Ο Τραμπ κάνει την… Κίνα Σπουδαία Ξανά: Το απροσδόκητο δώρο του στον Σι
Γράφουμε συχνά πως από έναν εμπορικό πόλεμο δεν μπορεί να βγει κανείς χαμένος. Η ιστορία πράγματι αυτό δείχνει. Αλλά στον πόλεμο που κήρυξε ο Τραμπ κατά πάντων με όπλο τους δασμούς, ίσως τελικά να υπάρχει ένας μεγάλος γεωπολιτικός νικητής: η Κίνα του Σι.
Ο Αμερικανός πρόεδρος, πριν αρχίσει να ασχολείται με την ανατροπή του παγκόσμιου εμπορίου και βαλθεί να επιστρέψει τις ΗΠΑ και τον κόσμο στον 19ο αιώνα, είχε έναν μεγάλο γεωπολιτικό στόχο: Το reverse Nixon. Προσέγγισε τη Ρωσία, με απευθείας διαπραγματεύσεις και υιοθέτηση μεγάλο μέρος της ρητορικής και της επιχειρηματολογίας της για την Ουκρανία με τελικό σκοπό να σπάσει τη συμμαχία του Πούτιν με την… Κίνα.
Δεν έχει κρύψει ποτέ πως για εκείνον ο μεγάλος αντίπαλος – σε επίπεδο στρατιωτικής και τεχνολογικής ισχύος και πολιτικής επιρροής – είναι το Πεκίνο. Για αυτό ίσως και «χάρισε» στην Κίνα τους πιο σκληρούς δασμούς: 34% που ήρθαν να προστεθούν στο υφιστάμενο 20%, ανεβάζοντας έτσι τον απολογισμό στο 54%.
Έλα όμως που αυτό μπορεί να του γυρίσει πολύ γρήγορα μπούμερανγκ, όπως προειδοποιούν αναλυτές. Όχι γιατί ο Σι αποφάσισε να απαντήσει άμεσα με το ίδιο νόμισμα. Αλλά κυρίως γιατί ο Τραμπ επιτιθέμενος σε όλους τους μεγάλους συμμάχους – εμπορικούς, πολιτικούς και στρατιωτικούς – της Δύσης πετυχαίνει το εντελώς αντίθετο από αυτό που επεδίωκε με το reverse Nixon.
Αντί να απομονώσει την Κίνα, στέλνει τη μία χώρα μετά την άλλη στην «αγκαλιά» της. Από τις ασιατικές οικονομίες, που τα τελευταία χρόνια ήθελαν να περιορίσουν την κινεζική επιρροή στρέφοντας το βλέμμα στην Αμερική, έως την Ε.Ε., που άλλοτε συγκροτούσε κοινό μέτωπο με τις ΗΠΑ κατά του Πεκίνου – όλοι πλέον αντιλαμβάνονται πως η συνεννόηση και η συνεργασία με τον Σι είναι πολύ πιο εύκολη από εκείνη με τον Τραμπ.
Στην αγκαλιά της Κίνας
«Τι καταπληκτική ανατροπή της τύχης για τον Κινέζο ηγέτη. Ο Τραμπ έχει κόψει με το τσεκούρι τους οικονομικούς δεσμούς που κρατούσαν ενωμένες τις χώρες σε ένα στρατηγικό-οικονομικό μπλοκ ικανό να αντιμετωπίσει το Πεκίνο — και μάλιστα ακριβώς τη στιγμή που πολλές χώρες άρχιζαν να επανεξετάζουν τις οικονομικές τους σχέσεις με την Κίνα», σχολιάζει καυστικά η Wall Street Journal σε άρθρο της υπό τον εύγλωττο τίτλο: «Οι δασμοί του Τραμπ έφτιαξαν τη μέρα του Σι».
Στην Ασία, χώρες όπως το Βιετνάμ ήλπιζαν ότι η ενίσχυση των εμπορικών τους δεσμών με τις ΗΠΑ θα τις βοηθούσε να ξεφύγουν από την επιρροή του Πεκίνου. Όχι πια — όχι μετά τον δασμό 46% που επέβαλε ο Τραμπ στις εισαγωγές από το Βιετνάμ. Το ίδιο ισχύει για χώρες που προσδοκούσαν να εξισορροπήσουν την κινεζική επιρροή μέσω των ΗΠΑ, όπως η Ταϊλάνδη (36% δασμός), η Ινδονησία (32%) και οι Φιλιππίνες (17%), εξηγεί η αμερικανική εφημερίδα.
