Η βολική ασάφεια των «Προθύμων» για την Oυκρανία
Μπορεί ο Γάλλος πρόεδρος να ανακοίνωσε ότι 26 χώρες δεσμεύονται να αναπτύξουν στρατεύματα στην Ουκρανία, ως δύναμη επιβεβαίωσης, σε έδαφος, αέρα ή θάλασσα από τη στιγμή που θα υπάρξει κατάπαυση πυρός ή ειρήνη, ωστόσο σειρά από ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα.
Το βασικότερο είναι βεβαίως πώς συνδυάζεται όλη αυτή η προεργασία με τη σχεδόν ομόθυμη εκτίμηση ότι ο Πούτιν δεν επιθυμεί ειρήνη και απλώς «παίζει με όλους», όπως σχολίασε ο Ουκρανός ΥΠΕΞ Αντρι Σιμπίχα αναφορικά με την πρόταση του Ρώσου προέδρου για συνάντηση με τον Ουκρανό ομόλογό του στη Μόσχα.
Κάτω από ποια σημαία
Ένα άλλο θέμα που θα πρέπει να αποσαφηνιστεί αφορά την εντολή κάτω από την οποία θα μπορούσε να λειτουργήσει η ξένη δύναμη στην Ουκρανία, αφού η «Συμμαχία των Προθύμων» δεν είναι θεσμικά κατοχυρωμένο όργανο, ασχέτως αν περιλαμβάνει σχεδόν όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ. Σίγουρα δεν θα είναι υπό τη σημαία της συμμαχίας, κάτι που αποτελεί κόκκινη γραμμή για τη Μόσχα, αλλά ούτε και της ΕΕ, αφού δεν συμφωνούν όλα τα μέλη της.
Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν δεν διευκρίνισε άλλωστε ποια από τα κράτη-μέλη ανήκουν σε αυτές τις 26 χώρες. Υπενθυμίζεται ότι ο πρωθυπουργός της Σλοβακίας Ρόμπερτ Φίτσο βρέθηκε την Τετάρτη στο Πεκίνο, όπου είχε συνάντηση με τον Πούτιν, ενώ είναι γνωστές και οι διαφωνίες του Ούγγρου Βίκτορ Όρμπαν απέναντι στην πολιτική της ΕΕ στο Ουκρανικό. Απίθανο θεωρείται, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, να τεθεί μια τέτοια δύναμη υπό την σημαία του ΟΗΕ για προφανείς λόγους.
Πάντως ο Ζελένσκι, μιλώντας για το αίτημα της χώρας του για ένταξη στην ΕΕ, προφανώς κάτι άλλο είχε στο μυαλό του όταν ανέφερε ότι κάτι τέτοιο θα αποτελούσε αδιάσειστη οικονομική, πολιτική και γεωπολιτική εγγύηση ασφάλειας. «Οι Συνθήκες της ΕΕ περιέχουν επίσης ρήτρα στρατιωτικής βοήθειας», υποστήριξε.
Απροθυμία αποστολής επίγειων δυνάμεων
Το κεντρικό αναπάντητο ερώτημα παραμένει πάντα το ίδιο. Ποιες χώρες, δηλαδή, είναι τόσο «πρόθυμες» να στείλουν και επίγειες δυνάμεις στην Ουκρανία. Σαφής δήλωση προθέσεων υπάρχει μόνο από την ίδια τη Γαλλία, τη Βρετανία, σκανδιναβικές και βαλτικές χώρες.
Οι μεγάλες σε μέγεθος Ιταλία, Ισπανία, Πολωνία δεν έχουν καμιά τέτοια διάθεση και η συμμετοχή τους μένει να διευκρινιστεί. Αντιφατικές είναι επί της ουσίας και οι δηλώσεις της γερμανικής κυβέρνησης και του ίδιου του καγκελάριου Μερτς για τη συμμετοχή ή όχι Γερμανών στρατιωτών στο εγχείρημα. Και ο λόγος δεν είναι μόνο η δήλωση Πούτιν ότι «αν εμφανιστούν εκεί στρατεύματα, ειδικά τώρα, κατά τη διάρκεια των μαχών, υποθέτουμε ότι θα είναι νόμιμοι στόχοι για καταστροφή».
