Μπουζούκια: Η διπλωματία συναντά το ελληνικό think tank της χαράς – Financial Report

Κι όμως η γεωπολιτική φαίνεται να δένει στενά με τα πάρτι και το ζεϊμπέκικο όπως το λεμόνι δένει με τη ρίγανη και τη χοιρινή στη λαδόκολλα. Η Αμερικανίδα πρέσβειρα Κίμπερλι Γκιλφόιλ έκανε θεαματική είσοδο για να αναλάβει τα καθήκοντά της με δύο πάρτι. Το πρώτο πρωινό-μεσημεριανό και το δεύτερο βραδινό σε πάρτι του Κωνσταντίνου Αργυρού , τον οποίο γνώρισε πριν από μερικές ημέρες στο Λονδίνο όπου χόρεψαν και τραγούδησαν μαζί πάντα με την παρουσία φιλάνθρωπων επιχειρηματιών, στα μπουζούκια.

Εκεί που η επιχειρηματική ελίτ και οι λομπίστες συναντούν υπουργούς και όλοι μαζί συναντούν ως είθισται τα γαρύφαλλα. Διπλωματία, με στυλ λαϊκό.

Στα παρασκήνια, οι υπεύθυνοι πρωτοκόλλου επαναλάμβαναν το manual: «Χειραψία, χαμόγελο, κάλεσμα για φωτογραφία. Προσέχουμε μόνον να μην πατήσει κάποιος το καλώδιο της κιθάρας».
Οι σερβιτόροι έκαναν ασκήσεις ακριβείας. «Δύο σαμπάνιες στο 8, τρία ουίσκι στο 12, και στο 3, αφήνουμε χώρο για τα flash και τις υποσχέσεις επενδύσεων». Επενδύσεις σε τι; Στην ψυχαγωγία μας κυρίως.

Ο Αργυρός ρίχνει πρόβα σε νότες, ο ήχος στρώνει, και το κοινό ένα κράμα υψηλής πολιτικής και υψηλής κατανάλωσης ζεσταίνεται. Υπουργοί που συνήθως χορεύουν πάνω σε δημοσιονομικές γραμμές, χορεύουν τσα-τσα με το πρωτόκολλο. Επιχειρηματίες που ξέρουν να ρίχνουν κεφάλαια, ρίχνουν τώρα λουλούδια με τον ίδιο επενδυτικό ζήλο. Διάχυση ρίσκου σε κάθε μπουκέτο.

Ανάμεσά τους, η πρέσβειρα, με εκείνο το πλατύ χαμόγελο «φιλίας και συνεργασίας», πίνει μια γουλιά και σκέφτεται ότι οι καλύτερες συμμαχίες κλείνονται κάπου ανάμεσα στο δεύτερο ρεφρέν και το τρίτο encore.

Και τι είναι τελικά αυτά τα event στα μπουζούκια; Το ελληνικό think tank χαράς. Δεν υπάρχει άλλο μέρος όπου μπορείς να δεις υπουργό να συγχρονίζει χειροκρότημα με CEO, ενώ ο τραγουδιστής δίνει briefing στην πίστα.

«Επόμενο κομμάτι, αφιερωμένο στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις της αγάπης». Όταν ξεκινάει το «Ξημερώματα», όλοι γίνονται μία επιτροπή. Ανωνύμως. Η μόνη απόφαση που λαμβάνεται ομόφωνα είναι «άλλος ένας γύρος». Αυτό κι αν είναι διακομματική συναίνεση.

Η πρέσβειρα, δε, αποδεικνύεται γοητευτικά έμπειρη στον χειρισμό του ελληνικού savoir-vivre: δεν μπερδεύει το ρίξιμο λουλουδιών με ψήφιση τροπολογίας, δεν σπάει πιάτα χωρίς να υπολογίσει το δημοσιονομικό αντίκτυπο, αφού στις ΗΠΑ έχει παγώσει ο προϋπολογισμός και κυρίως βρίσκει το σωστό χρόνο για να χειροκροτήσει στο σόλο του μπαγλαμά. Είναι το είδος της δημόσιας εικόνας που λες «να κάποια που καταλαβαίνει ότι η κουλτούρα είναι γεωπολιτικό εργαλείο».

