Η «πληγή» του Π. Γερμανού, 5ετία τρελών κερδών στο ΧΑ, deals από μεγάλα ονόματα και τι έδωσαν τα ειδικά αμοιβαία

Οι κανόνες του παιχνιδιού άλλαξαν, η ασφάλεια της Κοβέσι, το μήνυμα του Δένδια και ο εφοπλιστής που τα πήρα με την τράπεζα


Μέσα στην ευδαιμονία και την καταναλωτική διάθεση των εορτών πέρασαν στα ψιλά οι απολύσεις εργαζομένων στα Public. Όπως διαβάζουμε σε σχετική ανακοίνωση του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής, «εργαζόμενες και εργαζόμενοι με μακρά προϋπηρεσία στην εταιρεία, έλαβαν το χαρτί της απόλυσής τους εντελώς ξαφνικά και αδικαιολόγητα, θυμίζοντας τις παλιές, «καλές» εποχές των μαζικών απολύσεων πριν μερικά χρόνια».

Ο όμιλος του Πάνου Γερμανού έχει αλλάξει πολύ από τότε που πουλήθηκε με αστρονομικό τίμημα η εμβληματική εταιρεία Γερμανός στην Cosmote. Φαίνεται, όμως, ότι ένα πράγμα δεν αλλάζει στο λιανεμπορικό κομμάτι του ομίλου, δηλαδή στα Public, που θυμίζουμε ότι έχουν απορροφήσει τις δραστηριότητες στην Ελλάδα της γαλλικής Fnac και της γερμανικής Media Markt, οι οποίες την έκαναν με… ελαφρά πηδηματάκια, εκτιμώντας ότι δεν θα μπορούσαν να βγάλουν λεφτά στη χώρα μας.

Αυτό που δεν αλλάζει, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της διοίκησης και του βασικού μετόχου είναι ότι τα Public εξακολουθούν να αποτελούν «πληγή» με τη ζημιογόνο λειτουργία τους. Το 2024, θυμίζουμε, είχαν πετύχει βελτίωση του EBITDA (λειτουργική κερδοφορία), αλλά οι ζημιές προ φόρων και μετά τους φόρους είχαν ξεπεράσει τα 19 εκατ. ευρώ. Τα καταστήματα είχαν «κάψει» αρκετά κεφάλαια και χρειάσθηκαν πάλι κεφαλαιακή ενίσχυση, ενώ η λειτουργία τους υποστηρίχθηκε από τράπεζες, με νέα ομολογιακά δάνεια.

Σε αυτό το πλαίσιο, ίσως δεν είναι τυχαίες οι θυσίες υψηλόμισθων (λόγω προϋπηρεσίας) εργαζομένων πριν κλείσει η χρονιά. Ίσως έπρεπε να γίνουν για να δείξει η εταιρεία στους πιστωτές ότι κάνει ότι μπορεί για να περάσει σε κέρδη. «Ο λόγος των απολύσεων αυτών είναι ξεκάθαρος και λέγεται budget. Μπαίνοντας στον εικοστό πρώτο χρόνο λειτουργίας της, πρέπει να πέσει ο προϋπολογισμός “γιατί… δεν βγαίνει…”, έγραψαν στην ανακοίνωσή τους οι εκπρόσωποι των εργαζομένων.

Το ερώτημα για τον Πάνο Γερμανό δεν είναι τακτικής φύσεως, αφορά την επιχειρηματική στρατηγική: μπορεί, άραγε, να γίνει κάποτε σταθερά κερδοφόρα μια επιχείρηση με το μοντέλο των Public; Παρά τις προσπάθειες να συμπιεσθούν τα κόστη και να βρεθούν πηγές εσόδων, γεγονός είναι ότι στις μαύρες και λευκές συσκευές κυριαρχούν πια τα λεγόμενα «σκρουτζομάγαζα», που λειτουργούν με πολύ χαμηλότερο κόστος και προσφέρουν στους καταναλωτές χαμηλές τιμές. Με αποτέλεσμα, αλυσίδες όπως τα Public να λειτουργούν για πολλούς καταναλωτές ως εκθεσιακοί χώροι για να βλέπουν προϊόντα που θα αγοράσουν αργότερα μέσω διαδικτύου από άλλους εμπόρους.