Ποιος και για πόσο θα πληρώνει
Ένα εξίσου κομβικό ερώτημα αφορά τον τρόπο συμμετοχής των ΗΠΑ. Ο γαλλικός Τύπος αναρωτιόταν ήδη την επομένη αν οι εξαγγελίες Μακρόν για σημαντική πρόοδο στη διαμόρφωση της ατζέντας για τις εγγυήσεις ασφαλείας εμπεριέχουν και τη συγκεκριμενοποίηση της αμερικανικής συμμετοχής, που παραμένει αδιευκρίνιστη στις λεπτομέρειές της. «Η συμμαχία των εθελοντών εξακολουθεί να αναζητά την υποστήριξη των ΗΠΑ», έγραψε χαρακτηριστικά η Le Monde.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι Ευρωπαίοι θα κληθούν να σηκώσουν το κύριο οικονομικό βάρος της όλης επιχείρησης, που είναι επίσης άγνωστο πόσο θα διαρκέσει. Αν σταθεί κανείς στις δηλώσεις πολλών Ευρωπαίων υπουργών το τελευταίο διάστημα ότι η Ρωσία θα παραμένει διαρκής απειλή για την Ευρώπη, αυτό σημαίνει ότι η παρουσία ξένων δυνάμεων στην ουκρανική επικράτεια θα απαιτεί χρηματοδότηση εις το… διηνεκές.
Είναι έτοιμες όλες οι χώρες να αναλάβουν μια τέτοια δέσμευση; Έχει… κοστολογηθεί επίσης η δήλωση Φον ντερ Λάιεν: «Πρέπει να μετατρέψουμε την Ουκρανία σε ατσάλινο σκαντζόχοιρο, άπεπτο για τους τωρινούς και μελλοντικούς επιτιθέμενους»;
Ποτ πουρί κρατών χωρίς κοινή κατεύθυνση
Όλα αυτά δικαιολογούν τον χαρακτηρισμό της «δημιουργικής ασάφειας» ως βολικό, επικοινωνιακό εργαλείο του πιεσμένου εσωπολιτικά Μακρόν. Ίσως και το γεγονός ότι τελικά η αρχική ιδέα για συνάντηση των ηγετών στο Παρίσι δεν έγινε με φυσική παρουσία, όπως είχε ανακοινωθεί, αλλά υβριδικά με τηλεσυνδέσεις να αποτελεί την καλύτερη ένδειξη για το πόσο μεγάλη ήταν τελικά η πρόοδος που προέκυψε απ’ αυτή την πρωτοβουλία. Η εκτίμηση του Γερμανού πολιτικού επιστήμονα Τόμας Γιέγκερ, που έκανε λόγο για «ένα ποτ πουρί κρατών χωρίς σαφή προσανατολισμό», διεκδικεί βραβείο ευστοχίας.
Τέλος, είναι θεμιτό το ερώτημα αν βοηθούν τον στόχο «να φέρουν τον Πούτιν στο τραπέζι του διαλόγου» χαρακτηρισμοί του Ρώσου προέδρου όπως αυτός του Μακρόν περί «αρπακτικού» ή του Μερτς περί «του σοβαρότερου εγκληματία πολέμου». Προς το παρόν, δεν διαφαίνεται να υπάρχουν ενδείξεις για συνάντηση Πούτιν-Ζελένσκι στο ορατό μέλλον. Προτεινόμενες τοποθεσίες υπάρχουν πολλές, αυτό που λείπει είναι η διάθεση.
ΠΗΓΗ: DEUTSCHE WELLE
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.
