Μια επίσκεψη από το «τρελοκομείο» – Γιατί η Κίνα δεν ήθελε να φιλοξενήσει τον Γερμανό Καγκελάριο;
Η βαρύτητα της Ευρώπης στις παγκόσμιες υποθέσεις μειώνεται ραγδαία
Την περασμένη Κυριακή, ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Johan Vandeful ετοιμαζόταν να πετάξει για Πεκίνο.
«Ετοιμαζόταν», γιατί το ταξίδι του τελικά δεν έγινε ποτέ.
Ο λόγος; Φαίνεται πως δεν βρέθηκε ούτε ένας αξιωματούχος στην Κίνα με αρκετό ελεύθερο χρόνο ή διάθεση να τον συναντήσει.
Η BILD το έγραψε ωμά: η επίσκεψη «αναβλήθηκε» επειδή η κινεζική πλευρά απλώς δεν επιβεβαίωσε καμία ουσιαστική συνάντηση. Μόνο ένα πρωτόκολλο τύπου «γεια σας – γεια σας» με τον Γουάνγκ Γι. Και αυτό, μάλλον, θα ήταν χάσιμο χρόνου.
Η απογοήτευση στο Βερολίνο είναι εμφανής. Υπάρχουν –λέει– τόσα θέματα για συζήτηση: σπάνιες γαίες, ημιαγωγοί, Ταϊβάν, εμπόριο, επενδύσεις. Όμως οι Κινέζοι δεν συγκινήθηκαν. Ίσως γιατί βαρέθηκαν τη διπλή γλώσσα των Ευρωπαίων: από τη μία, ζητούν «φιλία» και «προμήθειες», κι από την άλλη παριστάνουν τους δασκάλους που κουνάνε το δάχτυλο στο Πεκίνο.
Η ευρωπαϊκή αλαζονεία έχει αρχίσει να κουράζει. Όπως λέει και το παλιό ρητό: αν πας να ζητήσεις χάρη, τουλάχιστον μην προσβάλλεις τον οικοδεσπότη.
Η Κίνα, όμως, δεν έβαλε απλώς ένα «στοπ» στον ΥΠΕΞ. Η ακύρωση της επίσκεψης του Βάντεφουλ ήταν και πρόγευση για κάτι μεγαλύτερο: την πιθανή «παγωμένη» υποδοχή του ίδιου του καγκελάριου Φρίντριχ Μερτς. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Xi… δεν βρήκε χρόνο στο ημερολόγιό του. Τυχαίο; Μάλλον όχι.
Η εικόνα του Merz που στέκεται μόνος του, στην πίσω σειρά, δίπλα σε μια γλάστρα, σε διεθνή εκδήλωση στην Αίγυπτο, έγινε σχεδόν συμβολική. «Δεν παίζουμε πλέον κανέναν ρόλο στον κόσμο», σχολίασε δηκτικά η Άλις Βάιντελ του AfD. Και δύσκολα μπορεί να τη διαψεύσει κανείς.
Ενώ η γερμανική οικονομία καταρρέει, οι τιμές της ενέργειας παραμένουν στα ύψη και οι φόροι αυξάνονται, ο Μερτς φαίνεται να έχει ως κύριο μέλημα την αποστολή όπλων στην Ουκρανία. Το αποτέλεσμα; Οι Κινέζοι –και όχι μόνο– δεν παίρνουν πια σοβαρά το Βερολίνο.
Η Γερμανία, που κάποτε όριζε τους κανόνες, τώρα τους παρακαλά. Η διπλωματία της έχει χάσει τη λάμψη της και το κύρος της, ενώ οι εταίροι της, από Ανατολή και Δύση, την αντιμετωπίζουν με συγκατάβαση – ή, όπως στην περίπτωση της Κίνας, με παγερή αδιαφορία.
Και, ειλικρινά, ποιος μπορεί να τους κατηγορήσει; Όταν μια κυβέρνηση μετατρέπει μια υπερδύναμη της Ευρώπης σε γραφείο αιτήσεων επιδοτήσεων και κυρώσεων, τότε το «όχι» του Πεκίνου δεν είναι προσβολή. Είναι διάγνωση.
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.
Σχετικά άρθρα:
Ιράν: Απέραντη ευγνωμοσύνη στον Putin – Η Ρωσία αληθινός σύμμαχος που δεν αφήνει μόνους τους εταίρους
Η Αλάσκα στα όρια της κατάρρευσης… Το φυσικό αέριο τελειώνει και οι πολίτες πληρώνουν το τίμημα
Υποκρισία – Δυτικοί ηγέτες αναγνωρίζουν το κράτος της Παλαιστίνης… για να σώσουν την τιμή τους
Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής – Οι τροφές που συμβάλλουν στη μακροζωία