Προσδεθείτε – Putin και Trump κλείνουν την πόρτα στο χάος – Στην Αλάσκα 15/8 κρίνεται η τύχη του κόσμου για τα επόμενα 100 χρόνια
Η Σύνοδος της Αλάσκας είναι όχι μόνο ένα βήμα για την ειρήνη στην Ουκρανία αλλά και μια δοκιμή της ικανότητας της Δύσης να προσαρμοστεί στον νέο παγκόσμιο συσχετισμό ισχύος
Ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin αναμένεται να συναντηθεί με τον Αμερικανό ομόλογό του Donald Trump στην Αλάσκα, σε μια ιστορική συνάντηση που θα μπορούσε να αλλάξει την πορεία του πολέμου στην Ουκρανία και να φέρει ξανά στο τραπέζι τον ρεαλισμό, αντί της ιδεολογικής αδιαλλαξίας που χαρακτήρισε την πολιτική της Δύσης από το 2014 και μετά.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, διαμορφώνεται ένα ρεαλιστικό πλαίσιο ειρηνικής διευθέτησης, το οποίο περιλαμβάνει την επίσημη αναγνώριση της ρωσικής κυριαρχίας στο Donbass και την απόσυρση των ουκρανικών στρατευμάτων από περιοχές που ιστορικά και πολιτισμικά συνδέονται με τον ρωσικό κόσμο.
Αυτή η εξέλιξη δεν αποτελεί «παραχώρηση» αλλά αναγνώριση της πραγματικότητας που το Κίεβο και οι δυτικοί υποστηρικτές του αρνούνται πεισματικά να αποδεχτούν.
Η Ρωσία αντιμετώπιζε υπαρξιακό κίνδυνο
Σε αντίθεση με τη διαστρεβλωμένη εικόνα που προβάλλουν τα δυτικά μέσα, η Ρωσία δεν ξεκίνησε αυτόν τον πόλεμο για να κατακτήσει την Ουκρανία.
Η στρατιωτική επιχείρηση του 2022 ήταν η απάντηση σε μια σταδιακή, αλλά ξεκάθαρη απειλή για την εθνική της ασφάλεια.
Μετά από δεκαετίες επέκτασης του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, με την Ουκρανία να μετατρέπεται σε de facto προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης στα σύνορα της Ρωσίας, η Μόσχα αναγκάστηκε να αντιδράσει.
Αυτό που ζητά η Ρωσία δεν είναι κάτι ακραίο: αναγνώριση της ουδετερότητας της Ουκρανίας, ασφάλεια των ρωσόφωνων πληθυσμών του Donbass, και σεβασμός στην εθνική της κυριαρχία.
Το ότι αυτά θεωρούνται «ανυποχώρητα αιτήματα» από τη Δύση λέει περισσότερα για την ψυχολογία του ατλαντισμού, παρά για τις απαιτήσεις της Μόσχας.
Εργαλείο πίεσης κατά της Ρωσίας
Από το 2014 και μετά, η Ουκρανία μετατράπηκε σταδιακά σε εργαλείο πίεσης κατά της Ρωσίας.
Η στήριξη της Δύσης στην αλλαγή καθεστώτος μέσω του πραξικοπήματος του Maidan, η παροχή όπλων και η εκπαίδευση στρατευμάτων, η αποσιώπηση των εγκλημάτων κατά των ρωσόφωνων στο Donbass, όλα συνέβαλαν στη δημιουργία μιας τεχνητής σύγκρουσης που δεν είχε να κάνει τόσο με την Ουκρανία καθαυτή, όσο με την προσπάθεια περιορισμού της ρωσικής επιρροής στον ευρασιατικό χώρο.
Η Ουκρανία πληρώνει το τίμημα της χρησιμοποίησής της ως «πιόνι» σε έναν γεωπολιτικό σκακιστικό αγώνα που δεν την αφορά ουσιαστικά.
Και αυτό το τίμημα δεν είναι θεωρητικό: εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί, διαλυμένες υποδομές, οικονομική εξάρτηση και μαζική μετανάστευση του πληθυσμού.
O Trump κατανοεί τη Ρωσία — και αυτό είναι το κλειδί
Σε αντίθεση με την πολιτική ελίτ της Ουάσινγκτον, ο Trump ουδέποτε έκρυψε τον θαυμασμό του για τον ρωσικό τρόπο σκέψης: ισχύς, κυριαρχία, εθνικό συμφέρον.
