«Quiet cracking»: Από τη σιωπηλή παραίτηση στην σιωπηρή εξουθένωση οι εργαζόμενοι

«Quiet cracking»: Από τη σιωπηλή παραίτηση στην σιωπηρή εξουθένωση οι εργαζόμενοι



Η σιωπηλή παραίτηση ήταν ο όρος που χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει τα προβλήματα στον χώρο εργασίας τα τελευταία χρόνια. Ο όρος αφορά την κατάσταση ενός εργαζόμενου ο οποίος εκτελεί τα απολύτως απαραίτητα στην εργασία του, καταβάλλοντας την ελάχιστη προσπάθεια.

Σήμερα όμως είναι σχεδόν ξεπερασμένος, όπως και το πρόβλημα που αναδείκνυε καθώς παρατηρείται μία νέα κατάσταση που χρήζει προσοχής. Αυτή την κατάσταση που ο Φρανκ Τζιαμπιέτρο της EY Americas ονομάζει «quiet cracking».

Τι είναι το «quiet cracking»

Το «quiet cracking» είναι όταν οι εργαζόμενοι «εμφανίζονται στο γραφείο και κάνουν τη δουλειά τους, αλλά αγωνίζονται σιωπηλά για να την κάνουν», όπως το έθεσε ο Giampietro σε πρόσφατη συνέντευξή του στο Business Insider.

«Αυτό που έχουμε δει στην αγορά πιο πρόσφατα είναι ότι πολλοί άνθρωποι παραμένουν με τους τρέχοντες εργοδότες τους, αλλά στην πραγματικότητα δεν ευδοκιμούν στην εργασία τους», είπε.

Αυτό οφείλεται στις συνθήκες που επικρατούν στην αγορά εργασίας σήμερα, στην οποία πολλοί εργαζόμενοι αποφεύγουν να εγκαταλείψουν τις δουλειές τους, ακόμη και αν είναι δυσαρεστημένοι με την εργασία τους, λόγω της οικονομικής αβεβαιότητας.

«Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται πραγματικά εγκλωβισμένοι εκεί που βρίσκονται, και αυτό δεν σημαίνει ότι επιλέγουν να συνεχίσουν να είναι εκεί, αλλά ότι δεν έχουν άλλες καλύτερες επιλογές», εξήγησε ο Τζιαμπιέτρο.

Το αποτέλεσμα είναι η υψηλή αποξένωση από το αντικείμενό τους και η έντονη δυσαρέσκεια των εργαζομένων, τα οποία μπορούν να πλήξουν το ηθικό και την παραγωγικότητα και να οδηγήσουν στην εξουθένωση.

Αξίζει να σημειωθεί σε αυτό το σημείο ότι παγκοσμίως η αφοσίωση των εργαζομένων μειώθηκε από 23% σε 21% πέρυσι, σύμφωνα με έκθεση της Gallup του Απριλίου. Η έκθεση εκτιμά ότι αυτή η υποχώρηση κόστισε στην παγκόσμια οικονομία περίπου 438 δισ. δολάρια λόγω της χαμένης παραγωγικότητας. Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που η μέτρηση κατέγραψε μείωση μέσα στα τελευταία 12 χρόνια. Η προηγούμενη φορά ήταν το 2020.

Κοιτώντας το περιβάλλον στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι δύσκολο να βρούμε τι έχει προκαλέσει αυτό το αποτέλεσμα. Προαγωγές δίνονται όλο και πιο δύσκολα. Οι εταιρείες εστιάζουν υπερβολικά στην αξιολόγηση της απόδοσης των εργαζομένων και κάνουν πιο δύσκολη την ζωή των υπαλλήλων αναθεωρώντας τις ελευθερίες σχετικά με την τηλεργασία που παραχώρησαν στην διάρκεια της πανδημίας. Παράλληλα, προχωρούν σε πλήθος απολύσεων. Αυτό το εργασιακό περιβάλλον έρχεται να προστεθεί στην αβεβαιότητα που χαρακτηρίζει γενικότερα την οικονομία που τελικά καταλήγει σε μία φοβία για τον εργαζόμενο να επιχειρήσει να αλλάξει δουλειά στην παρούσα φάση.

