Ρωσικό εγκώμιο σε ΗΠΑ για τη νέα στρατηγική ασφαλείας – Financial Report
Η Ρωσία υποδέχθηκε με ασυνήθιστα θετικό τρόπο τη νέα Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ που παρουσίασε ο Ντόναλντ Τραμπ, λέγοντας ότι σε μεγάλο βαθμό είναι συμβατή με το δικό της όραμα για τη διεθνή τάξη. Πρόκειται για ένα επίσημο κείμενο 33 σελίδων που καθορίζει τις βασικές προτεραιότητες ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Τέτοια έγγραφα εκδίδονται περιοδικά από κάθε αμερικανική κυβέρνηση και λειτουργούν σαν «οδικός χάρτης» για το πώς βλέπει τον κόσμο και τους συμμάχους της.
Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, δήλωσε ότι οι αλλαγές που βλέπει η Μόσχα στη στρατηγική των ΗΠΑ είναι «σε μεγάλο βαθμό συμβατές» με το δικό της όραμα. Τόνισε ότι πρόκειται για «θετικό βήμα», αλλά πρόσθεσε ότι η ρωσική πλευρά θα συνεχίσει να μελετά το κείμενο πριν καταλήξει σε πιο οριστικά συμπεράσματα. Το γεγονός ότι η Ρωσία παραδοσιακά αντίπαλος της Δύσης, χαιρετίζει ένα κεντρικό στρατηγικό έγγραφο των ΗΠΑ είναι από μόνο του ενδεικτικό της αλλαγής κλίματος και έχει προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη ανησυχία σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Το κείμενο περιγράφει την Ευρώπη ως μια ήπειρο που κινδυνεύει με «πολιτισμική διαγραφή». Υποστηρίζει ότι τα οικονομικά προβλήματα της Ευρώπης δεν είναι τόσο σοβαρά όσο ο κίνδυνος να χάσει την ταυτότητά της λόγω μετανάστευσης, χαμηλών γεννήσεων και, όπως αναφέρεται, περιορισμών στην ελευθερία του λόγου και στην πολιτική αντιπολίτευση.
Παράλληλα, η Ρωσία δεν παρουσιάζεται ως άμεση απειλή για τις ΗΠΑ, αλλά ως δύναμη με την οποία η Ουάσιγκτον πρέπει να αποκαταστήσει τη «στρατηγική σταθερότητα». Σύμφωνα με τη στρατηγική, μια πιο σταθερή σχέση ΗΠΑ–Ρωσίας θα μπορούσε να βοηθήσει και τις ευρωπαϊκές οικονομίες.
Αυτή η πιο «μαλακή» γλώσσα απέναντι στη Μόσχα ανησυχεί πολλούς αξιωματούχους της ΕΕ, που φοβούνται ότι μπορεί να αποδυναμώσει τη δυτική πίεση προς τη Ρωσία για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία.
Το έγγραφο κατηγορεί την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι υπονομεύει την πολιτική ελευθερία και την εθνική κυριαρχία, προωθεί μεταναστευτικές πολιτικές που «μεταμορφώνουν» την ήπειρο και δημιουργούν εντάσεις, λογοκρίνει την ελευθερία του λόγου και περιορίζει την αντιπολίτευση, αντιμετωπίζει πτώση γεννήσεων και απώλεια εθνικών ταυτοτήτων.
Η στρατηγική προβλέπει ότι, αν συνεχιστούν οι σημερινές τάσεις, η Ευρώπη «δεν θα αναγνωρίζεται σε 20 χρόνια ή και νωρίτερα» και εκφράζει αμφιβολίες για το αν ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες θα έχουν αρκετά ισχυρές οικονομίες και στρατούς ώστε να παραμείνουν αξιόπιστοι σύμμαχοι των ΗΠΑ.
