Η χειρότερη Επίτροπος στην Ιστορία – Η γεωπολιτική φαρσοκωμωδία της Kaja Kallas σε ΗΠΑ, Κίνα και Ρωσία σε 5 πράξεις

Το δόγμα Kallas —αν αξίζει τον όρο— δεν είναι στρατηγική αλλά μέθοδος: δημιουργία τριβής, επίκληση ηθικής, και αγνόηση συνεπειών.

Η Ευρώπη σήμερα ασκεί μια διπλωματία χωρίς αποτελέσματα. Οι πολιτικές της δεν σχεδιάζονται για να προστατεύσουν συμφέροντα, αλλά συντάσσονται για να σηματοδοτήσουν ηθική ανωτερότητα ή απελπισμένη αφοσίωση στη διατλαντική συμμαχία.
Αυτό που προκύπτει δεν είναι επιρροή, αλλά ψευδαίσθηση — κατευθυνόμενη από θεατρινισμούς, αυτοσχέδια εξουσία και ηγέτες που υποδύονται ρόλους που οι Συνθήκες ποτέ δεν όρισαν.
Αυτός ο μηχανισμός μιλά εξ ονόματος μιας Ένωσης που δεν μπορεί να διοικήσει, αντιμετωπίζει αντιπάλους που δεν μπορεί να αποτρέψει και κηρύττει αξίες που δεν εφαρμόζει — ιδιαίτερα εντός της.
Το αποτέλεσμα είναι μια προσομοίωση γεωπολιτικής χωρίς τα μέσα για να την επηρεάσει.
Πιο ξεκάθαρο παράδειγμα δεν υπάρχει από την Kaja Kallas.
Ως ύπατη εκπρόσωπος της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική, μέσα σε λίγους μήνες, έχει ανατρέψει τον ρόλο που της ανατέθηκε: αντί να προβάλλει την Ένωση στη διεθνή σκηνή, υιοθετεί συγκρουσιακές θέσεις που υπονομεύουν τα ίδια τα συμφέροντα που όφειλε να υπερασπιστεί.
Την ώρα που οι ΗΠΑ επιβάλλουν τιμωρητικούς δασμούς στην Ευρώπη, εμπαίζουν ανοιχτά τους Ευρωπαίους ηγέτες ή περιορίζουν βίζες σε αξιωματούχους που κατηγορούνται για λογοκρισία, η Ευρώπη υποκύπτει στις προσβολές της Ουάσιγκτον ενώ παράλληλα συγκρούεται με τις προσπάθειες συνεργασίας της Κίνας.
Αυτή η αντιστροφή της διπλωματίας είναι τόσο σουρεαλιστική που μοιάζει με σάτιρα — εκτός του ότι καθορίζει πλέον την εξωτερική πολιτική της ΕΕ σε πραγματικό χρόνο.
Δεν πρόκειται για ένα ατυχές ολίσθημα μιας ασυντόνιστης προσωπικότητας. Αντανακλά το ίδιο το σύστημα που της έδωσε εξουσία.
Η Kallas είναι η κρυσταλλική έκφραση της θεσμικής αποσύνθεσης της Ευρώπης — τόσο αρχιτέκτονας όσο και προϊόν μιας δομής όπου κάποιος μπορεί να αυτοσχεδιάζει εξωτερική πολιτική μέσα από ένα νομικό κενό, εκδίδοντας δηλώσεις που τα κράτη-μέλη ούτε εγκρίνουν ούτε αναγνωρίζουν.
Σε οποιοδήποτε λειτουργικό πολιτικό σύστημα, αυτή η εικόνα θα θύμιζε περφόρμανς τέχνης. Στη σημερινή Ευρώπη, λογίζεται ως διπλωματία.
Η παρακμή προηγείται της τοποθέτησής της.
Από το 2019, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παλινωδεί σε γεωπολιτικά ζητήματα χωρίς στρατηγική ή συνταγματική νομιμοποίηση, παγιδευμένη σε ένα προεδρικό μοντέλο διακυβέρνησης, ασυνάρτητες θέσεις για την Κίνα και παθολογική εξάρτηση από την Αμερική.
Αυτό που αναδύεται δεν είναι απλώς ανικανότητα αλλά θεσμική παραίτηση.
Το αποτέλεσμα είναι η διπλωματία μεταμορφωμένη σε πειραματικό θέατρο: θορυβώδης, ναρκισσιστική και αποκομμένη από κάθε μοχλό επιρροής.

Πεντάπρακτη διπλωματική τραγωδία

Πέντε πρόσφατα επεισόδια αποτυπώνουν την πορεία της Ευρώπης από την εξωτερική πολιτική στη γεωπολιτική φαρσοκωμωδία.