Με άλλα λόγια, υπάρχει «μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων που λένε ότι είναι αγχωμένοι τον περισσότερο καιρό και πολλοί από τους οποίους πιθανότατα είτε υποφέρουν από επαγγελματική εξουθένωση είτε βρίσκονται κοντά σε αυτήν», σύμφωνα με τον Τζιαμπιέτρο.

Προειδοποιητικά σημάδια

Τα σημάδια του «quiet cracking» μπορεί να μοιάζουν με τις ενδείξεις επαγγελματικής εξουθένωσης, αν και δεν σημαίνει ότι χρειάζεται απαραίτητα να είναι τόσο ακραία.

Μπορεί να είναι σωματικές εκδηλώσεις, όπως όταν ένας εργαζόμενος είναι άρρωστος, κουρασμένος ή έχει πονοκεφάλους πιο συχνά από το συνηθισμένο. Τα σημάδια που σχετίζονται με την απόδοση μπορεί να είναι λιγότερο εμφανή.

«Μπορεί να έχετε έναν απίστευτο επαγγελματία που δεν αποδίδει με τον ίδιο τρόπο που έχετε συνηθίσει να τον βλέπετε να αποδίδει», ανέφερε ο Τζιαμπιέτρο. Ή ίσως ένας συνάδελφος που συνήθως είναι αισιόδοξος και χαρούμενος να είναι πλέον αισθητά λιγότερο.

Καταλήγει στο να «αναζητάς αλλαγές σε αυτό που θα έβλεπες ως ένα τυπικό πρότυπο συμπεριφοράς για τα άτομα στην ομάδα σου», είπε. Εάν παρατηρήσετε τέτοιες αλλαγές, μην υποθέτετε αυτόματα ότι πρόκειται για πρόβλημα απόδοσης, προειδοποίησε επίσης.

Αντίθετα, για τον ίδιο είναι καλύτερο να ανοίξει μια συζήτηση με τον εργαζόμενο για να διερευνηθούν τρόποι αντιμετώπισης της κατάστασης.  Μπορεί να είναι τόσο απλό όσο το «Γεια, έχω παρατηρήσει μια αλλαγή στη συμπεριφορά σου. Μπορούμε να το συζητήσουμε; Θέλω απλώς να βεβαιωθώ ότι είσαι καλά», είπε ο Τζιαμπιέτρο.

Το σημαντικό είναι να αναγνωρίσουμε ότι αυτή είναι μια δύσκολη περίοδος για τους εργαζόμενους, καθώς η εστίαση στην ευημερία που κορυφώθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας έχει πλέον εκλείψει με τις μεταβαλλόμενες προτεραιότητες των επιχειρήσεων. Αυτό σημαίνει ότι πολλοί εργαζόμενοι λαμβάνουν λιγότερη υποστήριξη την ίδια στιγμή που δυσκολεύονται περισσότερο στην εργασία τους.

«Υπήρξε μεγάλη έμφαση και προσοχή στην ευημερία μετά την πανδημία, ειδικά με τον υψηλό κύκλο εργασιών στους περισσότερους οργανισμούς, αλλά καθώς ο κύκλος εργασιών έχει σταθεροποιηθεί, έχει δοθεί έμφαση στο κόστος», εξήγησε ο Τζιαμπιέτρο. Έτσι «η ευημερία των εργαζομένων μπορεί να μην λαμβάνει την προσοχή που της αξίζει στους περισσότερους οργανισμούς».

Διαβάστε ακόμα:

→ Ο «θάνατος» του μεγάλου εργοδότη: Η αγορά εργασίας σε μετασχηματισμό

Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.‌‌

Ροή Ειδήσεων