Ταυτόχρονα, το κείμενο επαινεί τα «πατριωτικά ευρωπαϊκά κόμματα» και θεωρεί ότι η άνοδος αυτών των δυνάμεων είναι «αιτία μεγάλης αισιοδοξίας», καλεί τις ΗΠΑ να «καλλιεργήσουν αντίσταση» μέσα στα ευρωπαϊκά κράτη απέναντι στην «τρέχουσα πορεία» της Ευρώπης, ζητά «αποκατάσταση της δυτικής ταυτότητας» και δηλώνει ότι οι ΗΠΑ ενθαρρύνουν τους πολιτικούς τους συμμάχους στην Ευρώπη να προωθήσουν μια «αναβίωση του πνεύματος» στην ήπειρο.
Πολλοί αναλυτές σημειώνουν ότι η γλώσσα αυτή θυμίζει έντονα αφηγήματα της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς και θεωρίες όπως η λεγόμενη «μεγάλη αντικατάσταση», σύμφωνα με την οποία η Ευρώπη δήθεν κινδυνεύει να χάσει την ταυτότητά της λόγω μετανάστευσης, μια θέση που έχει χαρακτηριστεί συνωμοσιολογική από πλήθος ερευνητών και οργανισμών.
Το κείμενο δεν κατονομάζει συγκεκριμένα κόμματα, αλλά αναφέρεται θετικά σε «πατριωτικές» δυνάμεις. Δημοσιεύματα επισημαίνουν ότι η στρατηγική ευθυγραμμίζεται πολιτικά με ακροδεξιά και εθνικιστικά κόμματα σε διάφορες χώρες, όπως το AfD στη Γερμανία, το οποίο ήδη παρακολουθείται από τις γερμανικές υπηρεσίες πληροφοριών ως ακροδεξιά οργάνωση.
Αυτό ενισχύει τον φόβο πολλών κυβερνήσεων ότι οι ΗΠΑ, αντί να στηρίζουν την ενότητα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, θα επιχειρήσουν να επηρεάσουν άμεσα την εσωτερική πολιτική σκηνή των ευρωπαϊκών κρατών.
Άλλες προτεραιότητες της αμερικανικής στρατηγικής
Πέρα από την Ευρώπη, η στρατηγική επαναλαμβάνει το δόγμα «Πρώτα η Αμερική» και προβλέπει:
– στοχευμένες επιχειρήσεις κατά πλοίων που φέρεται να διακινούν ναρκωτικά στην Καραϊβική και στον ανατολικό Ειρηνικό,
– πιθανή κλιμάκωση της πίεσης ακόμη και στρατιωτικής προς τη Βενεζουέλα,
– αυξημένες αμυντικές δαπάνες και μεγαλύτερη ανάληψη ευθύνης από συμμάχους στην Ασία, όπως η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Αυστραλία και η Ταϊβάν, με στόχο κυρίως την αποτροπή της Κίνας, ειδικά σε σχέση με την Ταϊβάν,
– λιγότερη έμφαση στη Μέση Ανατολή, καθώς οι ΗΠΑ θεωρούν ότι πλέον δεν εξαρτώνται τόσο από την ενέργεια της περιοχής.
Η εσωτερική αντίδραση στις ΗΠΑ
Στο εσωτερικό των ΗΠΑ, βουλευτές των Δημοκρατικών προειδοποιούν ότι η νέα στρατηγική μπορεί να βλάψει σοβαρά τις σχέσεις της χώρας με τους παραδοσιακούς της συμμάχους. Ο βουλευτής Τζέισον Κρόου χαρακτήρισε το κείμενο «καταστροφικό για την εικόνα της Αμερικής στον κόσμο», ενώ ο Γκρέγκορι Μικς τόνισε ότι η στρατηγική απορρίπτει δεκαετίες αμερικανικής ηγεσίας βασισμένης σε αξίες, όπως η υπεράσπιση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Πολλοί αναλυτές στις ΗΠΑ βλέπουν στη στρατηγική μια στροφή προς έναν πιο απομονωτικό και ιδεολογικά «σκληρό» ρόλο της Αμερικής, με λιγότερη έμφαση σε πολυμερείς θεσμούς και περισσότερη σε διμερείς συμφωνίες και στην ενίσχυση πολιτικών συμμάχων που μοιράζονται την ίδια εθνικιστική ατζέντα.
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.