Πράξη Ι. Το «Δόγμα της Κινεζικής Σύγχυσης» εγκαινιάστηκε με την ακρόαση επικύρωσης της Kallas τον Οκτώβριο 2024, όπου χαρακτήρισε την Κίνα ως «εν μέρει κακόβουλη» — αντιγράφοντας αμερικανικά επιχειρήματα χωρίς τεκμήρια ή αποχρώσεις.
Τοποθέτησε το Πεκίνο σε μια γκρίζα ζώνη μεταξύ αντιπάλου και απειλής, διαχειρίσιμη μόνο μέσω ευθυγράμμισης με τον Ατλαντισμό.
Όταν ο Trump επανήλθε και η ευθυγράμμιση κατέρρευσε εν μια νυκτί, οι Βρυξέλλες μιλούσαν μια πολιτική διάλεκτο που κανείς άλλος δεν καταλάβαινε.

Πράξη ΙΙ. Η «Ταπείνωση του Μονάχου» ήρθε ως φυσική συνέχεια. Στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου τον Φεβρουάριο 2025, ο Αμερικανός αντιπρόεδρος J.D. Vance χλεύασε ανοιχτά την ευρωπαϊκή ασημαντότητα μπροστά στους ίδιους τους ηγέτες της. Η απάντηση; Σιωπή.
Η Kallas επανεμφανίστηκε με απεγνωσμένο θράσος: «Φαίνεται ότι οι ΗΠΑ προσπαθούν να ξεκινήσουν σύγκρουση με την Ευρώπη», προσθέτοντας: «Ο ελεύθερος κόσμος χρειάζεται νέο ηγέτη. Εναπόκειται σε εμάς, τους Ευρωπαίους, να αναλάβουμε αυτή την πρόκληση» — μια δήλωση που καταρρέει υπό το βάρος της δικής της γελοιότητας.
Μια μίξη ευσεβούς πόθου, δειλίας και διπλωματικής κακοτεχνίας.

Πράξη ΙΙΙ. Η «Ταπείνωση της Ουάσιγκτον» ήρθε αμέσως μετά. Το ταξίδι της Kallas στις ΗΠΑ τον Φεβρουάριο 2025 επρόκειτο να επαναβεβαιώσει τη διατλαντική συνεργασία.
Αντίθετα, ο υπουργός Εξωτερικών Marco Rubio αρνήθηκε να τη συναντήσει — ενώ εκείνη είχε ήδη φτάσει.
Πρωτοφανές. Αυτό που οι Βρυξέλλες θεωρούσαν ακόμη ως «συντονισμό» έμοιαζε τώρα με ικεσία.
Η προσβολή δεν ήταν προσωπική — ήταν εκπαιδευτική: οι ΗΠΑ δεν αγνοούν απλώς την Ευρώπη, τη διδάσκουν πια την ασημαντότητά της.

Πράξη IV. Στον διάλογο του Σάνγκρι-Λα στη Σιγκαπούρη, η Kallas δήλωσε: «Αν ανησυχείτε για την Κίνα, θα πρέπει να ανησυχείτε και για τη Ρωσία», παρουσιάζοντας τη συνεργασία τους ως τη μέγιστη απειλή της εποχής.
Κατηγόρησε το Πεκίνο ότι ενισχύει τη ρωσική πολεμική μηχανή — ενώ προσεκτικά απέφυγε κάθε αναφορά στη συνενοχή της ίδιας της Ευρώπης.
Πράγματι, όπως πρόσφατα παραδέχθηκε ο Επίτροπος Ενέργειας Dan Jorgensen, τα κράτη-μέλη έχουν δαπανήσει για ρωσικά ορυκτά καύσιμα από το 2022 ποσό αντίστοιχο με την αγορά 2.400 μαχητικών F-35.
Αν κάποιος χρηματοδότησε τον πολεμικό κορβανά του Putin, μάλλον ήταν η ίδια η Ευρώπη.
Αντί όμως να αναμετρηθεί με αυτή τη δυσάρεστη αριθμητική, προβάλλει τις ευθύνες προς τα έξω — με την αυτοπεποίθηση κάποιου που δεν έχει ελέγξει ποτέ τα δικά του τιμολόγια.
Η συνεργασία Κίνας-Ρωσίας, που παρουσιάζεται ως μονολιθική, είναι γεμάτη τριβές. Η Μόσχα δυσανασχετεί με την απροθυμία του Πεκίνου να αγοράσει μη ενεργειακά προϊόντα και φοβάται την κινεζική πλημμύρα σε αγορές που εγκατέλειψαν δυτικές εταιρείες.
Η Κίνα, από την πλευρά της, έχει επανειλημμένα απορρίψει τις ρωσικές πυρηνικές απειλές.
Αλλά τέτοιες λεπτομέρειες χαλάνε την παράσταση. Για να διατηρήσει το αφήγημα, η Kallas αγνοεί τόσο τις αντιφάσεις των εταίρων όσο και τις αποτυχίες των συμμάχων: μην αφήνεις την αλήθεια να χαλάσει έναν καλό τίτλο.
Η Ινδία-Ρωσία απασχολεί λιγότερο. Ενώ οι Βρυξέλλες επικεντρώνονται στην κινεζική στήριξη προς τη Μόσχα, αγνοούν τις μαζικές εξαγωγές όπλων και το εμπόριο μεταξύ Ρωσίας και Ινδίας.
Σύμφωνα με το SIPRI, η Ινδία ήταν ο μεγαλύτερος παραλήπτης ρωσικών μεγάλων οπλικών συστημάτων την περίοδο 2020–2024, με 38% του συνόλου.

