«Zήτω ο Ιωσήφ και το σφυροδρέπανο» – Οι Ρώσοι κομμουνιστές αντεπιτίθενται και «ανασταίνουν» τον άγιο Stalin

«Ζήτω ο Ιωσήφ»: Με σύνθημα την αποκατάσταση του Στάλιν, οι Ρώσοι κομμουνιστές επιστρέφουν δυναμικά στο προσκήνιο, σύμφωνα με άρθρο της Nina L. Khrushcheva, Καθηγήτρια Διεθνών Σχέσεων στο The New School και συγγραφέα, στο Project Syndicate.
Ειδικότερα, όπως επισημαίνει, στο 19ο Συνέδριο Αναφοράς και Εκλογών, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας (KPRF) ακύρωσε τον «εκρηκτικό» λόγο του Nikita Khrushchev το 1956 — την περίφημη «μυστική ομιλία» του, όπου καταδίκασε την προσωπολατρεία του Joseph Stalin.
Σε μία περίοδο που, σύμφωνα με το αφήγημα του KPRF, «ο νατοϊκός μιλιταρισμός αυξάνει την επιθετικότητά του έναντι της Ρωσίας», ο Stalin, ο οποίος είχε εκτελέσει σχεδόν ένα εκατομμύριο δικούς του πολίτες και έστειλε απειράριθμους άλλους στα στρατόπεδα του Γκούλαγκ, θα έπρεπε να θεωρείται πρότυπο, και όχι καταδικαστέος.
Αντιθέτως, η απόφαση του KPRF κατηγορεί τον Khrushchev για «φτηνό λαϊκισμό».
Στην πραγματικότητα, υποστηρίζει το KPRF, ο Khrushchev αντιμετώπισε «αντικειμενική έλλειψη υλικού για την απαξίωση του ονόματος και του έργου του Stalin» και υπάρχει «αξιόπιστη απόδειξη» ότι έγινε «επιλεκτική αντικατάσταση πρωτογενών εγγράφων με ψευδή» στα κρατικά αρχεία.
Πρόκειται για απίστευτους ισχυρισμούς. Η σκληρότητα και η αυθαιρεσία του συστήματος Γκούλαγκ δεν είναι αντικείμενο ιστορικής διαμάχης, σημειώνει η Khrushcheva.
Ήδη μόνο στα δύο πρώτα χρόνια της Μεγάλης Εκκαθάρισης συνελήφθησαν περισσότεροι από 1,5 εκατομμύριο ανθρώπων, ενώ πάνω από 680.000 εκτελέστηκαν.
Επιπλέον, όταν τα αρχεία άνοιξαν στα τέλη της δεκαετίας του 1980, κατά την περίοδο της γκλάσνοστ υπό τη διεύθυνση του Mikhail Gorbachev, επιβεβαιώθηκε ότι υπήρχαν πρωτότυπες καταγραφές ακόμα τρομερότερων εγκλημάτων, τα οποία ο Khrushchev θεωρούσε ότι ήταν καλύτερο να παρακαμφθούν.
Ωστόσο, σύμφωνα με το KPRF, ο Stalin ήταν ένας «Αυστηρός και Δίκαιος ηγέτης», πρότυπο «εντιμότητας», που «έσωσε το λαό μας από την υποδούλωση και τον θάνατο».
Το παράλογο εντείνεται από το γεγονός ότι το KPRF, που ιδρύθηκε το 1993, δεν είναι διάδοχο κόμμα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, το οποίο διαλύθηκε το 1991.
Συνεπώς, δεν έχει καμία εξουσία να ακυρώσει επίσημες ενέργειες του Khrushchev ή άλλου σοβιετικού ηγέτη.
Ένα κορυφαίο μέλος του Κοινοβουλίου το υπενθύμισε αυτό στο KPRF, όχι σε υπεράσπιση του Χρουστσόφ, αλλά για να υπογραμμίσει ότι το κυβερνών κόμμα, United Russia, επιδιώκει κυρίως να ηγηθεί της επανα-λατρείας του Stalin.