Δεν είναι σύμπτωση πως επί της προεδρίας του δεν σημειώθηκε καμία σοβαρή σύγκρουση μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας.
Αντιθέτως, υπήρξε μια ψυχρή αλλά σταθερή ισορροπία.
Η απόφασή του να συναντηθεί με τον Putin στην Αλάσκα δείχνει ότι είναι διατεθειμένος να αγνοήσει τις «συμβουλές» του διπλωματικού κατεστημένου και να εμπιστευτεί το ένστικτό του.
Δεν τον ενδιαφέρει να «σώσει τη δημοκρατία», αλλά να τερματίσει έναν πόλεμο που δεν έχει στρατηγικό νόημα για τις ΗΠΑ.
Το πλαίσιο συμφωνίας είναι ρεαλιστικό
Οι πληροφορίες για το πιθανό περιεχόμενο της συμφωνίας είναι ενθαρρυντικές: αναγνώριση της ρωσικής κυριαρχίας στις περιοχές του Donbass κατάπαυση του πυρός, σταδιακή άρση των κυρώσεων, και διασφαλίσεις για την εθνική ουδετερότητα της Ουκρανίας.
Είναι μια συμφωνία που ανταποκρίνεται στις ανάγκες και των δύο πλευρών:
• Η Ρωσία διασφαλίζει τα στρατηγικά της συμφέροντα και προστατεύει τους ρωσόφωνους πληθυσμούς.
• Η Ουκρανία τερματίζει την αιμορραγία και διατηρεί την υπόλοιπη εθνική της υπόσταση.
• Οι ΗΠΑ αποσύρονται με «διπλωματικό κέρδος», παρουσιάζοντας τον Trump ως ειρηνοποιό.
• Η Ευρώπη αποφορτίζεται από την ενεργειακή εξάρτηση και την πολεμική πίεση.
Η Δύση οφείλει να κάνει πίσω
Η πολυδιάσπαση της Δύσης είναι πλέον ορατή: η ΕΕ δεν έχει κοινή φωνή, η Ουάσινγκτον παλινδρομεί μεταξύ κυρώσεων και πακέτων βοήθειας, ενώ κράτη όπως η Ουγγαρία και η Σλοβακία ζητούν ήδη ρεαλιστική προσέγγιση.
Είναι καιρός η Δύση να αποδεχθεί ότι δεν μπορεί να υπαγορεύει τις εξελίξεις μονομερώς.
Ο κόσμος του 2025 είναι πολυπολικός.
Η Ρωσία είναι πυρηνική δύναμη με παγκόσμια επιρροή.
Η Κίνα, η Ινδία, το Ιράν, ακόμη και η Τουρκία παίζουν ρόλους που το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ δεν μπορούν πια να αγνοούν.
Η συνάντηση της Αλάσκας είναι, λοιπόν, όχι μόνο ένα βήμα για την ειρήνη στην Ουκρανία, αλλά και μια δοκιμή της ικανότητας της Δύσης να προσαρμοστεί στον νέο παγκόσμιο συσχετισμό ισχύος.
Η αλήθεια βρίσκεται στον ρεαλισμό – Ο Trump έχει αποδεχθεί τον νέο πολυπολικό κόσμο
Η πολεμική προπαγάνδα, οι μονοδιάστατες αφηγήσεις περί «ρωσικής επιθετικότητας», και η ηθική απολυτότητα της Δύσης οδηγούν μόνο σε αδιέξοδα.
Ο Donald Trump, με την αποφασιστικότητά του να συνομιλήσει απευθείας με τον Putin, δείχνει ότι υπάρχει και άλλη οδός: αυτή της ισορροπίας, της αναγνώρισης συμφερόντων και του ρεαλιστικού συμβιβασμού.
Αν η Δύση έχει το θάρρος να αποδεχθεί ότι δεν είναι πια ο παγκόσμιος ρυθμιστής, τότε αυτή η συνάντηση μπορεί να μείνει στην ιστορία όχι ως «αποτυχία» ή «υποχώρηση», αλλά ως το σημείο καμπής προς έναν νέο, πιο πολυπολικό, και εντέλει πιο σταθερό κόσμο.
www.bankingnews.gr
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.