Στα διπλανά τραπέζια, οι συνομιλίες είναι ένα μείγμα business και μπουζουκο-φιλοσοφίας:
– «Πώς πάει το έργο;»
– «Σαν το ρεφρέν. Το αγαπάει ο κόσμος, αλλά το budget θέλει δεύτερη φωνή.»
– «Κι ο κλάδος;»
– «Μετασχηματίζεται. Όπως το λαϊκό: λίγο pop για να περάσει.»
Και κάπως έτσι, ανάμεσα σε γαρύφαλλα και γαρδένιες, παίρνονται μικρές αποφάσεις που δεν θα γραφτούν ποτέ σε ΦΕΚ, αλλά καθορίζουν τη διάθεση της Δευτέρας.

Ο Αργυρός κάνει νεύμα στην ορχήστρα. Ένα ανεπαίσθητο σήμα που λέει «ανεβάζουμε στροφές». Οι κιθάρες κουρδίζουν, τα φώτα χαμηλώνουν, το κοινό με την ακατανίκητη ανάγκη να τραγουδήσει κάτι που ξέρει απ’ έξω, λες και δίνει εξετάσεις πατριδογνωσίας. Είναι η στιγμή που ένας υπουργός σχεδόν σηκώνεται για ζεϊμπέκικο, αλλά θυμάται ότι αύριο το πρωί έχει επιτροπή. Κάθεται. Το κάνει ο γείτονας επιχειρηματίας.

Γιατί στη δημοκρατία, όπως και στο ζεϊμπέκικο, το ζήτημα είναι ποιος έχει τον ρυθμό εκτός από την καρέκλα.

Η εικόνα της πρέσβειρας να χειροκροτεί, με σταθερή ανοιχτή παλάμη, που φέρει στον βασιλικό χαιρετισμό.

Στο τέλος της βραδιάς, όταν οι σαμπάνιες έχουν γίνει αστεία και τα λουλούδια χαλί, μένει το αίσθημα ότι όλοι βγήκαν κερδισμένοι. Ο τραγουδιστής από χειροκρότημα, οι καλεσμένοι από εμπειρία, οι φωτογράφοι από υλικό, κι εμείς από ένα ανέλπιστο μάθημα διεθνών σχέσεων. Τελικά, η διπλωματία είναι θέμα τόνου και ο τόνος εδώ είναι λα.

Φεύγοντας, κάποιος ψιθυρίζει: «Πώς σου φάνηκε;»
«Σαν να είδαμε το G7 να κάνει πρόβα για Σάββατο βράδυ» απαντά μια φωνή. Και κάπως έτσι, με το τελευταίο ρεφρέν να αιωρείται, κλείνουμε το ρεπορτάζ με την παρηγορητική αλήθεια του προλόγου: ευτυχώς που οι πρέσβεις των άλλων χωρών έχουν άλλα ενδιαφέροντα γιατί διαφορετικά δεν θα έφθαναν όλα τα  γαρύφαλλα της Ελλάδας και θα κάναμε εισαγωγή, επιβαρύνοντας το εμπορικό μας ισοζύγιο.

Ε. Α.

Σχετικά άρθρα:

Μέση Ανατολή: Ανοίγει ο δρόμος για ειρήνη στη Γάζα – Σύντομα η συμφωνία λέει ο Τραμπ – Financial Report Πάνω από 9 δις για προϊόντα καθημερινής χρήσης στο οκτάμηνο, ξεπέρασαν τα 200 εκατ. ευρώ οι ηλεκτρονικές πωλήσεις Στη Νότια Κορέα ο Τραμπ μετά την Ιαπωνία – Financial Report Eurobank Equities: Γιατί πιέστηκε ο ΟΠΑΠ, τέσσερα κρίσιμα στοιχεία