Στον έλεγχο της Ρωσίας το νοτιοδυτικό Ντονέτσκ
Οι ρωσικές δυνάμεις πέτυχαν νέα προέλαση στο ανατολικό μέτωπο. Το υπουργείο Αμυνας της χώρας γνωστοποίησε ότι μονάδες του κινήθηκαν βαθύτερα στις εχθρικές άμυνες, καταλαμβάνοντας τον οικισμό Νοβοσιόλοβκα στην περιοχή Ντνεπροπετρόβσκ και πλέον έχουν τον έλεγχο ολόκληρου του νοτιοδυτικού Ντονέτσκ. Ετσι, ανοίγει ο δρόμος ώστε να προχωρήσουν σε νέα ουκρανική περιφέρεια στην περιοχή του Ντνιεπροπετρόφσκ.
Τα προβλήματα για τον ουκρανικό στρατό συσσωρεύονται με βασικό όλων την έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού. Όπως γράφει ουκρανικό μέσο το πιο έντονο πρόβλημα εντοπίζεται στις τάξεις του πεζικού.
Η αποτυχία στελέχωσης των ουκρανικών ταξιαρχιών με ικανούς και πρόθυμους στρατιώτες, και οι ολοένα χειρότερες συνθήκες στο μέτωπο — ενισχύουν ο ένας τον άλλο, δημιουργώντας όχι μόνο τεράστια κενά στην ουκρανική άμυνα, αλλά και την ανάγκη επαναπροσδιορισμού του τρόπου διεξαγωγής του πολέμου στο σύνολό του.
Σε μια σειρά συνεντεύξεων, η Kyiv Independent μίλησε με στρατιώτες, μερικοί εκ των οποίων ζήτησαν να παραμείνουν ανώνυμοι.
Η κρίση σε ανθρώπινο δυναμικό δεν μπορεί να αποδοθεί μόνο σε ένα πρόβλημα· εκδηλώνεται ως μια «εξίσωση» που ξεκινά από την επιστράτευση στις πόλεις και τα χωριά της Ουκρανίας, περνάει από την εκπαίδευση, την αναδιοργάνωση και την ένταξη των ανδρών στις ένοπλες δυνάμεις, και καταλήγει σε ένα ολοένα και πιο θανατηφόρο πεδίο μάχης.
Επιδεινώνοντας περαιτέρω την κατάσταση, ο υπερβολικά καταπονημένος ουκρανικός στρατός έχει ελάχιστες δυνατότητες να αποσύρει ολόκληρες ταξιαρχίες από τη γραμμή του μετώπου για ανάπαυση, καθώς δεν υπάρχουν άλλες που να τις αντικαταστήσουν.
Τελικά, το πεζικό της Ουκρανίας αποτελείται κυρίως από άνδρες που έχουν στρατολογηθεί με το ζόρι, πολλοί εκ των οποίων είναι στα 40 και στα 50 τους, λιγότερο ικανοί να αντέξουν το βάρος του πολέμου χαρακωμάτων.
«Τώρα, το 2025, πολλοί από αυτούς που καταφθάνουν είναι αυτό που λέμε ‘bus-ified’ (αρπαγμένοι με τη βία από τα λεωφορεία των στρατολογικών κέντρων) — δεν έχουν θέληση να πολεμήσουν, δεν έχουν σκοπό», υποστηρίζει κάποιος.
Σύμφωνα με στοιχεία της Γενικής Εισαγγελίας της Ουκρανίας που εξασφάλισε η Ukrainska Pravda, πάνω από 110.000 περιπτώσεις λιποταξίας καταγράφηκαν μόνο στους πρώτους επτά μήνες του 2025, πάνω από το μισό του συνόλου των 202.997 υποθέσεων που έχουν ανοιχτεί από την έναρξη της ρωσικής εισβολής.
Όλοι αυτοί οι παράγοντες οδηγούν στο να μάχονται οι ταξιαρχίες και τα τάγματα της Ουκρανίας συχνά εξαντλημένα, με ελάχιστους διαθέσιμους πεζικάριους.