Πράξη V. Το «Θέατρο του Τιρόλου» είναι το αποκορύφωμα — μια παράσταση οπερατικής γελοιότητας.
Η ΕΕ ετοιμάζει επίδειξη πολυγλωσσικής εκπαίδευσης παρουσία του Κινέζου ΥΠΕΞ Wang Yi,, θέλοντας να αντιπαραβάλει τη «γλωσσική ανεκτικότητα» της Ευρώπης με την «καταπίεση» της Κίνας σε Θιβέτ και Σιντζιάνγκ.
Η Kallas θα πρωταγωνιστήσει σε αυτό το σουρεαλιστικό θέαμα, ενώ ο Sanchez πιέζει για την αναγνώριση των καταλανικών, βασκικών και γαλικιανών ως επίσημων γλωσσών της ΕΕ — παρότι όλοι οι ομιλητές τους γνωρίζουν ισπανικά.
Ο σκοπός δεν είναι η γλωσσική δικαιοσύνη αλλά η εσωτερική του εξουσία.
Το παράλληλο είναι προφανές: ό,τι κάνει ο Sanchez εντός ΕΕ, κάνει η Kallas εκτός — εργαλειοποιούν θεσμούς όχι για τα ευρωπαϊκά συμφέροντα, αλλά για προσωπική ενδυνάμωση.

Η γελοιότητα του Ιουλίου

Όλη αυτή η χορογραφία οδηγεί στη Σύνοδο ΕΕ–Κίνας του Ιουλίου στο Πεκίνο.
Για να διασφαλίσει την αποτυχία της, η Kallas χρησιμοποιεί κάθε εργαλείο: προκλητικές δηλώσεις, θεατρινισμό, και την εμπνευσμένη πρόκληση του Τιρόλου.
Μια επίδειξη του πώς να αποξενώσεις εταίρους χωρίς να πετύχεις τίποτα.
Οι Βρυξέλλες συγχέουν τη δραστηριότητα με εξουσία, τον θόρυβο με επιρροή, και την ηθική πόζα με ουσία.
Η εξωτερική πολιτική παράγεται σαν πειραματική τέχνη: προκλητική στη φόρμα, κενή στο περιεχόμενο, κατανοητή μόνο από μυημένους.
Το δόγμα Kallas —αν αξίζει τον όρο— δεν είναι στρατηγική αλλά μέθοδος: δημιουργία τριβής, επίκληση ηθικής, και αγνόηση συνεπειών.
Και δεν είναι μόνη της. Το σύστημα το επιτρέπει. Ο θεσμικός σχεδιασμός της ΕΕ παράγει χειρονομίες χωρίς εντολή, δηλώσεις χωρίς συντονισμό.
Αυτό που περνά για διπλωματία είναι στην ουσία ένα κενό που γεμίζει — γιατί κανείς άλλος δεν ξέρει τι να πει ή δεν θέλει να το πει.
Η άνοδος της «αντι-διπλωματίας» δεν αφορά την αποτυχία της Ευρώπης να δράσει• αφορά την πρωτοβουλία να δράσει χωρίς εξουσιοδότηση, για λογαριασμό κανενός, με εργαλεία που κανείς δεν ενέκρινε.
Η Ευρώπη παρεμβαίνει όχι επειδή έχει τη δύναμη, αλλά επειδή η μηχανή συνεχίζει να κινείται, ακόμη και όταν δεν έχει κατεύθυνση.
Αν δεν τραβηχτεί χειρόφρενο, η σύνοδος του Πεκίνου δεν θα αποτύχει απλώς.
Θα επιβεβαιώσει αυτό που πολλοί εταίροι ήδη υποψιάζονται: ότι η Ευρώπη δεν μπορεί πλέον να ξεχωρίσει τη διαφορά ανάμεσα σε μια θέση και μια παράσταση.

www.bankingnews.gr

Source link

Σχετικά άρθρα:

ΔΥΠΑ και e-ΕΦΚΑ: Ο «χάρτης» των πληρωμών από 2 έως 6 Ιουνίου 2025 Τρομερή προέλαση Ρώσων στο Sumy, Kharkiv – Σκόνη η 103η Ουκρανική Ταξιαρχία – Παραδοχή ΗΠΑ: Έχει δίκιο ο Putin Γιαννακόπουλος μετά τη συνάντηση με Βρούτση: Όλα πήγαν καλά – Πρέπει να συνεχιστεί μέσα στα γήπεδα το πρωτάθλημα Οι δηλώσεις Τραμπ για δασμούς στον χάλυβα πιέζουν τις ευρωαγορές