Κανείς δεν αμφισβητεί το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Π. Γερμανού, όμως η «πληγή» των Public δεν φαίνεται ότι θα κλείσει εύκολα. Και πάντως όχι με μερικές απολύσεις.

Πενταετία τρελών κερδών στο ΧΑ

Τρεις συνεδριάσεις (συμπεριλαμβανομένης και της σημερινής) απομένουν για την ολοκλήρωση του 2025 στο Χρηματιστήριο Αθηνών και ο Γενικός Δείκτης ετοιμάζεται να αποχαιρετήσει την 5η συνεχόμενη ανοδική χρονιά. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό σερί, το οποίο έχει αποφέρει σημαντικά κέρδη σε όσους τολμηρούς, σε μια ιδιαιτέρως δύσκολη περίοδο, εμπιστεύτηκαν την ελληνική αγορά και της προοπτικές ενός turn-around-story.

Η φετινή μεταβολή του Γ.Δ. ανέρχεται μέχρι στιγμής στο +44,7% (μία από τις καλύτερες επιδόσεις όλων των εποχών), ενώ αν λάβουμε υπόψη και τα κέρδη του 2021, του 2022, του 2023 και του 2024, τότε το σύνολο της απόδοσης στην τρέχουσα πενταετία ξεπερνά το +163%. Ας μην ξεχνάμε ότι τον Ιανουάριο του 2021 ο βασικός δείκτης της Αθήνας βρισκόταν μετά βίας στις 808 μονάδες και σήμερα φιγουράρει στις 2.127 μονάδες, έχοντας γράψει διαδοχικά υψηλά 15ετίας.

Κι αν το +163% του Γενικού Δείκτης προκαλεί ενθουσιασμό, φανταστείτε τι συμβαίνει με το +346% του τραπεζικού δείκτη στην τρέχουσα πενταετία (2021 – 2025). Πρόκειται για μια άκρως εντυπωσιακή επίδοση, χάρη στην οποία έχουν θησαυρίσει αρκετά funds κι αρκετοί επενδυτές. Βέβαια, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι αυτό το εξαιρετικό νούμερο έρχεται στον απόηχο μιας μακράς και επίπονης περιόδου (2010 – 2020), μέσα στην οποία εξαϋλώθηκαν αξίες και χάθηκαν περιουσίες.

Σε κάθε περίπτωση, όλοι όσοι ασχολούνται με την καθημερινότητα του Χ.Α. θέλουν να ξεχάσουν τις «μαύρες» ημέρες της προηγούμενης δεκαετίας. Και η bull market της τρέχουσας πενταετίας, αναμφίβολα, έρχεται να βοηθήσει καθοριστικά στη… λήθη. Αρκεί, φυσικά, αυτή η λήθη να μην οδηγήσει ξανά στη συνταγή της χρηματιστηριακής κατάρρευσης.

Τα μεγάλα deals σε τρόφιμα – εμπόριο

Με την εμπλοκή σημαντικών επιχειρηματιών όπως Σπύρος Θεοδωρόπουλος, Λάμπρος Παπακωνσταντίνου , αφοί Σαράντη, αλλά και ξένες δυνάμεις ένας από τους κλάδους που ξεχώρισε σε deals την χρονιά που εκπνέει ήταν αυτός της βιομηχανίας τροφίμων, με τις κλεισμένες συμφωνίες να φθάνουν τις 23, όπερ σημαίνει μια συμφωνία κάθε 15 μέρες.

Αν σε αυτές τις συμφωνίες προσθέσουμε και τον κλάδο του Λιανεμπορίου τότε ο αριθμός φθάνει τις 40.
Γεγονός καθόλου παράξενο, αλλά που δείχνει και την δυναμική όχι μόνο του κλάδου αλλά και της αγοράς γενικότερα αφού η κινητικότητα καλά κρατεί σε εισηγμένες και μη.

