Τραμπ vs Πούτιν: Ρητορική σύγκρουσης ή προοίμιο στρατηγικής αλλαγής; - FinanceNews.gr

Αρχική » Ροή Ειδήσεων » Τραμπ vs Πούτιν: Ρητορική σύγκρουσης ή προοίμιο στρατηγικής αλλαγής; – FinanceNews.gr

Τραμπ vs Πούτιν: Ρητορική σύγκρουσης ή προοίμιο στρατηγικής αλλαγής; – FinanceNews.gr

Με φόντο τις ρωσικές επιθέσεις και τις αποτυχημένες ειρηνευτικές συνομιλίες, ο Τραμπ αναθεωρεί τη στάση του απέναντι στη Μόσχα – όχι από ιδεολογική μεταστροφή, αλλά από σύγκρουση συμφερόντων.

Ο Αμερικανός πρόεδρος μεταβάλλει δραστικά τη στάση του απέναντι στη Μόσχα, εξαγγέλλοντας αποστολές αεράμυνας και δασμούς 100% στο ρωσικό πετρέλαιο, την ώρα που η στρατηγική του για την Ουκρανία συγκρούεται με τα συμφέροντα του Κρεμλίνου. Ο Τραμπ εγκαταλείπει τη μετριοπάθεια έναντι της Ρωσίας και δηλώνει αποφασισμένος να ενισχύσει το Κίεβο, αλλά η νέα στρατηγική του δοκιμάζεται από την αγορά, την Κίνα και τις εσωκομματικές ισορροπίες.

Τραμπ προειδοποιεί Πούτιν και «παγώνει» Ζελένσκι: «Όχι πλήγματα στη Μόσχα»

Ήταν 14 Ιουλίου, όταν ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ, ανακοίνωσε μια ριζική μεταβολή στην πολιτική του έναντι του πολέμου της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας. Δήλωσε πως θα αποστείλει στην Ουκρανία σημαντικό αριθμό επιπλέον μονάδων αεράμυνας, την ώρα που ουκρανικές πόλεις πλήττονται κατά μέσο όρο από περισσότερες από 100 ρωσικές επιθέσεις με drones και πυραύλους ημερησίως. Διαρροές από τον Λευκό Οίκο υποστηρίζουν ότι, σε προηγούμενη τηλεφωνική επικοινωνία, ο Τραμπ ρώτησε τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι ποια επιθετικά όπλα θα χρειαζόταν το Κίεβο για να πλήξει άμεσα τη Μόσχα.

Προχώρησε επίσης στην πιο σαφή απειλή κυρώσεων μέχρι σήμερα, προτείνοντας επιβολή «δευτερευόντων δασμών» 100% σε τρίτες χώρες που αγοράζουν ρωσικό πετρέλαιο, εάν το Κρεμλίνο δεν αποδεχτεί κατάπαυση πυρός εντός 50 ημερών – δηλαδή έως τις 3 Σεπτεμβρίου. Ωστόσο, η επιθετική ρητορική του Τραμπ δεν έχει μεταβάλει τις εξελίξεις στο πεδίο. Ρώσοι αξιωματούχοι περιγέλασαν τα σενάρια περί χτυπήματος στη Μόσχα, ενώ η υλοποίηση των υποσχεθέντων αποστολών αεράμυνας – ακόμη και στους όγκους που επικαλείται ο Τραμπ – αναμένεται να διαρκέσει μήνες.

Η απειλή κυρώσεων δεν έχει μέχρι στιγμής επηρεάσει τις αγορές, παρότι ένα τέτοιο μέτρο θα συνιστούσε προσπάθεια αποκλεισμού του τρίτου μεγαλύτερου παραγωγού πετρελαίου στον κόσμο.

Η στροφή του Τραμπ απέναντι στη Ρωσία δεν προκαλεί έκπληξη. Παρά τη γνωστή προσωπική του συμπάθεια προς τον Βλαντίμιρ Πούτιν, οι στρατηγικές τους επιδιώξεις συγκρούονται. Ο Τραμπ επιδιώκει την αύξηση των εξαγωγών αμερικανικού LNG. Ο Πούτιν προσπαθεί να διασώσει τις εξαγωγές ρωσικού αερίου, έχοντας απολέσει την ευρωπαϊκή αγορά. Ο Τραμπ αναγνωρίζει τη σημασία των θαλάσσιων διαδρομών στην Αρκτική· για τη Μόσχα, η ίδια περιοχή είναι κρίσιμη για τη στήριξη από το Πεκίνο. Ο Πούτιν στοχεύει στην εκμετάλλευση των ορυκτών πόρων της Ουκρανίας· ο Τραμπ ενδιαφέρεται να διασφαλίσει παρόμοια πρόσβαση για λογαριασμό των ΗΠΑ.

