Στη δίνη των προκλήσεων το 2026: Η Ευρώπη μπροστά σε γεωπολιτικά και εσωτερικά διλήμματα

Στρασβούργο/ Κρίσιμη η συνεδρίαση: Η μελλοντική ομάδα της φον ντερ Λάιεν και η ομιλία Όρμπαν



Το 2026 αναδεικνύεται σε έτος κρίσιμων αποφάσεων για την Ευρώπη, η οποία καλείται να ισορροπήσει ανάμεσα στις αυξανόμενες γεωπολιτικές πιέσεις και τις εσωτερικές της αντιφάσεις, σε μια περίοδο όπου δοκιμάζονται τόσο η συνοχή όσο και η στρατηγική της κατεύθυνση

Αντιμέτωπη με ένα πυκνό πλέγμα προκλήσεων που αφορούν ταυτόχρονα την οικονομία, την κοινωνική συνοχή, τη γεωπολιτική της θέση και τη θεσμική της λειτουργία, η Ενωμένη Ευρώπη εισέρχεται στη νέα χρονιά με αμφιβολίες αλλά και αποφασιστικότητα. Η εικόνα της «σταθερής δύναμης» που χαρακτήριζε την ΕΕ σε προηγούμενες φάσεις έχει αντικατασταθεί από μια πιο σύνθετη πραγματικότητα, όπου η ανάγκη για συναινέσεις συνυπάρχει με εντεινόμενες αποκλίσεις μεταξύ των 27 κρατών-μελών.

Οικονομία και δημοσιονομική πειθαρχία

Στο οικονομικό πεδίο, η μεγαλύτερη πρόκληση αφορά στη μετάβαση από την περίοδο των έκτακτων εργαλείων στήριξης σε ένα νέο, πιο αυστηρό πλαίσιο δημοσιονομικής πειθαρχίας. Η σταδιακή ολοκλήρωση του Ταμείου Ανάκαμψης και η επαναφορά των ευρωπαϊκών κανόνων για τα ελλείμματα και το χρέος δημιουργούν εύλογες ανησυχίες, ιδιαίτερα για τις χώρες του Νότου.

Το ερώτημα δεν είναι μόνο αν οι οικονομίες θα αντέξουν, αλλά και αν η Ένωση θα μπορέσει να διατηρήσει έναν στοιχειώδη βαθμό σύγκλισης, χωρίς να αναζωπυρώσει κοινωνικές ανισότητες και πολιτικές εντάσεις.

Ακρίβεια και κοινωνική συνοχή

Παράλληλα, το ζήτημα της ακρίβειας και του κόστους ζωής παραμένει κεντρικό για εκατομμύρια Ευρωπαίους πολίτες. Παρά τη σχετική αποκλιμάκωση του πληθωρισμού, η καθημερινότητα παραμένει πιεσμένη, κυρίως για τα μεσαία και χαμηλότερα εισοδήματα.

Η ΕΕ καλείται να συνδυάσει τη δημοσιονομική υπευθυνότητα με πολιτικές που προστατεύουν την κοινωνική συνοχή. Πρόκειται για ένα στοίχημα που παραμένει ανοιχτό, χωρίς εύκολες απαντήσεις.

Γεωπολιτική αστάθεια και στρατηγική αυτονομία

Στο γεωπολιτικό πεδίο, η Ευρώπη κινείται σε περιβάλλον αυξημένης αστάθειας. Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζει να επηρεάζει την ενεργειακή ασφάλεια, την άμυνα και τη στρατηγική αυτονομία της Ένωσης.

Ταυτόχρονα, οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και οι εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο υπενθυμίζουν ότι η Ευρώπη δεν μπορεί πλέον να βασίζεται αποκλειστικά σε τρίτους για την προάσπιση των συμφερόντων της. Η συζήτηση για κοινή ευρωπαϊκή άμυνα και ενίσχυση της στρατηγικής αυτονομίας επανέρχεται, αλλά συχνά σκοντάφτει στις διαφορετικές εθνικές προτεραιότητες.

Μεταναστευτικό και πολιτική συνοχή

Ιδιαίτερη σημασία αποκτά και το μεταναστευτικό ζήτημα. Παρά τις προσπάθειες για ένα νέο ευρωπαϊκό πλαίσιο, οι αποκλίσεις μεταξύ κρατών-μελών παραμένουν μεγάλες και, προς το παρόν, αγεφύρωτες. Χώρες πρώτης υποδοχής σηκώνουν δυσανάλογο βάρος, ενώ άλλες επιλέγουν πολιτικές περιορισμού και αποστασιοποίησης.

Το μεταναστευτικό δεν αποτελεί μόνο διαχειριστικό πρόβλημα, αλλά και πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης που ενισχύει ακραίες και ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις, καθώς δοκιμάζει την έννοια της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.

Το πολιτικό και θεσμικό δίλημμα

Εδώ εντοπίζεται μια από τις πιο κρίσιμες προκλήσεις για την Ευρωπαϊκή Ένωση: η πολιτική συνοχή. Σε πολλές χώρες ενισχύονται δυνάμεις που αμφισβητούν ευθέως τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό ή προκρίνουν επιστροφή σε περισσότερο εθνικές πολιτικές.

Η Ένωση καλείται να αποδείξει ότι μπορεί να προσφέρει απτές λύσεις, και όχι μόνο κανονιστικά πλαίσια, αν θέλει να ανακόψει αυτή τη δυναμική.

Περισσότερη Ευρώπη ή εθνική αυτονομία;

Τέλος, στο θεσμικό επίπεδο, η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά στο ερώτημα της εμβάθυνσης ή της στασιμότητας. Οι συζητήσεις για αλλαγές στη λήψη αποφάσεων, τον ρόλο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τη δυνατότητα διεύρυνσης προς τα Δυτικά Βαλκάνια και την Ουκρανία επαναφέρουν το βασικό δίλημμα: περισσότερη Ευρώπη ή περισσότερη εθνική αυτονομία;

Η απάντηση δεν είναι αυτονόητη και θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τη μορφή της Ένωσης τα επόμενα χρόνια.

Συνολικά, η Ευρωπαϊκή Ένωση εισέρχεται σε μια περίοδο όπου οι εύκολες λύσεις έχουν εξαντληθεί. Η πρόκληση δεν είναι μόνο να διαχειριστεί τις κρίσεις, αλλά και να πείσει τους πολίτες της ότι εξακολουθεί να αποτελεί χώρο ασφάλειας, προοπτικής και κοινωνικής προστασίας.

Η επιτυχία θα εξαρτηθεί από τη βούληση και την ικανότητα των κρατών-μελών να υπερβούν τις επιμέρους αντιφάσεις και να επαναπροσδιορίσουν το ευρωπαϊκό εγχείρημα με όρους ουσίας, και όχι μόνο εφήμερης διαχείρισης.

Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.‌‌

Ροή Ειδήσεων