Η βιομηχανία τροφίμων είναι πάντα στο επίκεντρο των εξελίξεων αφού στην χώρας μας ο κύκλος εργασιών της προσεγγίζει τα 20 δισ. ευρώ και οι εξαγωγές φτάνουν τα 7 δισ. ευρώ, και αποτελεί τον μεγαλύτερο εργοδότη στον τομέα της μεταποίησης με πάνω από 376.000 άμεσες και έμμεσες θέσεις εργασίας.

Εμβληματικά deals ήταν η εξαγορά της Μπαρμπά Στάθης από την Ideal Holdings του Λάμπρου Παπακωνσταντίνου, η εξαγορά της Δωδώνη από τα Ελληνικά Γαλακτοκομεία, συμφερόντων της οικογένειας Σαράντη, δύο συμφωνίες με πωλητή το CVC , ενώ ένα ακόμη εμβληματικό deal με επίκεντρο τον χώρο των αλλαντικών, ήταν η πώληση της Π.Γ. Νίκας ΑΒΕΕ, που ανήκε στον όμιλο Bespoke SGA Holdings, συμφερόντων του προέδρου του ΣΕΒ, Σπύρου Θεοδωρόπουλου, στον έτερο «παίκτη» του κλάδου, την Υφαντής ΑΒΕΕ.

Για την ιστορία πρέπει να αναφερθούμε και στην εξαγορά του 75% της Coca-Cola Beverages Africa από τις The Coca-Cola Company και Gutsche Family Investments, έναντι συνολικού τιμήματος 2,6 δισ. δολαρίων, αλλά και στο χώρο της γαλακτοβιομηχανίας της εξαγοράς από τη leader, Ελληνικές Φάρμες με την υποστήριξη της DECA Investments.

Το ρίσκο ανταμείβει

Έμειναν στη μόδα και το 2025 τα αμοιβαία ομολογιών τακτής λήξης (target maturity επί το ελληνικότερο) που λάνσαραν οι τράπεζες για να τα προσφέρουν σε συντηρητικούς αποταμιευτές, επειδή δεν είχαν ιδιαίτερη διάθεση να πληρώνουν τόκους (με ικανοποιητικά επιτόκια) για καταθέσεις προθεσμίας.

Για τις τράπεζες, το παιχνίδι αυτό ήταν ικανοποιητικό. Όχι μόνο δεν πλήρωσαν τόκους, αλλά έπαιρναν και προμήθειες από τη διαχείριση των αμοιβαίων κεφαλαίων. Τι κέρδισαν, όμως, όσοι έβαλαν τα λεφτά τους σε αυτά τα αμοιβαία.

Μια ματιά στη λίστα με τις αποδόσεις, τώρα που φθάνουμε στο τέλος του έτους, δείχνει ότι τα target maturity αμοιβαία, που ο αποταμιευτής τα αγοράζει για συγκεκριμένη χρονική περίοδο, έδωσαν το 2025 αποδόσεις γύρω στο 2% με 3% και κατατάσσονται ανάμεσα στα διεθνή αμοιβαία κεφάλαια ομολογιών με τις καλύτερες αποδόσεις. Και, πάντως, ξεπέρασαν κατά πολύ τις προθεσμιακές καταθέσεις, που έδωσαν γύρω στο 1%.

Όμως, για να τα λέμε όλα, αν ένας αποταμιευτής είχε τη διάθεση να αναλάβει μεγαλύτερο ρίσκο, ποντάροντας σε μετοχικά αμοιβαία που επενδύουν στο ΧΑ, σίγουρα εξασφάλισε πολύ καλύτερη ανταμοιβή. Το… κοντέρ σε αυτή την κατηγορία αμοιβαίων έγραψε πάνω από 40%, καθώς οι διαχειριστές πέτυχαν αποδόσεις ανάλογες με αυτές του Γενικού Δείκτη, ενώ υπήρξαν αμοιβαία που ξεπέρασαν και το 50%.