Αγιοποίηση

Σύμφωνα με την Khrushcheva, η διαδικασία «καθαγιασμού» της εικόνας του Stalin ξεκίνησε πριν από 25 χρόνια.
Εκπαιδευτικό υλικό, όπως το βιβλίο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης «The Modern History of Russia: 1945–2006», δικαιολόγησαν τη «σκληρή» διακυβέρνηση του Στάλιν ως απαραίτητη για την επιβίωση και ανάπτυξη μιας «αποκλεισμένης» χώρας.
«Η συγκρότηση ενός αυστηρού, στρατιωτικοποιημένου πολιτικού συστήματος» παρουσιαζόταν ως λύση για «εξαιρετικά προβλήματα σε εξαιρετικές περιστάσεις».
Τα σχολικά βιβλία που εκδόθηκαν το 2023 —έναν χρόνο μετά την εισβολή στην Ουκρανία— παίζουν ακόμη πιο βαθιά, παρουσιάζοντας τον Stalin ως σεβάσμια και νικηφόρα μορφή.
(Ένας εκ των συγγραφέων τους, Vladimir Medinsky, ήταν επίσης κύριος εισηγητής στις ειρηνευτικές συνομιλίες για την Ουκρανία.)
Τουλάχιστον 105 από τα 120 μνημεία του Stalin που σήμερα υπάρχουν σε όλη τη Ρωσία ανεγέρθηκαν τα τελευταία χρόνια.
Το πιο πρόσφατο βρίσκεται μέσα στον σταθμό μετρό Taganskaya στη Μόσχα και είναι ένα άσπρο γύψινο αντίγραφο του μαρμάρινου αναγλύφου που είχε αφαιρεθεί το 1966 στο πλαίσιο της αποσταλινοποίησης.
Καθώς η ρωσική ηγεσία χρησιμοποιεί σχολικά βιβλία και αγάλματα για να φρεσκάρει τη συλλογική μνήμη, οι ύπουλες συνέπειες της επανασταλινοποίησης γίνονται ολοένα και πιο εμφανείς.
Ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα είναι η καταστολή κάθε αντίθετης φωνής για τον πόλεμο στην Ουκρανία, και ακόμη μια είναι οι πρόσφατες απώλειες υψηλόβαθμων προσώπων της ρωσικής ελίτ — όπως η αυτοκτονία του υπουργού Μεταφορών και πρώην κυβερνήτη της περιφέρειας Kursk, Roman Starovoyt.
Ο Starovoyt είχε μόλις αποπεμφθεί για αδυναμία αποτροπής εισβολών Ουκρανικών στρατευμάτων πέρσι.
Οι ανώτεροί του αποφάνθηκαν ότι τα σύνορα δεν ήταν επαρκώς φυλαγμένα, κι ο ίδιος ήξερε ότι δεν είχε καμία δυνατότητα υπεράσπισης ή καν παραίτησης.
Στο καθεστώς Stalin, αν η ανώτατη εξουσία σε κρίνει ένοχο, έτσι είσαι — και πρέπει να υποστείς οποιαδήποτε τιμωρία σου επιβάλλεται.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η αυτοκτονία γίνεται πράξη αντίστασης.
Μάλιστα, αρκετοί αξιωματούχοι της εποχής του Stalin επέλεξαν να ακολουθήσουν αυτή την ασίγαστη επιλογή.
Ο Vissarion Lominadze, άλλοτε επικεφαλής του κομμουνιστικού κόμματος της Δημοκρατίας της Γεωργίας, αυτοπυροβολήθηκε το 1935 στο στήθος, για να αποφύγει σύλληψη για «απόκλιση από την γραμμή του Κόμματος».
Όταν ο παλαιός μπολσεβίκος συνδικαλιστής Mikhail Tomsky αυτοκτόνησε το 1936 στην dacha του, άφησε σημείωμα στο οποίο αρνιόταν τη συμμετοχή του σε αντισοβιετική συνωμοσία — ωστόσο καταδικάστηκε ερήμην και στη συνέχεια απαλλάχθηκε.
Η αυτοκτονία του Sergo Ordzhonikidze ήταν διαφορετικός τύπος διαμαρτυρίας.
Το 1937, στο απόγειο της εκκαθάρισης, ο παλαιός μπολσεβίκος και σοβιετικός ηγέτης αυτοκτόνησε σε απόγνωση, έπειτα από τη σκληρή δίωξη του αδερφού του Papulia, ο οποίος συνελήφθη με ασαφείς κατηγορίες ενώ υπηρετούσε ως επικεφαλής στο Transcaucasian Railway.
Τέτοιες αυτοκτονίες υψηλού επιπέδου εξόργισαν τον Stalin, ο οποίος τις θεωρούσε πράξεις δειλίας και χειραγώγησης.
Όσον αφορά τον σεβαστό Ordzhonikidze, ο Stalin δεν ήθελε ούτε να παραδεχτεί την αλήθεια για τον θάνατό του.
Η επίσημη εκδοχή, την οποία ο Khrushchev ανασκεύασε στη «μυστική ομιλία» του, ήταν ότι ο Ordzhonikidze πέθανε από καρδιακή προσβολή.
Ο Putin φέρεται να εξοργίστηκε εξίσου με την τελευταία πράξη ανυπακοής του Starovoyt: φέρεται να διέταξε τους βοηθούς του στο Κρεμλίνο να πάρουν πίσω το στεφάνι που είχαν στείλει στην κηδεία, σύμφωνα με το πρωτόκολλο.
Πολλοί κυβερνητικοί όμως παρευρέθησαν στην τελετή.
Αναρωτιέται κανείς αν αυτό ήταν μια σιωπηρή γραφειοκρατική διαμαρτυρία για τις αδιανόητες απαιτήσεις και αυθαίρετες τιμωρίες που επιβάλλονται σε όσους καλούνται να εφαρμόσουν τις εντολές του Putin, σε καιρούς όπου η παραμικρή υποψία διαφθοράς, ανεπάρκειας ή σύγχυσης μπορεί να θεωρηθεί προδοσία.
Στην εποχή του Stalin υπήρχε μια αστική φήμη: όταν ένα τρένο σταμάτησε επειδή η γραμμή είχε καταστραφεί, εκείνος διέταξε να εκτελεστούν μερικοί από τους ανθρώπους της συνοδείας του ώστε τα σώματά τους να χρησιμεύσουν ως σιδηροτροχιές.
Όπως φαίνεται από τον θάνατο του Starovoyt, οι Ρώσοι αξιωματούχοι δεν είναι πολύ πιο ασφαλείς.

www.bankingnews.gr

Source link

Σχετικά άρθρα:

Δυναμική αντίδραση στις ευρωαγορές μετά από 4ήμερη πτώση Rutte (NATO): Πρετοιμαζόμαστε για σύγκρουση με τη Ρωσία στα επόμενα 3 έως 5 χρόνια Η Ρωσία θα δαπανήσει δισεκατομμύρια ρούβλια για τη μείωση του βάρους των νέων αεροσκαφών Τρεις εναντίον ενός ή… παγκόσμια σύγκρουση – Πέντε μέτωπα που θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν τον μεγάλο πόλεμο