Η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα — δύο κρίσιμοι εταίροι των ΗΠΑ στη Βόρεια Ασία — υπέστησαν δασμούς 24% και 25% αντίστοιχα. Ο αντιαμερικανισμός εξακολουθεί να αποτελεί ισχυρή πολιτική δύναμη σε πολλές από αυτές τις χώρες — και αναμένεται να ενισχυθεί. Το Πεκίνο, με την τεράστια αγορά του, είναι πλέον εναλλακτική επιλογή.
Η μεγάλη, πανέμορφη ευκαιρία
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Economist σχεδόν «τρολάρει» τον Αμερικανό πρόεδρο με τον τίτλο του: «Πώς η Αμερική θα μπορούσε να καταλήξει να κάνει την Κίνα Σπουδαία Ξανά». Και ο υπότιτλός του, σε άπταιστη…τραμπική: «Μία μεγάλη, πανέμορφη ευκαιρία».
«Καθώς ο Ντόναλντ Τραμπ εξαπολύει καταιγίδα δασμών και η κυβέρνησή του διακηρύσσει τη δύναμη των στρατιωτικών συμμαχιών της Αμερικής στην Ασία, θα περίμενε κανείς ότι επικρατεί ανησυχία στη χώρα που η Ουάσιγκτον θεωρεί βασικό της αντίπαλο. Όμως, το ρεπορτάζ μας από το Πεκίνο αποκαλύπτει μια πολύ διαφορετική εικόνα. Η πολιτική MAGA ασκεί μεν πίεση στους Κινέζους ηγέτες να διορθώσουν τα σοβαρότερα οικονομικά τους λάθη, αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί ευκαιρίες για επαναχάραξη του γεωπολιτικού χάρτη της Ασίας προς όφελος της Κίνας», γράφει ο Economist.
Ο εμπορικός πόλεμος ξεσπά σε μια περίοδο που η Κίνα παλεύει με τον αποπληθωρισμό, την κρίση ακινήτων και την καταθλιπτική δημογραφική προοπτική. Παρόλα αυτά η Κίνα εισέρχεται στη νέα εποχή του MAGA ισχυρότερη απ’ ό,τι στην πρώτη θητεία του Τραμπ.
Η προφητεία του Σι
Ο πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ εδώ και καιρό υποστηρίζει ότι η Αμερική είναι υπερβολικά πολωμένη και εξαντλημένη για να συνεχίσει να διατηρεί τον παγκόσμιο ρόλο της. Ένα από τα συνθήματά του προειδοποιεί για «μεγάλες αλλαγές που δεν έχουν παρατηρηθεί εδώ και έναν αιώνα». Τώρα που ο Τραμπ διαπράττει τόσο απροκάλυπτη αυτοκαταστροφή, ο λόγος του Σι, σχολιάζει ο Economist, μοιάζει προφητικός.
Ο Κινέζος ηγέτης προετοιμάζεται για αυτόν τον χαοτικό κόσμο από τότε που ανέλαβε την εξουσία το 2012. Έχει προωθήσει την οικονομική και τεχνολογική αυτάρκεια. Η Κίνα έχει μειώσει την ευαλωτότητά της σε αμερικανικές πιέσεις, όπως είναι οι κυρώσεις και οι έλεγχοι εξαγωγών. Παρότι οι τράπεζές της χρειάζονται ακόμα πρόσβαση στο δολάριο, η πλειοψηφία των μη τραπεζικών διεθνών πληρωμών της πλέον γίνεται σε γουάν.
Η εγχώρια οικονομία της Κίνας έχει και ανομολόγητα πλεονεκτήματα. Ο έντονος ανταγωνισμός και η αποδοχή της τεχνολογίας έχουν καταστήσει τις κινεζικές βιομηχανίες ανώτερες των δυτικών ανταγωνιστών τους σε τομείς όπως τα ηλεκτρικά οχήματα, τα drones και ιπτάμενα ταξί. Από την Κίνα, οι δασμοί του Τραμπ φαίνονται σαν καταδίκη του Ντιτρόιτ σε παρωχημένη παρακμή τύπου δεκαετίας ’70, ενώ η επίθεσή του κατά των πανεπιστημίων εκλαμβάνεται ως πλήγμα στην καινοτομία.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η κινεζική οικονομία δεν έχει μπροστά τις μεγάλες προκλήσεις. Φαίνεται όμως ξαφνικά να αναδύονται μπροστά της και τεράστιες ευκαιρίες.
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.
