Η Γαλλία παίζει με τον φόρο στον πλούτο… Αρνείται την πραγματικότητα, οι Γάλλοι ψάχνουν αυτόν που θα πληρώσει το μπάχαλο
Ένα ευρύ φάσμα της γαλλικής κοινωνίας — συμπεριλαμβανομένων των πλουσίων — θα πρέπει να πληρώσει για να αποκατασταθεί η δημοσιονομική ισορροπία
Η Γαλλία ζει έναν μήνα πλήρως εναρμονισμένο με την ταυτότητά της, καθώς ο Πρόεδρος Emmanuel Macron και ο νέος Πρωθυπουργός του ξεκινούν την επίπονη διαδικασία σχηματισμού κυβέρνησης και συγκρότησης προϋπολογισμού.
Μετά από την προσπάθεια των διαδηλωτών να «μπλοκάρουν τα πάντα» — συμπεριλαμβανομένων των αγορών, πληρώνοντας μόνο με μετρητά ώστε να αποδυναμωθεί το σύστημα πληρωμών — και μια εθνική απεργία λόγω ενός προγραμματισμένου, αλλά αργότερα ακυρωθέντος, σχεδίου για κατάργηση δύο δημόσιων αργιών, η χώρα έχει βυθιστεί σε έντονη συζήτηση για την εισαγωγή ενός νέου φόρου στον πλούτο.
Ενώ πρόκειται για μια από τις λίγες ιδέες που απολαμβάνει σχεδόν ομόφωνη υποστήριξη, δεν είναι ο τύπος… καινοτομίας που χρειάζεται η Γαλλία αυτή τη στιγμή.
Τι είναι ο φόρος για τον πλούτο
Ο φόρος στον πλούτο, που έχει σχεδιαστεί από τον 38χρονο διάσημο οικονομολόγο Gabriel Zucman και προωθείται από την αριστερά ως πανό κατά του Macron, θα είχε το πλεονέκτημα της απλότητας: Ένας φόρος 2% σε περιουσίες άνω των 100 εκατομμυρίων ευρώ (117 εκατομμύρια δολάρια).
Οι υποστηρικτές του λένε ότι θα αποφέρει 20 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως από περίπου 1.800 νοικοκυριά, ποσό που ισοδυναμεί με το μισό εθνικό προϋπολογισμό για άμυνα και το ένα τέταρτο των εσόδων από φόρους εισοδήματος.
Δεν προκαλεί έκπληξη που είναι εξαιρετικά δημοφιλής με το 99,99% του πληθυσμού που δεν θα τον πληρώσει.
Ακόμη και το ακροδεξιό National Rally προσπαθεί απεγνωσμένα να εκμεταλλευτεί την κατάσταση με τη δική του εκδοχή.
Το κόστος
Αλλά ποιο θα είναι το κόστος; Εδώ τα πράγματα γίνονται πολύ πιο περίπλοκα.
Είναι σχεδόν σίγουρο ότι οι οικογένειες των ισχυρών του LVMH SE και της Hermes International SCA ήδη αναζητούν τρόπους για να αποφύγουν αυτόν τον φόρο (όπως π.χ. μετακόμιση στο Μιλάνο).
Υπάρχουν επίσης οι νεόπλουτοι που επωφελούνται από τις φουσκωμένες εκτιμήσεις στην τεχνολογία, όπως ο νεοεκλεγείς 33χρονος δισεκατομμυριούχος Arthur Mensch, συνιδρυτής της μη κερδοφόρας νεοφυούς επιχείρησης Mistral AI.
Αυτοί πιθανότατα θα αναγκαστούν να πουλήσουν μετοχές για να πληρώσουν τον φόρο ή — όπως προτείνει ο ίδιος ο Zucman — απλώς να τις παραδώσουν στο κράτος και να δημιουργηθεί ένα νέο κρατικό επενδυτικό ταμείο.
Χαμηλές οι επιδόσεις
Πιο πιθανό είναι ότι η «εκδίωξη» μελλοντικών επιχειρηματιών και μηχανικών θα οδηγήσει σε μια κατάσταση όπου δεν θα υπάρξει ούτε κυριαρχία ούτε πλούτος.