Όσοι πήραν ρίσκο, λοιπόν, ανταμείφθηκαν σε μια πολύ καλή χρονιά για το ΧΑ. Για την ιστορία, οι εισροές κεφαλαίων στα μετοχικά αμοιβαία πλησίασαν τα 230 εκατ. ευρώ και έκαναν ρεκόρ πολλών ετών. Για να βρούμε τόσο μεγάλες ή μεγαλύτερες εισροές πρέπει να ανατρέξουμε σε στοιχεία πριν από το 2010 και πριν από τη μεγάλη κρίση που σάρωσε τις ελληνικές μετοχές.

Λεφτά (θα) υπάρχουν

Όσοι έχουν ειλικρινή αγωνία για τη ζωή στην ελληνική οικονομία μετά το Ταμείο Ανάκαμψης, αλλά και όσοι στήνουν με επιμέλεια αντιπολιτευτικά αφηγήματα καταστροφής που δήθεν έρχεται τα επόμενα χρόνια, πήραν αρκετά πειστικές απαντήσεις από τον Κυριάκο Πιερρακάκη.

«Το τέλος του Ταμείου Ανάκαμψης δεν σηματοδοτεί το τέλος της ανάπτυξης», τόνισε ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών (στην «Καθημερινή»).

«Η Ελλάδα περνά από την εποχή των έκτακτων εργαλείων στην εποχή της κανονικής, βιώσιμης και αυτοτροφοδοτούμενης ανάπτυξης. Αυτό είναι το πραγματικό στοίχημα, και αυτό ακριβώς είναι που σκοπεύουμε να κερδίσουμε.

Από πού θα έλθουν τα λεφτά, λοιπόν, για να μην ξεμείνει Ελλάδα από επενδυτικά καύσιμα. Οι πηγές είναι αρκετές, σύμφωνα με τον υπουργό.

«Η ανάπτυξη διασφαλίζεται, πρώτα απ’ όλα, μέσα από τη σταθερή αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων, που είναι καταλύτης της ανταγωνιστικότητας και ο πιο αξιόπιστος δείκτης εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία.

Συνεχίζεται, επίσης, μέσω ενός ισχυρού Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. Το Αναπτυξιακό Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων ανέρχεται σε 16,7 δισ. ευρώ για το 2026, ποσό τριπλάσιο από το 2019 ενώ το Εθνικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης 2026-2030 είναι το μεγαλύτερο στην ιστορία της Ελλάδας, με συνολικό προϋπολογισμό 22,4 δισ. ευρώ.

Καλύπτει ένα ευρύ φάσμα παρεμβάσεων σε στρατηγικές προτεραιότητες, όπως οι υποδομές, οι μεταφορές, η ενίσχυση των ιδιωτικών επενδύσεων, η ψηφιακή και πράσινη μετάβαση, η τεχνητή νοημοσύνη και η ενίσχυση της ανθεκτικότητας σε κρίσεις.

Την ίδια ώρα, η χώρα εξασφαλίζει νέους ευρωπαϊκούς πόρους άνω των 8 δισ. ευρώ για την περίοδο 2026-2032, μέσω του Κοινωνικού Κλιματικού Ταμείου, του Ταμείου Εκσυγχρονισμού και του Ταμείου Απανθρακοποίησης Νήσων, που στηρίζουν την κοινωνική συνοχή, την πράσινη μετάβαση και την ανάπτυξη σε κάθε γωνιά της χώρας.

Και, βεβαίως, υπάρχει κάτι που υπερβαίνει ποιοτικά την απλή ποσοτική αποτύπωση: είναι το ”μεταρρυθμιστικό πλεόνασμα” που μας μένει από τα έργα που υλοποιούνται. Έργα, που διαμορφώνουν τις προϋποθέσεις για διαρκή ανάπτυξη, μέσα από τον εκσυγχρονισμό της Δικαιοσύνης, την ψηφιοποίηση του κράτους και τη βελτίωση του επενδυτικού περιβάλλοντος».