Αφού απέτυχε να τηρήσει την προεκλογική υπόσχεση περί άμεσης επίλυσης της σύγκρουσης – κάτι που πλέον παραδέχεται ως υπερβολικό – ο Τραμπ φαίνεται να έχει μετριάσει την εχθρότητα απέναντι στον Ζελένσκι, η οποία είχε τις ρίζες της στο πρώτο σκάνδαλο παραπομπής του. Το Κίεβο συμφώνησε σε στρατηγική συνεργασία με την Ουάσινγκτον στον τομέα των φυσικών πόρων, γεγονός που φαίνεται να έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αναθεώρηση της στάσης του Τραμπ.

Ο Αμερικανός πρόεδρος φαίνεται πλέον να αντιλαμβάνεται ότι ο Πούτιν δεν διαπραγματεύεται με ειλικρίνεια. Οι ειρηνευτικές συνομιλίες του Μαΐου και Ιουνίου απέτυχαν, καθώς οι δύο πλευρές συμμετείχαν περισσότερο για να κερδίσουν την εύνοια της Ουάσινγκτον. Κατά τη διάρκειά τους, ο Πούτιν κλιμάκωσε τις απαιτήσεις του, επιμένοντας όχι μόνο στη διατήρηση όλων των κατεχόμενων νότιων και ανατολικών ουκρανικών εδαφών – τα οποία δεν έχει πλήρως καταλάβει – αλλά προσθέτοντας και αξίωση για «ζώνη ασφαλείας» στη βόρεια Ουκρανία.

Η μετατόπιση της πολιτικής του Τραμπ έχει μέχρι στιγμής περιορισμένο αντίκτυπο για δύο λόγους: Πρώτον, η απειλή δασμών στο ρωσικό πετρέλαιο δεν θεωρείται αξιόπιστη. Ο Τραμπ έχει κατά το παρελθόν εκφράσει ανησυχία για υψηλές τιμές ενέργειας και μετά τις ιρανικές επιθέσεις του Ιουνίου είχε κατακρίνει την άνοδο των τιμών του πετρελαίου.

Δεύτερον, το μοντέλο των δευτερευόντων κυρώσεων έχει αποδειχθεί ασταθές. Παρόμοια τακτική εφαρμόστηκε τον Μάρτιο κατά της Βενεζουέλας, μειώνοντας προσωρινά τις εξαγωγές της, αλλά η Κίνα κάλυψε το κενό, ενισχύοντας τις εισαγωγές. Εν μέσω ήδη εντεινόμενου εμπορικού πολέμου ΗΠΑ–Κίνας, είναι απίθανο το Πεκίνο – ο μεγαλύτερος εισαγωγέας ρωσικού πετρελαίου – να υποκύψει στις απειλές Τραμπ.

Ταυτόχρονα, η πολιτική του αναμονής φαίνεται να καθυστερεί την έγκριση νέου νομοσχεδίου της Γερουσίας για την επιβολή επιπρόσθετων κυρώσεων κατά της Ρωσίας, παρά το γεγονός ότι 83 από τους 100 βουλευτές το έχουν συνυπογράψει. Η ηγεσία των Ρεπουμπλικανών παραμένει επιφυλακτική στο να έρθει σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον Τραμπ, ο οποίος απαιτεί σχεδόν απόλυτη πειθαρχία στη χάραξη πολιτικής.

Παρά τις αντιφάσεις και τους περιορισμούς, ο Τραμπ πέτυχε μια κρίσιμη διπλωματική νίκη: έπεισε την Ευρώπη να αναγνωρίσει δημόσια το οικονομικό κόστος της στήριξης προς την Ουκρανία. Ένα κόστος που, αθροιστικά, ξεπερνούσε ήδη αυτό των ΗΠΑ, πριν καν ο Τραμπ αναλάβει για δεύτερη φορά την εξουσία – παρά τις αντίθετες δηλώσεις του.

Ωστόσο, είναι ο αμερικανικός εξοπλισμός και η τεχνολογία που συνεχίζουν να καθορίζουν την επιχειρησιακή ικανότητα της Ουκρανίας να αμυνθεί ή να αντεπιτεθεί. Και η παράδοση νέων οπλικών συστημάτων, όπως και η εκπαίδευση των ουκρανικών δυνάμεων, παραμένουν διαδικασίες χρονοβόρες.

Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.‌‌