Συνολικά, δεδομένης της αντίδρασης από την πλευρά των πλουσίων και πιθανών συνταγματικών προκλήσεων, κάποιοι εκτιμούν ότι τα τελικά έσοδα θα είναι 5 δισεκατομμύρια ευρώ, αντί για 20 δισεκατομμύρια.
Η καθαρή ωφέλεια επομένως θα είναι παρόμοια με εκείνη του φόρου πλούτου που επιβλήθηκε μετά το 2017 στις περιουσιακές αξίες, ο οποίος και αυτός υπήρξε σχετικά απογοητευτικός, με μια ενδεχόμενη όμως πολύ μεγαλύτερη τιμή για την κοινωνία.
«Θα το έλεγα μαγική οικονομία, αλλά έχω πολύ σεβασμό για τη μαγεία», δήλωσε ο Lionel Zinsou, πρόεδρος του κεντροαριστερού think tank Terra Nova, τον Ιούνιο.
Η πραγματικότητα
Αυτό που καθιστά την τρέχουσα συζήτηση τόσο απογοητευτική είναι ότι είναι ήδη φανερό ότι ένα ευρύ φάσμα της γαλλικής κοινωνίας — συμπεριλαμβανομένων των πλουσίων — θα πρέπει να πληρώσει για να αποκατασταθεί η δημοσιονομική ισορροπία, κάτι που είναι απολύτως λογικό.
Ακόμα και ο Mensch παραδέχεται την ανάγκη για περισσότερη «φορολογική δικαιοσύνη» σε μια χώρα όπου ο πλούτος των δισεκατομμυριούχων έχει διπλασιαστεί μέσα σε πέντε χρόνια, ενώ οι αυξήσεις στους μισθούς έχουν εξατμιστεί· θα ήταν γελοίο να φανταστεί κανείς κυβέρνηση που να μπορεί να καταθέσει έναν προϋπολογισμό χωρίς αυτό.
Η ιδεολογική μάχη μεταξύ «χώρας νεοφυών επιχειρήσεων» και «χώρας φόρων» έχει ήδη τελειώσει.
Αλλά οι αριθμοί είναι τόσο τρομακτικοί — θα χρειάζονταν πολλοί φόροι Zucman μόνο και μόνο για να μειωθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα κάτω από το 5% του ΑΕΠ — που απαιτούν μια ευρύτερη αυτοκριτική.
Γιατί, για παράδειγμα, μια χώρα που έχει το μεγαλύτερο φορολογικό βάρος και σχεδόν τη χαμηλότερη ανισότητα εισοδήματος στην Ευρώπη, με σχεδόν το 60% του πληθυσμού να παίρνει περισσότερα από το κράτος απ’ ό,τι δίνει, βρίσκεται στους δρόμους ζητώντας περισσότερη «ισότητα»;
Και γιατί η ανισότητα μεταξύ των γενεών, την οποία ανέφερε ο πρώην Πρωθυπουργός François Bayrou πριν από την εκδίωξή του από το κοινοβούλιο, δεν συζητείται περισσότερο;
Περισσότεροι φόροι είναι αναπόφευκτοι, αλλά μέχρι να τεθούν πιο βαθιά ερωτήματα για την αποτελεσματικότητα και τη μεταρρύθμιση των δαπανών — ειδικά στις συντάξεις, που αποτελούν το 25% των δημόσιων δαπανών — οι δημοσιονομικές «βελόνες» θα είναι περισσότερο placebo παρά μαγικά φάρμακα.
www.bankingnews.gr
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.
Σχετικά άρθρα:
Έρχεται Βατερλό το Σεπτέμβριο για τη κυβέρνηση – Τρεις υπουργοί στο στόχαστρο της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας
Γιατί ο Putin θέλει τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ως τόπο της ιστορικής συνάντησης με Trump
Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς: Πράσινο φως στα squeeze-out για Metlen και Μύλοι Κεπένου
Ξεκίνησαν οι εντάσεις στην Καραϊβική – Οι ΗΠΑ διέλυσαν πλοίο από τη Βενεζουέλα που μετέφερε ναρκωτικά