Αυτά λέει ο Κυριάκος Πιερρακάκης και είναι σαφές ότι από λεφτά δεν πρόκειται να ξεμείνουμε. Αλλά θα χρειασθούμε σοβαρά μυαλά και όρεξη για δημιουργία. Και πάντως δεν χρειαζόμαστε Κασσάνδρες που ανακυκλώνουν φόβο και μιζέρια για το μέλλον.

Πέντε χρόνια… φαγούρα

Το 2020, όταν ο Χρήστος Σταϊκούρας πέρασε τον νέο πτωχευτικό νόμο, υπήρχε μια φαεινή ιδέα: να δημιουργηθεί (με ιδιωτικά κεφάλαια, για να μην επιβαρυνθεί το χρέος) ένας φορέας που θα μπορούσε να αγοράζει σπίτια που θα έχαναν σε πλειστηριασμούς οικονομικά ευάλωτοι πολίτες και θα τους τα μίσθωνε για μια μεγάλη περίοδο. Έτσι, θα αποφεύγονταν οι τραυματικές εμπειρίες εξώσεων φτωχών Ελλήνων.

Αυτή ήταν μια από τις λίγες μεταρρυθμίσεις που έμειναν για χρόνια στα χαρτιά και πολλοί αμφισβητούσαν αν θα μπορούσε να προχωρήσει. Ύστερα από πέντε χρόνια… φαγούρας και αφού άλλαξαν δύο υπουργοί, ο Κυριάκος Πιερρακάκης φαίνεται ότι θα την ολοκληρώσει. Όπως δήλωσε (στην «Καθημερινή»), «πρόκειται για μία ακόμη εκκρεμότητα που κλείνει πριν από το τέλος του έτους, ενδεχομένως ακόμη και αύριο (σ.σ.: σήμερα), οπότε αναμένεται να δημοσιευθεί η προκήρυξη για την τελική φάση του διαγωνισμού, δηλαδή για την υποβολή δεσμευτικών προσφορών για τον ανάδοχο του Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης Ακινήτων».

Για να τα λέμε όλα, πάντως, ο νέος Φορέας δεν θα γίνει ακριβώς όπως οραματιζόταν ο Χρήστος Σταϊκούρας. Ιδιώτης ανάδοχος μπορεί να υπάρξει, αλλά στην πραγματικότητα τα λεφτά για τη λειτουργία του Φορέα (γύρω στα 100 εκατ. ευρώ) θα τα βάλουν οι τράπεζες, αφού πραγματικό ενδιαφέρον από ιδιώτες δεν υπάρχει και η κυβέρνηση πίεσε τις τράπεζες να δώσουν εκείνες τη λύση. Και δεν υπάρχει σοβαρό ενδιαφέρον γιατί πλέον έχει φανεί ότι είναι μια πολύ μικρή δουλειά (λίγοι είναι αυτοί που έχουν τις προϋποθέσεις να σώσουν τις κατοικίες τους με αυτό το ιδιότυπο sale and lease back) που έχει όμως και δυσανάλογο κόστος φήμης για όποιον την αναλάβει. Αναπόφευκτα, κάποιοι δεν θα καταφέρουν να πληρώνουν ούτε το μίσθωμα στον Φορέα και θα πρέπει να ακολουθηθούν διαδικασίες έξωσης.

Σε κάθε περίπτωση, καλό είναι που πριν εκπνεύσει και το 2025 θα δούμε να κλείνει (για την ακρίβεια: να μπαίνει στην τελική ευθεία για να κλείσει) άλλη μία σημαντική εκκρεμότητα.

  • Αποποίηση ευθύνης: Τα αναγραφόμενα στη στήλη αποτελούν προϊόν δημοσιογραφικών πληροφοριών, που προσφέρονται μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να εκληφθούν, ως επενδυτική συμβουλή ή πρόταση, προσφορά ή προτροπή, για οιαδήποτε πράξη αγοράς/πώλησης μετοχών ή άλλων κινητών -αξιών.

Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.‌‌

Ροή Ειδήσεων