Αρκετοί διοικητές ταγμάτων που μίλησαν στην Kyiv Independent ανέφεραν ότι έχουν λιγότερους από 10 πραγματικά μάχιμους πεζικάριους σε ολόκληρο το τάγμα τους, μερικές φορές μάλιστα και κανέναν.
«Αυτή τη στιγμή, λαμβάνω τις ίδιες διαταγές που έπαιρνα και το 2022, με μία μόνο διαφορά: δεν έχω πεζικό», είπε κάποιος. «Στη θέση του πεζικού, έχω οδηγούς, πυροβολητές και μάγειρες».
Ο συνδυασμός της οξείας έλλειψης πεζικού και της ολοένα αυξανόμενης παρουσίας ρωσικών drones στον ουρανό έχει αλλάξει δραματικά την τακτική εικόνα των μαχών τον τελευταίο χρόνο.
Διάτρητες με μεγάλα κενά, οι αμυντικές γραμμές της Ουκρανίας δύσκολα μπορούν να χαρακτηριστούν «γραμμές», θυμίζοντας περισσότερο μια αλυσίδα από σποραδικές τρύπες στο έδαφος. Σύμφωνα με τους διοικητές που μίλησαν, είναι συνηθισμένο μόλις καμιά δωδεκαριά ή και λιγότεροι πεζικάριοι να καλύπτουν ένα ολόκληρο χιλιόμετρο μετώπου.
Μεμονωμένες θέσεις επανδρώνονται συνήθως από δύο ή τρία άτομα, αφήνοντας εκατοντάδες μέτρα κενού ανάμεσα σε δύο γειτονικές θέσεις. Η ικανότητα της Ρωσίας να εκμεταλλεύεται αυτά τα κενά με μικρές, καλά εκπαιδευμένες ομάδες διείσδυσης θεωρείται ένας από τους βασικούς λόγους των ρωσικών εδαφικών κερδών το 2025.
Παρόλο που το πεδίο μάχης είναι εξίσου θανατηφόρο και για τη Ρωσία, η Μόσχα διαθέτει φαινομενικά ατελείωτη δεξαμενή «μιας χρήσης» συμβασιούχων στρατιωτών, κάτι που της δίνει πλεονέκτημα στις επιθετικές επιχειρήσεις. «Ο εχθρός δεν μετρά τις απώλειές του, και γι’ αυτό πετυχαίνει», είπε ο Σερχίι Σατάλοφ, διοικητής της 37ης Ταξιαρχίας Πεζοναυτών, που υπηρετεί ο Ταράς.
Όταν ρωτήθηκαν πώς μπορεί να βελτιωθεί η κρίση του πεζικού στο πεδίο, οι διοικητές τόνισαν την ανάγκη για βασικά πράγματα: σωστά οργανωμένα logistics, καλά προετοιμασμένες θέσεις και κατάλληλη εκπαίδευση στο πεδίο.
Ιδιαίτερα κρίσιμος θεωρείται ο ρόλος των drones, τόσο για τη συνεχή παρακολούθηση γύρω από τη γραμμή μηδέν όσο και για την εξουδετέρωση των ρωσικών ομάδων επίθεσης από απόσταση, πριν καν πλησιάσουν τις ουκρανικές θέσεις.
Πέρα όμως από τα άμεσα ζητήματα, πολλοί διοικητές έδειξαν τις συστημικές αδυναμίες στην κουλτούρα της ανώτατης στρατιωτικής διοίκησης, οι οποίες επιδεινώνουν άσκοπα την κρίση πεζικού.
Συγκεκριμένα, αναφέρονται στην τεκμηριωμένη απροθυμία του Γενικού Επιτελείου να εγκρίνει υποχώρηση από οποιαδήποτε θέση, διατάσσοντας τους διοικητές να κρατούν την άμυνα και τις πιο δυσμενείς τοποθεσίες με κάθε κόστος.
«Το πρώτο που συμβαίνει μετά από μια υποχώρηση δεν είναι η ανασυγκρότηση ή ο σχεδιασμός καλύτερης άμυνας», σημείωσε κάποιος. «Είναι αμέσως: ανακατάληψη, ανακατάληψη, ανακατάληψη, ξανά και ξανά».
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.
