 30% του στόλου ελικοπτέρων εάν οι άμυνες δεν εξουδετερωθούν. Λίγα ελικόπτερα που χάνονται με τα πληρώματα και τους στρατιώτες μπορούν να μετατρέψουν μια κεραυνοβόλο επιδρομή σε στρατηγική καταστροφή.
Παρόλα αυτά, η μέθοδος έχει ένα σαφές πλεονέκτημα: την ξαφνική κατάληψη μεγάλων εγκαταστάσεων που δεν μπορούν να εξουδετερωθούν εξ αποστάσεως.
Γέφυρες, σιδηροδρομικοί κόμβοι και αρχηγεία απαιτούν φυσική παρουσία.
Όταν πετυχαίνει, μια επίθεση με ελικόπτερα μπορεί να κάνει περισσότερο από το να διαταράξει τις γραμμές ανεφοδιασμού — μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τον εγκλωβισμό ολόκληρων εχθρικών σχηματισμών.

Ναρκοθέτηση με drones: σιωπηλός στραγγαλισμός της εφοδιαστικής αλυσίδας

Αντιθέτως, η ναρκοθέτηση δρόμων με drones αναδύεται ως η οικονομική εναλλακτική για τη διατάραξη των μετόπισθεν του εχθρού.
Μια επιχείρηση με drones μπορεί να διεξαχθεί από λίγους χειριστές με τετρακόπτερα και αυτοσχέδιες βόμβες ικανές να σταματήσουν συνοδείες ανεφοδιασμού.
Ωστόσο, το αποτέλεσμα στο πεδίο μάχης είναι εντυπωσιακά παρόμοιο: η εφοδιαστική αλυσίδα στα μετόπισθεν ακινητοποιείται, αφήνοντας το μέτωπο χωρίς καύσιμα, πυρομαχικά και ιατρική υποστήριξη. Ακόμη και βασικά τετρακόπτερα με ωφέλιμο φορτίο 1–3 κιλά μπορούν να τοποθετήσουν αντιαρματικές νάρκες όπως PTM-1 ή PTM-3 σε δρόμους, γέφυρες ή σημεία συμφόρησης σε αποστάσεις έως 15–20 χιλιόμετρα πίσω από τη γραμμή του μετώπου.
Μεγαλύτερα drones όπως το Supercam της Ουκρανίας ή τα Shaheds της Ρωσίας μπορούν να επεκτείνουν αυτήν την εμβέλεια, ρίχνοντας νάρκες ή μικρές βόμβες βαθιά στα εχθρικά μετόπισθεν.
Η τακτική είναι σωρευτική: κάθε έκρηξη σταματά συνοδείες ανεφοδιασμού, ενώ η συνεχής απειλή αναγκάζει τον εχθρό να παρακάμψει οδούς ή να σπαταλήσει σπάνιους μηχανικούς για εκκαθάριση δρόμων.

Τα οικονομικά μεγέθη

Η οικονομική πλευρά είναι αποκαλυπτική. Μία εβδομαδιαία εκστρατεία ναρκοθέτησης με drones απαιτεί μόλις 10–15 βαριά τετρακόπτερα, 50–100 νάρκες και περίπου 25 άτομα, με συνολικό κόστος $1–1.5 εκατομμύρια.
Αυτό είναι περίπου 30 φορές φθηνότερο από μια επίθεση με ελικόπτερα με παρόμοιο αντίκτυπο στην εφοδιαστική αλυσίδα.
Οι απώλειες είναι ανεκτές — ο ηλεκτρονικός πόλεμος μπορεί να ρίξει μερικά drones, αλλά πολλά επιτυγχάνουν την αποστολή τους, ενώ οι χειριστές παραμένουν ασφαλείς μακριά από το μέτωπο.

Η εποχή των drones αναδιαμορφώνει τα δόγματα μάχης

Οι επιθέσεις με ελικόπτερα δεν έχουν εξαφανιστεί· παραμένουν ο μόνιμος τρόπος για τη φυσική κατάληψη κρίσιμου εδάφους σε βάθος.
Όμως σε μια εποχή πυκνής αεράμυνας και περιορισμένων προϋπολογισμών, τα drones καθίστανται το προεπιλεγμένο εργαλείο για βαθιές διαταραχές.
Η μετάβαση δεν είναι μόνο τεχνολογική — είναι και δογματική.
Μια επίθεση με ελικόπτερα είναι κεραυνοβόλο χτύπημα — ένα ρίσκο στη σύγχυση και το σοκ.
Οι νάρκες που τοποθετούνται από drones, αντιθέτως, είναι η αργή ασφυξία, που κόβει τη «θηλιά» της εχθρικής γραμμής ανεφοδιασμού σιγά-σιγά.
Ο σύγχρονος πόλεμος δείχνει ότι με περιορισμένους πόρους η «ασφυξία» μπορεί να αποδώσει αποτελέσματα συγκρίσιμα με το σοκ — με πολύ χαμηλότερο κόστος σε ανθρώπους και μέσα. Απαιτεί όμως χρόνο και επιμονή.
Έτσι, το ερώτημα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι διοικητές δεν είναι αν θα εισβάλουν ή θα τοποθετήσουν νάρκες, αλλά αν χρειάζονται άμεσα αποτελέσματα ή μπορούν να πάρουν το χρόνο τους για να «στραγγαλίσουν» τον εχθρό.
Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και η τεχνολογία μετασχηματίζει σιωπηλά την τέχνη του πολέμου.

www.bankingnews.gr

Source link

Σχετικά άρθρα:

Ανοδικά τα ασιατικά χρηματιστήρια Telegraph: Η Ινδία στέλνει πλοία με υπερηχητικούς πυραύλους cruise στο Πακιστάν Αιφνιδιασμός – Η Ρωσία απορρίπτει εκεχειρία παραβιάστηκε 9.318 φορές, προτείνει άμεσο διάλογο 15/5 – ΗΠΑ: Το ΝΑΤΟ κινδυνεύει Ελληνικός Χρυσός: Σύμβαση δωρεάς για εργασίες στο συγκρότημα του Πύργου Προσφορίου στην Ουρανούπολη» με την «Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.»