Λεφτέρ – Ένας Έλληνας στην κορυφή του τουρκικού ποδοσφαίρου
Με αφορμή την ταινία για τον Λεφτέρ που έχει γίνει viral στο Netflix, ένα αφιέρωμα του ελληνικού και τουρκικού προγράμματος της DW για τον Λευτέρη Αντωνιάδη, τον Έλληνα που έγραψε ιστορία στο τουρκικό ποδόσφαιρο.
Λεφτέρ, Λευτέρης Αντωνιάδης ή Κιουτσουκαντωνιάδης, «Καθηγητής» ή στα τουρκικά «Ordinaryüs». Έτσι ήταν γνωστός ο μικρόσωμος Έλληνας ποδοσφαιριστής (κιουτσούκ σημαίνει μικρός) που μεσουράνησε στο τουρκικό ποδόσφαιρο τη δεκαετία του ’50 και μέχρι σήμερα παραμένει ένας από τους κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών στην Τουρκία.
Ακόμη και σήμερα στην Τουρκία δεν υπάρχει ποδοσφαιρόφιλος που δεν ξέρει τον Λεφτέρ.
Είναι κάτι σαν τον Πελέ της Τουρκίας ή με σημερινούς όρους θα μπορούσε να πει κανείς ένας σούπερ σταρ σαν τον Ρονάλντο ή τον Μέσι.
Ένα άγαλμα έξω από το στάδιο της Φενέρμπαχτσε, της ομάδας στην οποία αγωνίστηκε για πολλά χρόνια και αγάπησε όσο καμία άλλη, θυμίζει στους νεότερους τη θαυμαστή πορεία του στο τουρκικό ποδόσφαιρο. Την πορεία ενός Έλληνα της Πόλης, που ποτέ δεν προκάλεσε με τη στάση του εντός και εκτός γηπέδου, αλλά και που ποτέ δεν έχασε την ταυτότητά του. Ποιος ήταν όμως ο Λεφτέρ;
Η συνειδητή σιωπή ενός θρύλου
Ο Λευτέρης Αντωνιάδης γεννήθηκε στην Πρίγκηπο το 1925 από οικογένεια Ελλήνων της Πόλης. Από μικρό παιδί έπαιζε στις αλάνες του νησιού ξυπόλητος ποδόσφαιρο, όπως θυμούνται ακόμη σήμερα οι λιγοστοί γηραιοί κάτοικοι του νησιού. Δεν πήγε σχολείο, αλλά η κλίση του από πολύ νωρίς ήταν μία: στο ποδόσφαιρο.
Ξεκίνησε να παίζει επαγγελματικά στην Ταξίμ Σπορ και ο αδερφός του στην Μπεγιόγλου Σπορ, δύο ιστορικές ομάδες της Κωνσταντινούπολης με παίκτες Αρμένιους, Έλληνες, Εβραίους και Τούρκους. Σύντομα όμως ο Λεφτέρ ξεχώρισε και πήρε μεταγραφή στη Φενέρμπαχτσε, με την οποία και ταύτισε το όνομά του.
Μέχρι σήμερα είναι ένας από τους κορυφαίους σκόρερ της Φενέρμπαχτσε όλων των εποχών, πήρε μαζί της πρωταθλήματα και κύπελλα, έγραψε τη δική του μοναδική ιστορία με τη φανέλα της. Αντίστοιχη ιστορία έγραψε και στην Εθνική Τουρκίας, με την οποία έπαιξε σε 46 αγώνες και 9 φορές ήταν αρχηγός της. Παρά τη θεαματική καριέρα του, μέχρι το τέλος της ζωής του κράτησε χαμηλούς τόνους, αποτραβηγμένος στο αγαπημένο του νησί, την Πρίγκηπο.
Σπάνια έδινε συνεντεύξεις, γιατί πίστευε ότι η δουλειά του ήταν εντός των ποδοσφαιρικών τερέν. Ίσως βέβαια να μην ήθελε να προκαλέσει αρνητικές αντιδράσεις με δηλώσεις του τόσο στην Τουρκία όσο και στην Ελλάδα.
Στα Σεπτεμβριανά, στο πογκρόμ της 6ης Σεπτεμβρίου του 1955 καταστράφηκε το σπίτι του, παρόλο που ο ίδιος ήταν τότε ο αδιαμφισβήτος σταρ της Φενέρμπαχτσε. Αυτό ήταν κάτι που τον βασάνιζε μέχρι τέλους, όπως λένε μαρτυρίες φίλων και συγγενών. Από την άλλη πλευρά, επειδή υπηρέτησε στον τουρκικό στρατό σε μια εποχή που ακόμη ήταν νωπές οι μνήμες της Μικρασιατικής Καταστροφής, φοβόταν ίσως να εκτίθεται στην Ελλάδα, επειδή πολλοί μπορεί να τον αποκαλούσαν προδότη.
Ο ίδιος πάντως στην ιδιωτική του ζωή, όπως λένε στενοί συγγενείς του, ήταν απόλυτα συμφιλιωμένος και με τις δύο του ταυτότητες.
Λάτρευε τη «Φενέρ» με πάθος, όπως τον λάτρευαν και οι Τούρκοι οπαδοί της ομάδας. Με τον ελληνισμό της Πόλης αλλά και την Ελλάδα δεν έχασε ποτέ επαφή.
Πήγαινε στο ελληνικό καφενείο στην Πρίγκηπο, σπανιότερα στην ορθόδοξη εκκλησία αν και πίστευε βαθιά, ταξίδευε όποτε μπορούσε στην Αθήνα για να δει τις αδελφές του. Έπαιξε μάλιστα προς το τέλος της καριέρας του λίγο και στην ΑΕΚ, αλλά αναγκάστηκε σύντομα να σταματήσει λόγω τραυματισμών.
Πέθανε στις 13 Ιανουαρίου του 2012. Στην κηδεία του συμμετείχαν εκπρόσωποι όλων των τουρκικών ομάδων αλλά και κομμάτων.
Όπως θυμούνται μέχρι σήμερα αθλητικογράφοι, ήταν μια σπάνια συμβολική στιγμή συμπόρευσης στην ταραγμένη τουρκική κοινωνία.
www.bankingnews.gr
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.




